δεν έκανε μόνο κακά έκανε και πολλά έργα.

Ακροθιγώς ας επιτραπεί όπως αναφερθούν:

Κατασκευή Φραγμάτων Ηλεκτροπαραγωγής

1. Αλιάκμονος
2. Καστρακίου
3. Πολυφύτου
4. Επέκτασις Θερμοηλεκτρικών Μονάδων
1. Ερετρίας
2. Πτολεμαϊδος
3. Κατασκευή μεγάλων Γεφυρών
4. Μέγδοβα
5. Ρυμνίου (Αλιάκμονος)
6. Σερβίων (Αλιάκμονος)
7. Κατασκευή Αεροδρομίων
1. Ζακύνθου
2. Καβάλας
3. Κυθήρων
4. Λήμνου
5. Μυκόνου
6. Πάρου
7. Ρόδου
8. Σάμου
9. Σκιάθου
10. Χίου
11. Αρδευτικά Έργα
1. Αγρινίου - Μεσολογγίου
2. Έβρου
3. Νέστου
4. Πηνειού Ηλείας
5. Σερρών
6. Κτίρια
1. Κρατικά Μέγαρα
2. Διοικητηρίου ΟΛΠ
3. Εθνικού Νομισματοκοπείου
4. ΕΙΡΤ
5. ΟΣΕ
6. ΟΤΕ
7. Πολεμικού Μουσείου
8. Υπουργείου Εξωτερικών
9. Δικαστικά Μέγαρα
1. Αθηνών
2. Θεσσαλονίκης
3. Ιωαννίνων
4. Λαρίσης
5. Πατρών
6. Επεκτάσεις Νοσοκομείων
1. Αντικαρκινικού
2. Βενιζελείου
3. Γενικού Κρατικού
4. Επέκτασις Ηλεκτροφωτισμού
5. Επίγειος Δορυφορικός Σταθμός Θερμοπυλών
6. Επέκτασις Οδικού Δικτύου
7. Ανδριάς Ελευθερίου Βενιζέλου εις Αθήνας και Χανιά

ΑΡΘΡΟ 

Δωρεάν Παιδεία Μόνον επι Επταετίας

Άμεση αναγνώριση στο έργο που έκαναν οι κυβερνήσεις του φυλακισμένου Προέδρου, Γεωργίου Παπαδοπούλου, στον χώρο της Παιδείας, αποτελεί η δήλωση τουομοτίμου καθηγητού κ. Φαίδωνος Βεγλερή στον ραδιοφωνικό σταθμό του Δήμου Αθηναίων ότι: "Μόνον επι χούντας είχαμε δωρεάν παιδεία"! Με την δήλωσή του αυτή, ο πρύτανης των Συνταγματολόγων, ο οποίος στην δίκη για την 21η Απριλίου κατέθεσε ως μάρτυρας εναντίον των φυλακισμένων Αξιωματικών, παραδέχεται την χρεωκοπία της εκπαιδευτικής πολιτικής των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων.

" Λυπούμαι που θα το πώ, αλλά οι φοιτητές είχαν δωρεάν Παιδεία μόνον επί δικτατορίας", είπε χαρακτηριστικά ο κ. Βεγλέρης, στην διάρκεια της συνετεύξεώς του. Αναγνωρίζοντας έτσι, εμμέσως το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων της Επαναστάσεως για την μόρφωση των παιδιών του λαού. Στη συνέχεια ο κ. Βεγλερής κατήγγειλε τον Νόμο - Πλαίσιο της σοσιαλιστικής κυβερνήσεως, ότι δεν πρόσφερε τίποτε στους φοιτητές. "Με τον νόμο του 1982", είπε ο κύριος Βεγλερής, "οι φοιτητές σε τίποτε δεν ωφελήθηκαν. Με τον νόμο αυτό ωφελήθηκαν μόνοι οι διάφοροι βοηθοί επιμελητές, οι οποίοι έγιναν όλοι διδάσκοντες. " Και αμέσως μετά, κατήγγειλε τα κόμματα, οτι "είναι ένοχα για την διάβρωση και κομματικοποίηση του φοιτητικού κόσμου."

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΠΙ 7 ΕΤΙΑΣ :

Τα Ελληνικά Πανεπιστήμια το 1970-1974 ήταν απο τα Πρώτα 100 καλύτερα πανεπιστήμια στον Κόσμο, ενώ το Πάντειο το 1973 ήταν στην 7 Θέση. Απίστευτο? οχι Πραγματικό μια εποχή που η Παιδεία ήταν πραγματικά σοβαρή, πνευματική και ΔΩΡΕΑΝ.

Να σημειωθεί οτι στις μέρες μας τα Ελληνικά Πανεπιστήμια βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις των σύγχρονων Κρατών

Επι 7ετιας ΑΚΟΜΑ...

• Έναρξις κατασκευής Πανεπιστημιουπόλεων
• Αθηνών
• Θεσσαλονίκης
• Πατρών
• Κατασκευή σχολείων σε όλα τα χωριά που υπήρχαν μικρά παιδιά, και δημιουργία σχολείων σε όποια μεγάλη πόλη χρειαζόταν.
• Δωρίζονται σε 65 σχολεία της Αττικής και στην συνέχεια σε όλη την Ελλάδα προτομές του Μεγάλου Αλεξάνδρου για να τοποθετηθούν σε βάθρο σε ειδικό χώρο του κάθε σχολείου, έτσι ώστε τα παιδιά να εμπνέονται από τον Μέγα στρατηλάτη και να τον έχουν ώς πρότυπο.
• Καθιέρωση, κρατικών βραβείων για τους αριστούχους του 6ταξιου Γυμνασίου
• 2πλασιασμός των κονδυλίων για την παιδεία
• Δίνονται η πρώτες υποτροφίες στους αριστούχους μαθητές, για μετέπειτα σπουδές.
• Δίνεται Σημαντικό χρηματικό ποσό σε αριστούχους φοιτητές για την μετέπειτα επαγγελματική σταδιοδρομία
• Παροχή Δωρεάν Ιατροφαρμακευτικής και Νοσοκομειακής περίθαλψης σε όλους τους φοιτητές
• Χορηγήσει Σπουδαστικών Δανείων
• Αύξηση της Χρηματικής αμοιβής για το ημερήσιο φοιτητικό συσσίτιο
• Χορηγήσει ειδικού Κονδυλίου για την Ψυχαγωγία των φοιτητών
• Παροχή 3τρης Εξεταστικής στους Φοιτητές
• Δωρεάν Χορήγηση Βιβλίων Για Όλους τους ΜΑΘΗΤΕΣ και ΦΟΙΤΗΤΕΣ

Μια γέυση μόνο απο αυτά που έγιναν για την παιδεία

ΑΡΘΡΟ 

Κατά τό 1968,τό ισοζύγιον πληρωμών έκλεισε μέ βελτίωσιν τής συναλλαγματικής θέσεως τής Ελλάδος κατά 36 εκατ. δολλάρια, ενώ αι επί μέρους συναλλαγαί διεμορφώθησαν είς επίπεδα ενδεικνυόμενα τόσον έκ τής σημειουμένης διαρκούς ανόδου τής οικονομικής δραστηριότητος, όσον καί έκ τής συνεχιζομένης αδιαταράκτου νομισματικής σταθερότητος.

Έξ άλλου, αι μετά τού εξωτερικού εμπορικαί συναλλαγαί τής Ελλάδος κατά τό 1968 διεμόρφωσαν είς 772 εκατ. δολλάρια τό έλλειμμα τού εμπορικού ισοζυγίου, ευρίσκεται δέ τούτο εντός τών καθοριζομένων ορίων τού πεναετούς Προγράμματος Οικονομικής Αναπτύξεως, προβλέποντος ετησίαν αύξησιν περί τό 10,5 %.Τούτο προέκυψεν έκ τής αύξησεως τών εισαγωγών κατά 8 % περίπου, ανεληουσών είς 1.237 εκατομ. δολλάρια καί τής αυξήσεως τών εξαγωγών κατά 3 % περίπου, αίτινες ανήλθον τελικώς είς 465 εκατ. δολλάρια.

Αί εξαγωγαί βιομηχανικών καί βιοτεχνικών προϊόντων ανήλθον κατά τό 1968 είς τό επίπεδον τ΄ςν 108 έκατ. δολλ., ήτοι είς ποσοστόν κατά 33 % μεγαλύτερον τού 1967. Έξ άλλου, τό ποσοστόν συμμετοχής τών εξαχθέντων βιομηχανικών προϊοντων είς τό σύνολον τών τών εξαγωγών τής χώρας υπερέβη κατά τό 1968 τό 23 %. Ιδιαιτέρα αύξησις εσημειώθη είς τάς εξαγωγάς : Τών κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων (κατά 28 %), τών χημικών καί φαρμακευτικών (κατά 24 %), τών ειδών λαϊκής τέχνης (κατά 42 %) τού αλουμινίου (κατά 23 %). Επίσης, εδιπλασιάσθησαν αί εξαγωγαί τών λοιπών μετάλλων καί ειδών μετάλλου ενώ τού νικελίου εξαπλασιάσθησαν καί τών ειδών εκ δέρματος υπερεδιπλασιάσθησαν. Αί εξαγωγαί κατά τό 1968 τού νέου ελληνικού προϊόντος, τών αντικροτικών, απέδωσαν έσοδον 8,5 εκατ. δολλαρίων. Τέλος, άνοδον κατά 38 % εσημείωσεν η εξαγωγή ορυκτών καί μεταλλευμάτων, μέ επί κεφαλής τήν δίπυρον μαγνησίαν, ενώ η αξία τών εξαχθέντων πετρελαιοειδών ανήλθεν είς 10 εκατ. δολλάρια.

Ή διαμόρφωσις τών εξαγωγών είναι χαρακτηριστική τής επελθούσης ευνοϊκής είς αυτάς υπό τήν έννοιαν ότι η άνοδος τής εξαγωγικής δραστηριότητος τής οικονομίας βασίζεται ολονέν καί περισσότερον είς δυναμικά καί απολύτως ανταγωνιστικά προϊόντα τών αναπτυσσομένων ελληνικών μεταποιητικών έν γένει επιχειρήσεων. Τούτο ενέχει ιδιαιτέραν σημασίαν διά τήν προαγωγήν τού εξωτερικού εμπορίου τής χώρας, λαμβανομένου πάντοτε υπ΄ όψιν ότι, ύπο τό υφιστάμενον διαμορφωτικόν καθεστώς τής γεωργικής μασ παραγωγής, τής εκ φυσικών αιτίων διακυμάνσεως, ώς καί τών επικρατουσών συνθηκών διεθνούς εμπορίας τών γεωργικών προϊόντων, η εξαγωγή αυτών δέν δύναται νά παρουσιάζη ρυθμόν ανάλογον εκαίνου τών βιομηχανικών καί βιοτεχνικών προϊόντων. Οπωσδήποτε, αί εξαγωγαί τών γεωργικών προϊόντων ώςτού καπνού, τής σταφίδος, τών εσπεριδοειδών, τού βάμβακος κλπ. αντιπροσωπεύουν τό 75 % περίπου τής αξίας τού συνόλου τών πραγματοποιουμένων κατ΄ έτος εξαγωγών.

Αί εισαγωγαί τροφίμων (βασικών ειδών διατροφής) κυρίως κρεάτων καί σακχάρεως ενεφάνισαν αύξησιν 11 %.

Αί εισαγωγαί βιομηχανικών ειδών ενεφάνισαν αύξησιν τών μέν βασικών ειδών ευρείας καταναλώσεως κατά 8 %, τών δέ μή βασικών κατά 4 %. Η εισαγωγή πρώτων υλών υπήρξεν ηυξημένη κατά τό 1968, ανελθούσα είς τό επίπεδον τών 254 εκατ. δολλαρίων. Η εισαγωγή καφαλαιουχικού εξοπλισμού ενήλθεν είς 323 εκατ. δολλάρια, ενώ η εισαγωγή αργού πετρελαίου διά τήν κάλυψιν τών παραγωγικών αναγκών τών διϋλιστηρίων ανήλθεν είς 73 εκατ. δολλάρια.

Αι ξέναι επενδύσεις

Τό σύνολον τών εισρευσάντων είς τήν Ελλάδα κεφαλαίων κατά τό 1968 ανήλθον είς 355 εκατ. δολλ. Αξίζει νά σημειωθή ότι ποσόν 148 εκατ. δολλ. ήτοι τό 42 % τών πάσης φύσεως εισαχθέντων κεφαλαίων καλύπτουν τά εισρεύσαντα μακροπρόθεσμα κεφάλαια μόνον ιδιωτών. Τούτο οφείλεται είς τήν εμπιστοσύνην αφ΄ενός τής διεθνούς επιχειρηματικότητοσ είς τήν ελληνικήν οικονομίαν καί αφ΄ετέρου είς τά θεσπισθέντα προστατευικά μέτρα διά τά ξένα κεφάλαια. Χαρακτηριστικόν είναι ότι κατά τό πρώτον μόνον τρίμηνον τού 1969 αι εγκιθείσαι επενδύσεις ξένων κεφαλαίων ανήλθον είς 78,6 εκατομ. δολλάρια.

Αι εισπράξεις έξ αδήλων συναλλαγών κατά το 1968 ανήλθον είς 719 εκατ. δολλ., ουσαι κατά 60 εκατ. δολλ. υψηλότεραι έναντι τού 1967. Ούτω είς τό ισοζύγιον αδήλων συναλλαγών εδημιουργήθη καθαρόν πλεόνασμα εκ 524 εκατ. δολλ. Αξίζει νά σημειωθή ότι υπήρξεν αύξησις τών εισπράξεων τού ναυτιλιακού συναλλάγματος τό οποίον ανήλθεν είς 243 εκατ. δολλ., ενώ τά μεταναστευτικά εμβάσματα τών είς εξωτερικόν Ελλήνων εργαζομένων ανήλθον είς τό ποσόν τών 240 εκατ. δολλ. κατά τό έτος 1968.

Αι ευνοϊκαί εξελίξεις είς τήν οικονομίαν τής χώρας ισχυροποίησαν τήν συναλλαγματικήν θέσιν τής Ελλάδος. Πράρματι, τά επίσιμα είς χρυσόν καί ξένον συνάλλαγμα διαθέσιμα τής Τραπέζης τής Ελλάδος ανήλθον (Δεκέμβριος 1968) είς τό επίπεδον τών 297 εκατ. δολλ., ήτοι ηυξήθησαν κατά 36 εκατομ. δολλ. έναντι τού Δεκεμβρίου 1967. Τό επίταυγμα τούτο συνετελέσθη είς περίοδον διεθνών νομισματικών διαταραχών καί κλονισμού τού συναλλαγματικού ισοζυγίου πλείστων ισχυρών οικονομιών.

ΑΡΘΡΟ 

Οι αριθμοί δια τους εξοπλισμούς αποκαλύπτουν τα ψεύδη του πολιτικού κατεστημένου.

Μέχρι το 1967 ο ελληνικός προϋπολογισμός δεν είχε δαπανήσει ούτε μιαν δραχμήν δια την αγοράν πολεμικού υλικού. Το είδος και το ύφος των εξοπλισμών μας ερυθμίζετο από ξένα κράτη. Ελληνικήν εθνικήν πολιτικήν εξοπλισμών εφήρμοσε η Ελλάς μετά την 21ην Απριλίου 1967. Έτσι, αφού κατηρτίσθησαν τα προγράμματα εξοπλισμών, αγοράσθησαν ταχύτατα 4 υποβρύχια από την Γερμανίαν, εξοπλισμένα με τηλεκατευθυνόμενους πυραύλους, 4 πυραυλάκατοι εκ Γαλλίας (είναι αυταί εις τας οποίας ο Αβέρωφ άλλαξε τα ονόματα!!), 40 υπερσύγχρονα αεροπλάνα Φάντομς και μέγα αριθμόν τορπιλλακάτων και συγχρόνων αρμάτων μάχης τύπου AMX-30 από την Γαλλία.

Το εξοπλιστικόν πρόγραμμα ολοκληρώθη το τέλος του 1973 και αρχάς του 1974. Ηκολούθησαν πολλαί νέαι παραγγελίαι. Έτσι ηγοράσθησαν από την Γαλλίαν 40 υπερσύγχρονα αεροσκάφη Μιράζ F-IC, 60 βομβαρδιστικά CORSAIR-A7 αμερικανικής κατασκευής, 18 μεταφορικά αεροπλάνα C-130 αμερικανικής κατασκευής, 4 πυραυλάκατοι γαλλικής κατασκευής, 100 γαλλικά άρματα μάχης τύπου AMX-30, μέγας αριθμός ελικοπτέρων απο ΗΠΑ και Ιταλίαν, σημαντικός αριθμός τορπιλλακάτων, ως και μεγάλαι ποσότητες αντιαρματικού και ανθυποβρυχιακού υλικού.

Η συνολική αξία των αγορών υπερέβη τα 3000 εκατομμύρια δολάρια και μιλάμε δια χρήματα της εποχής εκείνης. Σημειούται οτι το μέγιστον μέρος των δαπανών της πρώτης φάσεως είχε εξοφληθεί προ της 24/7/1974. Επίσης, προ της ημερομηνίας αυτής είχε πληρωθεί η προκαταβολή (20-25%) της δευτέρας φάσεως εξοπλισμών και είχαν συναφθεί τα απαραίτητα μακροπρόθεσμα δάνεια (ενδεικτικόν της λίαν υψηλής δανειοληπτικής ικανότητος της χώρας) από το εξωτερικόν.

Η πρώτη μοίρα Φάντομ και άπαντες οι λοιποί εξοπλισμοί της πρώτης φάσεως είχαν παραληφθεί και ενταχθεί εις το σύστημα αμύνης της χώρας προ του Ιουλίου 1974. Είναι μια απάντησις εις τα γελοία ψεύδη οτι η Ελλάς δεν ήτο εξοπλισμένη (η Τουρκία δεν διέθετε αεροπλάνα Φάντομς) και οτι εις τα κιβώτια οπλισμού ευρίσκοντο πέτρες αντί όπλων!!!

ΑΡΘΡΟ 

Η δραχμή από ταπεινός καί ανεπιθύμητος συγγενής των ξένων χρηματιστηρίων κατέστη, κατ' επίσημον γενικήν αναγνώρισιν, έν εκ τών σκληροτέρων νομισμάτων τού διεθνούς νομισματικού συστήματος.

Εις τό διεθνούς προβολής Οικονομικόν Δελτίον <> (τεύχος Αυγούστου 1968) της First National City Bank, η δραχμή αναφέρεται ως τό σταθερώτερον ευρωπαϊκόν νόμισμα καί μεταξύ τών εννέα σταθερωτέρων τού κόσμου.

Ο τιμάριθμος

Η υγιής οικονομία της χώρας περιώρισε τήν αύξησιν τού τιμαρίθμου εις 1,7% διά τό 1967, έναντι αυξήσεως 5% του 1966 καί 3% του 1965. Απόλυτος σταθερότης τών τιμών επετεύχθη κατά τό 1968, εντός τού οποίου τό μέσον επίπεδον τού τιμαρίθμου ενεφάνισεν αμελητέαν αύξησιν κατά 0,3% μόνον.

Η κεφαλαιαγορά

Η αξία τών χρηματιστηριακών συναλλαγών ανήλθε κατά τό 1969 εις τό επίπεδον τών 1.885 εκατ., σημειωθείς ούτω αυξήσεως κατά 85% έναντι του 1967 καί 151% έναντι του 1966. Περισσότερον εντυπωσιακή υπήρξεν η άνοδος εις τας επί μετοχών συναλλαγάς, ανελθούσας εις 720 εκατ. δρχ. σημειωθείσης αυξήσεως κατά 142% έναντι του 1967 και 208% του 1966. Η μέση ετήσια άνοδος του δείκτου ανήλθε κατά το 1968, εις 49% έναντι του 1967 καί εις 58% έναντι του 1966.

Η χρηματοδότησις τής οικονομίας

Διά τών ληφθέντων πιστωτικών μέτρων, απεδεσμεύθη το πιστωτικόν σύστηπα εκ τών αναχρονιστικών μεθόδων καί εισήχθησαν σύγχρονοι μέθοδοι χρηματοδοτήσεως, ιδιαιτέρως εισ τάς παραγωγικάς δραστηριότητας εις τούς τομείς τών οικοδομών, του εμπορίου, της γεωργίας, των επαγγελματιών του τουρισμού, των ναυπηγήσεων, των γεωργικών βιομηχανιών, της βιοτεχνίας και τών εξαγωγικών επιχειρήσεων. Συμφώνως πρός τα στοιχεία τής Τραπέζης τής Ελλάδος, το συνολικόν ύψος τής χρηματοδοτήσεως τής οικονομίας τής χώρας ανήλθε κατά τήν 31ην Δεκεμβριου 1968 εις 96.574 εκατ. δρχ. η συνολική χρηματοδότησις του ιδιωτικού τομέως ανήλθε κατά το αυτό έτοσ εις 80.740 εκατ. δρχ. Ευρυτάτη υπήρξεν η συμμετοχή εις τήν χρηματοδότησιν τής οικονομίας τών καθαρώς επενδυτικών τραπεζών κατά το 1968. Η Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Αναπτύξεως εχορήγησεν εις βιομιχανίας δάνεια ύψους 528 εκατ. δρχ., ενώ η Τράπεζα Επενδύσεων προέβη εις επενδύσεις εις τήν βιομηχανίαν συνολικού ύψους 196 εκατ. δρχ.

Hellenic General Government Gross Public Debt, as a percent of nominal GDP:

(*) Estimate and projection.

Source: Analytical Databank, OECD

Το οικονομικό θαύμα της 21ης Απριλίου

Και νέα έκθεση της ΕΟΚ ομολογεί το οικονομικό θαύμα που συνετελέσθη επί διακυβερνήσεως της χώρας από την στρατιωτική κυβέρνηση της 21ης Απριλίου! Πρόκειται για την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΟΚ που αναφέρεται στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και προτείνει τρόπους ενισχύσεώς της. Στην έκθεση αυτή διαβάζουμε:

Ο μέσος ετήσιος ρυθμός του ΑΕΠ της Ελλάδος την περίοδο 69-73 ήταν 7.8% έναντι αντιστοίχου ρυθμού της κοινότητας 4.6%. Την περίοδο μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση (73-80) η αύξηση ήταν 3.5% έναντι 2.3% της Κοινότητας. Από το 1980 όμως και μετά και για την περίοδο 80-86 ο ρυθμός γίνεται μικρότερος του αντίστοιχου της Κοινότητας 0.7% έναντι 1.4%. Οι ρυθμοί για το 1986 και 1987 είναι 1.3% και 0.7% αντίστοιχα, ενώ οι εκτιμήσεις για την Κοινότητα είναι πιο ενθαρρυντικές 2.5% και 2.2%

Είναι φανερό ότι τα χρόνια 79 και 80 είναι το σημειό καμπής της προηγούμενης τάσεως. Η κρίση επηρέασε λιγότερο τον τομέα ρυθμού αυξήσεως της βιομηχανίας από 6.1% την περίοδο 72-79 γίνεται αρνητικός (0.7%) την περίοδο 80-85. Η συμμετοχή του προϊόντος της μεταποιήσεως στο ΑΕΠ από 21.3% το 80 πέφτει στο 18.7% το 1985 (στα επίπεδα του 1972).

Η κατανάλωση

Ο μέσος ετήσιος ρυθμός αυξήσεως της εσωτερικής ζητήσεως για προϊόντα μεταποιήσεως την περίοδο 72-79 σε πραγματικούς όρους ήταν 6.2% έναντι 3.6% της Κοινότητας των 4. Η εικόνα όμως άλλαξε τελείως την επόμενη περίοδο 79-85 με πτώση του μέσου ρυθμού στο -0.6% έναντι ρυθμού 0.1% για τους 4 της Κοινότητας. Η ανάκαμψη που άρχισε το 1983 δεν ήταν ακόμη επαρκής ώστε να επιτευχθεί το επίπεδο του 1979. Στις εξωτερικές αγορές τα μερίδια της χώρας παρέμειναν σχετικά σταθερά μεταξύ των ετών 74 και 1985. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το κόστος στο εσωτερικό δημιούργησαν αναμφίβολα προβλήματα στις εξαγωγές. Στην περίοδο 70-79 παρατηρήθηκε μια ανάπτυξη των κλάδων των υφαντικών, χημικών και μη μεταλλικών ορυκτών παρόμοια με εκείνη που χαρακτήρισε τις πρόσφατες βιομηχανοποιημένες χώρες (MICS). Μετά την κρίση του 1979-80 οι κλάδοι των τροφίμων και των χημικών δεν επηρεάστηκαν αισθητά, ενώ δυσμενής ήταν η εξέλιξη του κλάδου των υφαντικών.

Η σχέση μεταξύ παραγωγικότητας και απασχολήσεως

Την περίοδο 72-79 η παραγωγικότητα της εργασίας για το σύνολο της οικονομίας αυξήθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό (2.8%) λίγο μεγαλύτερο από εκείνο της Κοινότητας (2.5%). Η τάση αυτή συνεχίστηκε και μεταξύ των ετών 79-85 1.3% έναντι 1.4% της Κοινότητος. Η αύξηση της παραγωγικότητος για το 1986 εκτιμάται μικρότερη από εκείνη της Κοινότητος (1.0% έναντι 1.9%) ενώ το 1987 προβλέπεται μείωςση κατά 0.8% έναντι θετικού ρυθμού της Κοινότητος 1.5%

Από το 1974 και μετά οι επενδύσεις στην μεταποίηση μειώνονται. Παρατηρείται μικρή ανάκαμψη το 1979-80 και το ποσοστό στο σύνολο των επενδύσεων το 1984-85 ανέρχεται στο 14.5% δηλαδή στα επίπεδα του 1970. Επιπλέον οι επενδύσεις υλοποιούνται σε παραδοσιακές βιομηχανίες όπως τροφίμων, υφαντικών, ενδύσεως, τσιμέντου κλπ. Το ποσοστό συμμετοχής των επενδύσεων σε παραδοσιακούς κλάδους μειώνονταν μέχρι το 1970 και κατόπιν είχε ανοδική πορεία. Αντίθετα η συμμετοχή των επενδύσεων σε κεφαλαιουχικά αγαθά σημείωσε αντίστροφη πορεία. Οι δημόσιες επενδύσεις στη μεταποίηση ενώ στην περίοδο του 70-75 ήταν το 2% του συνόλου των επενδύσεων του κλάδου, το ποσοστό ανέρχεται στο 5% την δεκαετία του 75-85.

Οι άμεσες επενδύσεις από το εξωτερικό εμφανίζονται την δεκαετία του 1960 (Ν. 2687/53) και ανέρχονται στο 61% του συνόλου των επενδύσεων την μεταποίηση και υλοποιούνται σε μονάδες παραγωγής κεφαλαιουχικών αγαθών. Στο τέλος της δεκαετίας του 70 το ποσοστό μειώνεται στο 4% και στρέφεται στην παραγωγή καταναλωτικών αγαθών. Η μείωση αυτή αντανακλά κυρίως διεθνείς τάσεις καθώς και την επίδραση της βαθμιαίας απώλειας του πλεονεκτήματος του κόστους εργασίας.