Έχετε αναρωτηθεί πώς μπορεί να ήταν το πρώτο βιβλίο μαγειρικής;
Η καταγραφή των συνταγών σε παλαιότερες εποχές δεν είχε καμία ομοιότητα με τον σημερινό τρόπο που ακολουθείται πλέον διεθνώς αφού διέφερε όχι μόνο το μέσο καταγραφής αλλά και τα άτομα που το χρησιμοποιούσαν τα οποία ήταν επαγγελματίες μάγειρες. Ως πρώτο μέσο καταγραφής συνταγών θεωρούνται αρχαίες βαβυλωνιακές πλάκες που χρονολογούνται γύρω στα 1700 π.Χ.
Στις πλάκες δεν αναγράφονται συνταγές με τη σημερινή γνώριμη μορφή τους, με αναλυτική επεξήγηση δηλαδή των υλικών και της διαδικασίας μαγειρέματος συγκεκριμένων πιάτων. Οι συνταγές απευθύνονταν σε επαγγελματίες μάγειρες που εργάζονταν σε σπίτια εύπορων οικογενειών και η δομή τους ήταν περισσότερο περιγραφική-αφηγηματική χωρίς ακριβείς δοσολογίες των υλικών με το σκεπτικό ότι ο κάθε μάγειρας θα τις προσάρμοζε στα δεδομένα της κάθε περίστασης.
Το De re coquinaria (Περί μαγειρικής) όμως θεωρείται ότι είναι το αρχαιότερο βιβλίο συνταγών μαγειρικής το οποίο περιλαμβάνει κείμενα γραμμένα με τρόπο που εμφανώς απευθύνεται σε έμπειρους επαγγελματίες που γνωρίζουν βασικές μαγειρικές τεχνικές. Για παράδειγμα, σε ένα από τα κεφάλαια που περιλαμβάνει συνταγές με φλαμίνγκο και παγώνι, αναφέρει αόριστα ότι η σάλτσα μπορεί να πήξει με άμυλο σίτου θεωρώντας δεδομένο ότι ο μάγειρας που τη διαβάζει είναι γνώστης των τεχνικών που απαιτούνται, εν προκειμένω, της παρασκευής ενός ρου (αλεύρι με βούτυρο, όπως όταν φτιάχνουμε μπεσαμέλ). Οι συνταγές είναι σύντομες πρακτικές οδηγίες χωρίς επεξηγήσεις και οι λίστες των υλικών δεν αναφέρουν ποσότητες.
