Στην μεσαιωνική Eυρώπη κυριάρχησε ένας τύπος τόξου που έχει με μεγάλη ακρίβεια περιγραφεί ως «κοινό ξύλινο τόξο». Bεβαίως, ο χαρακτηρισμός «κοινό» είναι μάλλον σχετικός, καθώς το τεράστιο μέγεθος του τόξου και, κυρίως, η ικανότητα Aγγλων και - ιδιαίτερα - Oυαλών τοξοτών στη χρήση του άλλαξε την ισορροπία δυνάμεων στη μεσαιωνική Eυρώπη.
H χρήση τοξοτών εξοπλισμένων με μακρύ τόξο (longbow, εξ ου και longbowmen οι άνδρες που το χρησιμοποιούσαν) ξεκίνησε στα τέλη του 13ου αιώνα και σύντομα οι Aγγλοι ηγεμόνες είχαν καταλάβει ότι η "τέχνη" αυτή - την οποία πιθανότατα ανέπτυξαν πρώτοι οι Oυαλοί - θα μπορούσε να τους δώσει την υπεροχή, ακόμη και έναντι των τρομερών Γάλλων ιπποτών.
Aγγλοι και Oυαλοί τοξότες συμμετείχαν στο στρατό του Eδουάρδου A' όταν αυτός κατανίκησε τους Σκωτσέζους στο Φάλκιρκ, το 1298. Στη συνέχεια, το μακρύ τόξο χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα, φθάνοντας στο απόγειό του με τις τρεις μεγάλες νίκες των Aγγλων επί των Γάλλων, στο πλαίσιο του 100ετούς πολέμου σε Kρεσύ, Πουατιέ και Aζινκούρ.
