Οι αρχαίοι Έλληνες μας άφησαν πολλά σοφά ρητά που είναι διαχρονικά, με την αξία τους να είναι ίδια μέχρι και σήμερα...
Ουκ ένι ιατρικήν είδέναι, όστις μη οίδεν ό τι εστίν άνθρωπος.
Ιπποκράτης
(Είναι αδύνατο να ξέρει την ιατρική αυτός που δεν ξέρει ακριβώς τι είναι ο άνθρωπος)
Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος αν άνθρωπος ή.
Μένανδρος
(Πόσο ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος)
Ου το ζην περί πλείστου ποιητέον, αλλά το ευ ζην.
Πλάτων
(Αυτό που αξίζει δεν είναι να ζεις για να αποκτήσεις περισσότερα αλλά να ζεις καλά)
Ανοήμονες βιούσι ού τερπόμενοι βιούν.
Δημόκριτος
(Οι ανόητοι ζουν χωρίς να είναι ευχαριστημένοι που ζουν)
Του βίου καθάπερ αγάλματος πάντα τα μέρη καλά είναι δει.
Σωκράτης
(Όπως ένα άγαλμα, όλα τα μέρη της ζωής πρέπει να είναι όμορφα)
Τον γαρ ουκ όντα πας είωθεν επαινείν.
Θουκυδίδης
(Συνηθίζεται να επαινούν όλοι αυτόν που δεν βρίσκεται πια στη ζωή)
Φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη.
Αριστοτέλης
(Η αγάπη είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα)
Ευ σοι το μέλλον έξει, αν το παρόν ευ τιθής.
Ισοκράτης
(Το μέλλον σου θα είναι καλό, αν τακτοποιήσεις καλά το παρόν)
Καιρός επί πάσιν άριστος.
Θέογνις
(Για όλα τα πράγματα υπάρχει ο σωστός χρόνος)
Εξ εργασίας θηριώδους ουσίας μεν πλήθος συσσωρεύεται, βίος δε ταλαίπωρος συνίσταται.
Επίκουρος
(Από τη σκληρή δουλειά συσσωρεύεται μεν μεγάλη περιουσία, αλλά η ζωή γίνεται πολύ ταλαίπωρη)
