Οι έξι πιο δημοφιλείς κατάρες της παγκόσμιας ιστορίας.

Η κατάρα του Ότζι

Το παγωμένο σώμα του Ότζι ανακαλύφθηκε το 1991 στις Άλπεις κοντά στα αυστρο-ιταλικά σύνορα, 5.300 χρόνια αφότου αυτός πέθανε. Ο Ράινερ Χεν, παθολόγος που εξέτασε τον Ότζι, πέθανε σε ένα αυτοκινητικό δυστύχημα ένα χρόνο αργότερα. Ο Κουρτ Φριτς, που οδήγησε τον Χεν στο πτώμα, πέθανε κατά τη διάρκεια μιας χιονοστιβάδας λίγο αργότερα.

Ο Χέλμουτ Σιμόν, που ανακάλυψε τον Ότζι, πέθανε από πτώση ενώ πεζοπορούσε το 2004. Ο Ντίτερ Βάρνεκε, επικεφαλής της ομάδας διάσωσης που έψαχνε το πτώμα του Σιμόν, πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά την κηδεία του πεζοπόρου.
Μπορεί να μοιάζει με αρκετά ενδιαφέρουσα σειρά συμπτώσεων, αλλά δεδομένου του αριθμού των ανθρώπων που ενεπλάκησαν στην έρευνα σχετικά με τον Ότζι, ο αριθμός δυστυχημάτων δεν είναι ασυνήθιστος.

Η κατάρα της μούμιας

Σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, ο τάφος του φαραώ Τουταγχαμών φυλασσόταν από μια πέτρα, πάνω στην οποία ήταν σκαλισμένη η εξής απειλητική προειδοποίηση: «Ο θάνατος θα έρθει γοργόφτερος σε όποιον διαταράξει την ειρήνη του Βασιλέως».

Οι αιγυπτιολόγοι Χάουαρντ Κάρτερ και λόρδος Κάρναβον αγνόησαν την επιγραφή και άνοιξαν τον τάφο. Λίγο αργότερα, όμως, οι μοίρες όσων εισήλθαν στον τάφο έφτασαν σε τραγικό φινάλε.

Ο λόρδος Κάρναβον πέθανε τέσσερις μήνες αργότερα από μολυσμένο τσίμπημα κουνουπιού, ενώ βρισκόταν στην Αίγυπτο. Στο Λονδίνο, λίγες ώρες μετά το θάνατο του Λόρδου, το αγαπημένο του σκυλάκι Σούζι αλύχτησε και πέθανε.

Ο επενδυτής Τζωρτζ Τζέι Γκουλντ πέθανε από πυρετό έξι μήνες αφότου επισκέφθηκε τον τάφο. Ο Α. Σ. Μέις, μέλος της αρχαιολογικής ομάδας του Κάρτερ, πέθανε από δηλητηρίαση με αρσενικό. Ο γραμματέας του Κάρτερ βρέθηκε πνιγμένος στο κρεβάτι του το 1929.

Ωστόσο, οι ερευνητές υπογραμμίζουν πως η πλειονότητα όσων σχετίζονταν με το άνοιγμα του τάφου έζησε μακρές και υγιείς ζωές. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι μερικοί από τους θανάτους ίσως οφείλονται σε δηλητηριώδη μούχλα ή βακτήρια που μάλλον υπήρχαν μέσα στον τάφο.

Η κατάρα του τάφου του Ταμερλάνου

Ο Ταμερλάνος ήταν πολέμαρχος και ευγενής που ήλεγχε μεγάλο μέρος της Ασίας τον 14ο αιώνα και θεωρείται υπεύθυνος για το θάνατο 17 εκατομμυρίων ανθρώπων.

Το 1941, ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν έστειλε μια ομάδα αρχαιολόγων να ανοίξουν τον τάφο του Ταμερλάνου, που βρισκόταν στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν – κάτι που θορύβησε τους ντόπιους και τους μουσουλμάνους ιερείς.

Όταν το φέρετρο του Ταμερλάνου ανοίχτηκε, η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε μια επιγραφή: «όποιος ανοίξει τον τάφο μου θα απελευθερώσει έναν εισβολέα πολύ τρομερότερο από εμένα». Σε λίγες ώρες από το άνοιγμα, τα στρατεύματα του Αδόλφου Χίτλερ εισέβαλαν στη Ρωσία – εισβολή που εν τέλει κόστισε 26 εκατομμύρια νεκρούς.

Το 1942, ο Στάλιν διέταξε να ταφεί εκ νέου το λείψανο του Ταμερλάνου με όλες τις αναλογούσες ισλαμικές τιμές. Λίγο αργότερα, το γερμανικό στράτευμα παραδόθηκε στο Στάλινγκραντ.

Η κατάρα του διαμαντιού Χόουπ

Σύμφωνα με το θρύλο, ο Γάλλος έμπορος Ζαν Μπατίστ Ταβερνιέ έκλεψε ένα γαλάζιο διαμάντι 115 καρατίων από το μάτι ενός ειδώλου στην Ινδία – και λέγεται πως φαγώθηκε ζωντανός από σκύλους.

Στην πραγματικότητα, ο Ταβερνιέ πούλησε τον πολύτιμο λίθο στο βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο ΙΔ’ το 1669 και αποσύρθηκε πάμπλουτος. Όλα πήγαιναν καλά ώσπου το διαμάντι έφτασε στα χέρια του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ’ και της συζύγου του, Μαρίας Αντουανέτας – και, όπως ξέρουμε όλοι, αποκεφαλίστηκαν αμφότεροι κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης.

Στη συνέχεια, ο Άγγλος λόρδος Φράνσις Χόουπ κληρονόμησε το διαμάντι, παντρεύτηκε μια Αμερικανίδα θεατρίνα, σπατάλησε όλη του την περιουσία, πούλησε το διαμάντι και απέμεινε πάμπτωχος. Αφότου η Ίβλυν ΜακΛήν αγόρασε το διαμάντι το 1912, ο γιος της πέθανε σε αυτοκινητικό δυστύχημα, η κόρη της αυτοκτόνησε και ο άνδρας της την παράτησε (και κατέληξε σε φρενοκομείο).

Το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σμιθσόνιαν απέκτησε το διαμάντι το 1958 και δεν αντιμετώπισε κανένα απολύτως πρόβλημα – πάντως, ένα φορτηγό χτύπησε τον ταχυδρόμο που μετέφερε τον πολύτιμο λίθο (επέζησε). Ωστόσο, η γυναίκα και το σκυλί του πέθαναν λίγο αργότερα, και το σπίτι του πήρε φωτιά.

Η κατάρα του Ινδιάνου Τεκουμσέ

Είναι αλήθεια ότι ο Ινδιάνος πολέμαρχος Τεκουμσέ καταράστηκε τον Χένρι Χάρισον, αφότου τα στρατεύματα του τελευταίου θριάμβευσαν στη Μάχη του Τιπικανού; Ίσως – από τη στιγμή που ο Χάρισον έγινε πρόεδρος το 1840, ο εκλεγείς ανά είκοσι χρόνια στη θέση αυτή πεθαίνει, ενώ ήταν ακόμα πρόεδρος. Ο Χάρισον πέθανε από πνευμονία ένα μήνα μετά την εκλογή του.

Ο Αβραάμ Λίνκολν, που εξελέγη το 1860, δολοφονήθηκε, όπως και ο Τζέιμς Γκάρφιλντ (εκλεγείς το 1880) και ο Ουίλιαμ ΜακΚίνλι (1900). Τόσο ο Γουόρεν Χάρντινγκ (1920) όσο και ο Φράνκλιν Ρούσβελτ (1940) πέθαναν από φυσικά αίτια (ενώ ήταν πρόεδροι), ενώ ο Τζων Κένεντι (1960) δολοφονήθηκε. Ο Ρόναλντ Ρήγκαν (1980) υπήρξε στόχος δολοφονίας το 1981 αλλά επέζησε, διαψεύδοντας το θρύλο της κατάρας.

Η κατσίκα και η κατάρα στους Σικάγο Καμπς

Το 1945, ένας άνδρας ονόματι Μπιλ Μπίλι Γκόουτ (κατσίκας, δηλαδή) Σιάνις εκδιώχθηκε από το γήπεδο όπου έπαιζαν μπέιζμπολ οι Σικάγο Καμπς επειδή είχε φέρει μαζί του την κατσίκα-κατοικίδιό του. Εξοργισμένος, ο Σιάνις καταράστηκε την ομάδα λέγοντας «οι Καμπς δεν πρόκειται να νικήσουν ποτέ ξανά!».

Οι Καμπς έχασαν τον επόμενο αγώνα και δεν κέρδισαν το World Series τόσα χρόνια, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να αρθεί η κατάρα. Ενώ οι περισσότεροι θεωρούν πως η κατάρα είναι απλά μια χαζή πρόληψη, οι παλιοί οπαδοί του συλλόγου την πιστεύουν απόλυτα.
Τον περασμένο Απρίλιο, η αστυνομία ανακάλυψε μια αποκεφαλισμένη κατσίκα δεμένη σε ένα δέντρο. Λίγες μέρες αργότερα, ένας άγνωστος παρέδωσε ένα δύσοσμο πακέτο στον ιδιοκτήτη των Σικάγο Καμπς· μέσα βρισκόταν ένα σαπισμένο κεφάλι κατσίκας.

Πηγή: xorisorianews.gr