Στην σημερινή Τουρκία η πραγματική Δικαιοσύνη, το ύψιστο αγαθό που δεν ασκείται για ίδιον όφελος ή για την ευδαιμονία όποιου την ασκεί, αλλά προς χάριν τρίτου, έχοντας την πηγή της μέσα στην ανιδιοτέλεια και στην ελευθερία της ψυχής, έχει μετατραπεί εδώ και πολλά χρόνια σε ένα απλό εργαλείο στα χέρια του «Απατεώνα Δικτάτορα» της γειτονικής Τουρκίας προκειμένου να φιμώνει, να παραδειγματίζει ή να τιμωρεί όσους θεωρεί αντιπάλους ή όσους του ασκούν ενοχλητική κριτική.

Σε μια χώρα όπου η Βουλή είναι σχεδόν ανύπαρκτη, οι περισσότεροι βουλευτές της πλειοψηφίας στέλνονται στο τουρκικό κοινοβούλιο για την ασυλία που παρέχεται και σαν ανταμοιβή για την εγκληματική δράση τους υπέρ του καθεστώτος.

Στην σημερινή Τουρκία οι υπουργοί δεν είναι κατά κανόνα εκλεγμένοι βουλευτές αλλά εξωκοινοβουλευτικοί «εκλεκτοί» του «Προέδρου» που διορίζονται (όπως και όλοι στην εκτελεστική και δικαστική εξουσία) απ΄ ευθείας από το παλάτι με Προεδρικά Διατάγματα.

Με Προεδρικά επίσης Διατάγματα και συνοπτικές διαδικασίες φυλακίζονται αντιφρονούντες αλλά εκλεγμένοι βουλευτές και εκλεγμένοι δήμαρχοι που «αντικαθίστανται» αμέσως από διορισμένους επιτρόπους. «Ενοχλητικοί» συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, φοιτητές, η καθηγητές απολύονται ή φυλακίζονται με «Προεδρικά Διατάγματα».

Οι πρακτικές αυτές οργιάζουν ιδίως στην Κουρδοκρατούμενη νοτιοανατολική Τουρκία όπου κινούνται αυτόματα δικαστικές διαδικασίες εναντίον χιλιάδων ατόμων ή οργανώσεων με την δικαιολογία της «τρομοκρατίας» ή της «προσβολής» του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Βέβαια όλα αυτά δεν εμποδίζουν καθόλου το καθεστώς της Τουρκίας να κατηγορεί άλλους για «καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων» χύνοντας ποταμούς από κροκοδείλια δάκρυα, όπως συμβαίνει και με την Ελλάδα για δήθεν «καταπίεση» Ελλήνων πολιτών, μουσουλμάνων το θρήσκευμα, στην Ελληνική Θράκη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της «Δικαιοσύνης … αλά Τούρκα» αποτελεί και ο σημερινός δήμαρχος Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου, ο οποίος «εξουδετερώθηκε» σε στημένη δίκη - καταδίκη το έτος 2019 με κυριολεκτικά αστεία «κατηγορία» (επέστρεψε τον χαρακτηρισμό «ανόητοι» σε αυτούς που του τον είχαν απευθύνει), στην πραγματικότητα όμως απλά και μόνο επειδή προηγείτο σταθερά σε όλες τις δημοσκοπήσεις έναντι του Ερντογάν.

Στις μέρες μας δύο ακόμα περιστατικά ήρθαν να επιβεβαιώσουν και πάλι την σκληρή αυτή πραγματικότητα.

Το πρώτο αφορά το Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας (κατά το ισχύον Τουρκικό σύνταγμα οι αποφάσεις του είναι δεσμευτικές για όλους) και η απόφαση που έβγαλε για τον πρώην δικηγόρο του Οσμάν Καβάλα και νυν βουλευτή του Εργατικού Κόμματος Τουρκίας (ΤΙΡ) Can Atalay, σύμφωνα με την οποία το δικαίωμα «να εκλέγεται και να συμμετέχει σε πολιτική δραστηριότητα» και «η ελευθερία και η ασφάλεια του ατόμου παραβιάστηκαν για τον Can Atalay, ο οποίος καταδικάστηκε σε 18 χρόνια φυλάκισης για την υπόθεση του πάρκου Gezi και εξελέγη μέλος του κοινοβουλίου από το TİP στο Hatay ενώ βρισκόταν στη φυλακή».

Γεραπετρίτης: Προσερχόμαστε στο διάλογο με Τουρκία με καλή πίστη - Δεν αναιρούμε ούτε κατ' ίχνος τα εθνικά συμφέροντα

Η απόφαση αυτή δεν άρεσε καθόλου μα καθόλου στο παλάτι, το οποίο και παλαιότερα είχε εκφράσει την αντίθεση του στο Συνταγματικό δικαστήριο όταν, στις 26/2/2016, είχε διατάξει την απελευθέρωση των δημοσιογράφων της εφημερίδας Τζουμχουριέτ, οι οποίοι κρατούντο αδικαιολόγητα στις φυλακές από τις 26 Νοεμβρίου 2015. Τότε, ο Ρ. Τ. Ερντογάν είχε σπεύσει να δηλώσει σχεδόν αμέσως: «Ούτε συμφωνώ ούτε και σέβομαι την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου». Έτσι, απλά, λιτά και καθαρά!

Στην τρέχουσα βέβαια περίπτωση ο «χειρισμός» ήταν στην κατεύθυνση πιο «πρακτικών» σκοπιμοτήτων: Το παλάτι κινητοποίησε σύσσωμο το Ανώτατο Εφετείο (Yargıtay), το οποίο είχε επικυρώσει στο παρελθόν την «ποινή» φυλάκισης του Atalay. Έτσι, το τρίτο ποινικό τμήμα του Ανώτατου Τουρκικού Εφετείου αρνήθηκε να εφαρμόσει την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου και ο εισαγγελέας του κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά των δικαστών του Συνταγματικού Δικαστηρίου!

Στις 11 Νοεμβρίου 2023 ο Ρ. Τ. Ερντογάν παρενέβη επίσημα με δήλωση που εξυπηρετεί με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: «Υπάρχουν πολλά αντιφατικά άρθρα του συντάγματος. Υπάρχουν άρθρα που εφαρμόζονται ή δεν εφαρμόζονται ενάντια στη βούληση του νομοθέτη. Ναι, οι αποφάσεις του Συνταγματικού Δικαστηρίου είναι δεσμευτικές για όλους. Υπάρχει επίσης ένα άρθρο ότι το Ανώτατο Δικαστήριο είναι η τελική αναθεωρητική αρχή των αποφάσεων που λαμβάνονται από τα εφετεία. Δεν υπάρχει δευτερεύουσα σχέση μεταξύ των ανώτερων δικαστηρίων».

Η «λύση» που προτείνει ο Ερντογάν δεν είναι άλλη από εκείνη που θα επισημοποιήσει την «νόμιμη» παραμονή του στην εξουσία όσο ζει και θα «εξουδετερώσει» την «σύγκρουση» μεταξύ δύο κορυφαίων δικαστηρίων της χώρας, δηλαδή την άμεση «τροποποίηση του συντάγματος»!

Ο δικηγόρος Can Atalay ο οποίος, αν και φυλακισμένος, εξελέγη βουλευτής στις εκλογές της 14ης Μαΐου 2023 και προσέφυγε στο Τουρκικό Συνταγματικό Δικαστήριο, παραμένει ακόμα στην φυλακή παρά την απόφαση αποφυλάκισης του από το Ανώτατο Τουρκικό Δικαστήριο.

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά (15/11/2023), ο φασίστας - συνέταιρος του Ερντογάν Ντεβλέτ Μπαχτσελή, μιλώντας στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του έσπευσε με τον ύπουλο, έμμεσο τρόπο που τον χαρακτηρίζει, να υποστηρίξει την λύση «τροποποίησης του συντάγματος» γνωρίζοντας πολύ καλά πως αποτελεί το «φάρμακο» που θα διαιωνίσει και την δική του εξουσία:

«Το Συνταγματικό Δικαστήριο είτε θα πρέπει να κλείσει, είτε να συγκροτηθεί από την αρχή. Όπου υπάρχει ένας εγκληματίας, όπου υπάρχει ένας προδότης που σπέρνει μίσος κατά της Τουρκίας, που προδίδει, που στρέφει το όπλο του κατά της Τουρκίας, που στοχεύει στη διατάραξη της εθνικής ασφάλειας, της εθνικής ενότητας και του πνεύματος της αδελφοσύνης, αυτός επιβραβεύεται από το Συνταγματικό Δικαστήριο με την πρόφαση της παραβίασης των δικαιωμάτων», δήλωσε προσθέτοντας πως αυτό «είναι ασυμβίβαστο με τις αρχές της Δικαιοσύνης και του Δικαίου» και πως «το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει αναδειχθεί σε όργανο κατά του έθνους και του κράτους».

Φυσικά όλα αυτά, σύμφωνα με τον κ. Μπαχτσελή, θα μπορούσαν να αποφευχθούν μόνο με νέα τροποποίηση του Τουρκικού συντάγματος του 1982, το οποίο κατά τον Ρ. Τ. Ερντογάν, «είναι προϊόν του πραξικοπήματος του στρατηγού Εβρέν», παρόλο που έχει ήδη τροποποιηθεί 19 φορές με τελευταία μόλις το 2017 από τον ίδιο τον Ρ. Τ. Ερντογάν!

Το δεύτερο αφορά την ανακοίνωση (14/11/2023) της απελευθέρωσης του Ogün Samast, του δολοφόνου του Αρμένιου αρχισυντάκτη της εφημερίδας Hrant Dink λόγω… «καλής συμπεριφοράς»!

Ο δολοφόνος είχε εκτελέσει εν ψυχρώ τον δημοσιογράφο έξω από τα γραφεία της εφημερίδος AGOS στο Οσμάνμπεϊ, στο κέντρο της Πόλης, στις 19 Ιανουαρίου 2007.

Οι μαζικές αντιδράσεις που ξέσπασαν μετά την ανακοίνωση του Τουρκικού Υπουργείου Δικαιοσύνης από «τους φίλους του Dink» αναφέρουν -μεταξύ άλλων- τα εξής:

«Ενώ η δολοφονία του Hrant Dink δεν έχει ακόμη διαλευκανθεί και όλοι οι υπεύθυνοι δεν έχουν ακόμα αποκαλυφθεί, ενώ πολλοί από τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοσιογράφοι και πολιτικοί φυλακίζονται άδικα και παράνομα, ο δολοφόνος , Ogün Samast, αφέθηκε ελεύθερος. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη σε αυτή τη χώρα, δεν υπάρχει συνείδηση! Όλοι αυτοί που μας κοιτάζουν στα μάτια και λένε «σκοτώστε», ενισχύουν συνεχώς αυτό το σκοτάδι που δημιουργεί δολοφόνους από μικρά παιδιά!».

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά την αποφυλάκιση του δολοφόνου του Hrant Dink, οι φίλοι του δολοφονημένου αρχισυντάκτη οργάνωσαν μνημόσυνο στον τόπο της δολοφονίας του, όπου ο Bülent Aydın, ένας από τους φίλους του Hrant, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Το σκοτάδι που υπάρχει πίσω από αυτή τη δολοφονία δεν έχει ακόμα φωτιστεί. Δεν θα εγκαταλείψουμε αυτή την υπόθεση μέχρι να αποκαλυφθεί το κακό πίσω από αυτή τη σκοτεινή δολοφονία, μέχρι όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή την ειδεχθή δολοφονία να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη και μέχρι να αντιμετωπιστεί αυτό το κακό».

Σ υ μ π ε ρ ά σ μ α τ α : Το καθεστώς που έχει επιβάλλει στην Τουρκία ο Ρ. Τ. Ερντογάν με νοθευμένες εκλογές και δημοψηφίσματα (είναι Πρόεδρος του κράτους, Πρόεδρος της Κυβέρνησης και Πρόεδρος του κυβερνώντος κόµµατος), έχει απόλυτη ανάγκη από τον ασφυκτικό έλεγχο της Δικαιοσύνης προκειμένου να διαφυλάξει την εξουσία του.

Η καταβαραθρωμένη Τουρκική οικονομία απαιτεί πολιτικές υποστήριξης των ξένων επενδύσεων, του τουρισμού και των τουρκικών εξαγωγών αλλά η «κακή Δύση» παραμένει δυστυχώς η ιδανική αγορά για όλα αυτά.

Επιπλέον, η κατά Ερντογάν «νομιμοποίηση» της Χαμάς την οποία ολόκληρη η Δύση θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση, κλονίζει την εμπιστοσύνη των χρηματοπιστωτικών αγορών στην Τουρκία και οδηγεί την Τουρκική λίρα στα τάρταρα (στις 17 Νοεμβρίου 2023 η ισοτιμία της Τουρκικής λίρας πλησίασε τις 30 Τ.Λ. ανά δολάριο και τις 32 Τ.Λ. ανά Ευρώ ή 35% υψηλότερα από την αρχή του έτους) και τον πληθωρισμό στα ύψη, παρά την εγκατάλειψη των Erdoganomics, την αύξηση των επιτοκίων και την επιβολή εξοντωτικής φορολογίας.

Η εμπρηστική ρητορική κατά της Δύσης και του Ισραήλ το οποίο στις 7 Οκτωβρίου 2023 δέχτηκε από την Χαμάς την πιο φονική επίθεση από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το έτος 1948, η λαϊκίστικη «Μήνυση εναντίον του Μπενιαμίν Νετανιάχου» που κατατέθηκε από φίλους του καθεστώτος στον εισαγγελέα της Κωνσταντινούπολης και διάφορα άλλα, δείχνουν ολοένα και πιο φανερά πως αν κάποιοι δυτικοί ηγέτες εξακολουθούν ακόμα να συζητούν με τον Ρ. Τ. Ερντογάν, αυτό οφείλεται είτε στη γεωστρατηγική θέση της Τουρκίας στην πόρτα της φλεγόμενης Μέσης Ανατολής και στην εγγύτητα με την εμπόλεμη Ουκρανία, είτε στον ύποπτο ρόλο της στη διαχείριση των προσφυγικών ροών.

Χωρίς αυτά, με τον ίδιο και την Τουρκία θα μιλούσαν μόνο η Χαμάς, το Κατάρ, το Πακιστάν με τους Ταλιμπάν, οι Ρώσοι (όσο ακόμα εξυπηρετούνται τα συμφέροντα τους) και οι διάφοροι δικτατορίσκοι τύπου Μπερντιμουχαμέντοφ και Αλίγιεφ…