Στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις για το κλείσιμο της αξιολόγησης, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα εργατικά δικαιώματα έχουν βρεθεί στο επίκεντρο. Όμως οι απόψεις των ειδικών που τάσσονται υπέρ αυτών των εργαλειών αγνοούνται από τους πιστωτές της Ελλάδας, προειδοποιούν ο Γιαν Βίλεμ Γκουντριάαν και ο Ρίτσαρντ Ποντ, σε άρθρο τους στον ιστότοπο Euractiv.
Ο Γκουντριάαν είναι ο γενικός γραμματέας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ενώσεων Δημόσιων Διοικήσεων (EPSU) και ο Ποντ είναι υπεύθυνος για τα δικαιώματα των συνδικάτων και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Η έκθεση της Επιτροπής Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων για την αγορά εργασίας, που δόθηκε στη δημοσιότητα τον περασμένο Σεπτέμβριο αγνοείται ευθέως ή παρερμηνεύεται, συνεχίζουν. Ταυτόχρονα, τόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όσο και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα πρέπει να αναστραφούν οι μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, γράφουν, υπενθυμίζοντας ότι το ΔΝΤ ζητά μάλιστα και άλλες μεταρρυθμίσεις που θα περιόριζαν ακόμη περισσότερο τα δικαιώματα των συνδικάτων και των εργαζομένων. Η Επιτροπή και το Ταμείο ισχυρίζονται ότι ζητούν τις αλλαγές προκειμένου να εναρμονιστεί η Ελλάδα με τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές. Ωστόσο, σημειώνουν οι συντάκτες του άρθρου, οι Έλληνες εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους δεν επιτρέπεται να εκφέρουν άποψη.
Το ΔΝΤ ζητά κατηγορηματικά μεταρρυθμίσεις όσον αφορά το δικαίωμα στην απεργία. Στην τελευταία έκθεσή του για την Ελλάδα υποστηρίζει ότι η νομοθεσία περί απεργιών δεν έχει αλλάξει από τη δεκαετία του 1980 και το γεγονός αυτό «θα μπορούσε να εξηγήσει τον μεγάλο αριθμό απεργιών στην Ελλάδα, που ακόμη και πριν από την κρίση υπερέβαινε τα επίπεδα που παρατηρούνται αλλού». Το Ταμείο ζητά επίσης να αρθεί η απαγόρευση της ανταπεργίας.
Δεν είναι όμως αυταπόδεικτο ότι η απουσία μεταρρυθμίσεων από τη δεκαετία του 1980 θα δικαιολογούσε τις αλλαγές που ζητούνται σήμερα και τα στατιστικά στοιχεία του ίδιου του ΔΝΤ δεν δικαιολογούν αυτό το επιχείρημα, αφού αφορούν τις γενικές απεργίες και όχι τις εργατικές κινητοποιήσεις ανά τομέα. Άλλωστε, δεν υπάρχουν στοιχεία για τις απεργίες ανά τομέα στην Ελλάδα. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται για την Ελλάδα αφορούν μόνο μία χρονιά (το 2002) και όχι τον μέσο όρο της περιόδου 2002-2007. Αυτό, προσθέτουν οι συντάκτες του άρθρου, είναι «παραπλανητική και πρόχειρη δουλειά».
Η στάση του ΔΝΤ αψηφά επίσης και τις δύο πρώτες συστάσεις που κάνει η «επιτροπή σοφών» στην έκθεσή της: Η πρώτη ανέφερε ότι δεν υπήρχε ανάγκη για αλλαγές στους απεργιακούς κανονισμούς και η δεύτερη ότι δεν ήταν αναγκαίο να τερματιστεί η απαγόρευση της ανταπεργίας, επισημαίνουν ο Γκουντριάαν και ο Ποντ.
