Εάν η φαντασία δεν είχε ρίξει πρώτη τους βαρύτιμους σπόρους της, ο κόσμος δε θα είχε καρπωθεί τα οφέλη της επιστήμης.

Η διαστημική δραστηριότητα είχε προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στην ιατρική, τη βιολογία, την αστρονομία, τη φυσική. Η τεχνολογία ιδιαίτερα στους υπολογιστές έκανε τεράστια άλματα, ξεκινώντας από τις ανάγκες της διαστημικής έρευνας.

Πέραν από τους επιστήμονες, πρωτεργάτες του διαστήματος θεωρούνταν και οι συγγραφείς των έργων επιστημονικής φαντασίας, που πρώτοι αυτοί έθεσαν τον ακρογωνιαίο λίθο για την αναζήτηση των μυστηρίων του σύμπαντος και τροφοδότησαν στην ανθρώπινη περιέργεια την ανάγκη να σπάσει τα γήινα δεσμά της.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ταξίδεψαν πρώτα με τα φτερά των έργων επιστημονικής φαντασίας. Συνταξίδεψαν στους αιθέρες με την πτητική μηχανή του Ιούλιου Βερν και αντιμετώπισαν την εξωγήινη εισβολή στα βιβλία του Arthur Clarke, χρησιμοποιώντας από έξυπνες μικροσυσκευές έως ογκώδη και πολυσύνθετα μηχανήματα, πολύ πριν αυτά εφευρεθούν.

Οι ρίζες του είδους χάνονται στα βάθη των αιώνων. Πανάρχαιες μνήμες μεταφέρθηκαν, παραποιημένες ή εμπλουτισμένες με μυθικά στοιχεία, μέχρι τους ιστορικούς χρόνους. Τέρατα χερσαία, υδρόβια ή ιπτάμενα, θεοί με όπλα πανίσχυρα, άρματα ή πλοία, που αλωνίζουν τους ουρανούς, είναι τα βασικά στοιχεία των αρχαίων θρησκειών. Για χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος προσπαθεί να θυμηθεί, για να συνδέσει την πραγματικότητα με το χθες. Είναι μια εποχή πιο κοντά στο παρελθόν, παρά στο μέλλον.

Ο πρώτος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας ήταν ο Αντώνιος ο Διογένης, που έζησε τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Στο έργο του «Των Υπέρ Θούλην Απίστων» πραγματοποίησε το παρθενικό φανταστικό ταξίδι στο φεγγάρι για την ανθρωπότητα, ένα ταξίδι που θα επαναλάβει 18 αιώνες αργότερα ο Ιούλιος Βερν.

Ανάμεσα στα 175 και 180 μ.Χ., ο Λουκιανός ο Σαμοσατεύς επιχείρησε κι αυτός δυο φανταστικά ταξίδια στη Σελήνη, στα έργα του «Αληθινή Ιστορία» και «Ικαρομένιππος», όπου την περιέγραφε κατοικημένη από αλλόκοτα όντα.

Οι δύο αυτοί Έλληνες συγγραφείς της αρχαιότητας εγκαινίασαν την εποχή, που ο άνθρωπος κλήθηκε να αναμοχλεύσει τις ρίζες του και να κατακτήσει θαρρετά το μέλλον του.

Τον 19ο αιώνα άρχισε η βαθμιαία ανατροπή, τόσο στη σκέψη, όσο και στην έκφραση στα έργα επιστημονικής φαντασίας. Οι ουτοπιστικές αναζητήσεις παραχώρησαν τη θέση τους στον έλλογο προβληματισμό και στην επιστημονική αφήγηση. Έτσι, το 1835 ο ποιητής Edgar Allan Poe έστειλε τον ήρωά του, Hans Pfaall, στο φεγγάρι με αερόστατο.

Όταν το 1865, ο Ιούλιος Βερν έγραψε το βιβλίο του «Από τη Γη στη Σελήνη», το μεγάλο τόλμημα είχε γίνει, εφόσον ο συγγραφέας του είχε ήδη φαντασιωθεί ένα διαστημόπλοιο, το οποίο προσγειώθηκε στην επιφάνεια του φεγγαριού. Μάλιστα, 103 χρόνια αργότερα, ένα παρόμοιο διαστημόπλοιο, το «Apollo 8», έμεινε στην ιστορία, καθώς ξεκίνησε το αστρικό ταξίδι του για το φεγγάρι από το ίδιο μέρος και επέστρεψε πάλι πίσω στη Γη, εκεί όπου είχε οραματιστεί ο Βερν στο περίφημο βιβλίο του.

Ανάμεσα σε πλήθος άλλων συγγραφέων, που οι φαντασία τους συνέλαβε το άγνωστο και μακρινό, συγκαταλεγόταν και ο πολυγραφότατος Βρετανός Arthur Clarke. Το 1962 η Ουνέσκο τού απένειμε το βραβείο για τη συμβολή του στην εκλαϊκευμένη επιστημονική πληροφόρηση. Ένα από τα πιο διάσημα έργα του, «2001, Οδύσσεια του Διαστήματος», θεωρήθηκε ως η κορωνίδα της επιστημονικής φαντασίας.

Ακόμη, ο Αμερικανός Isaak Asimov, που τα έργα του ξεπερνούν τα εκατό, διακρίθηκε για το κοφτερό του πνεύμα, το λεπτό του χιούμορ, την ανθρωπιά, αλλά και την οξυδέρκειά του. Το αριστούργημά του, «Εγώ, το ρομπότ», καθήλωσε εκατομμύρια αναγνώστες παγκοσμίως και μετέτρεψε την επιστημονική φαντασία σε επιστημονική αναγκαιότητα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στις 10/01/1979…