Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε στρατιωτικό διοικητή, θα σου πει ότι η κατάσταση στο πεδίο της μάχης είναι τόσο κρίσιμη για τη νίκη σε μια μάχη όσο ο αριθμός των ανδρών ή η ποσότητα των προμηθειών που φέρει ένας στρατός μαζί του.

Δυστυχώς, οι διοικητές δεν μπορούν πάντα να επιλέξουν τα μέρη για τα οποία πρέπει να πολεμήσει ο στρατός τους.

Οι στρατιώτες έχουν πολεμήσει σε μάχη κάτω από όλες τις δυνατές συνθήκες: βροχή, χιόνι, χιονόνερο και καταχνιά της νύχτας. Η μία πλευρά θα επικρατεί πάντα, αλλά οι συνθήκες που αναφέρονται στις πέντε χειρότερες θα έδινε σε κάθε περιστασιακό αναγνώστη μια παύση για να αναρωτηθεί τι σκεφτόταν ο άνθρωπος που βρισκόταν εκεί.

1. Passchendaele, Α' Παγκόσμιος Πόλεμος

Η περιοχή γύρω από το πεδίο μάχης Passchendaele ήταν αρχικά ανακυκλωμένος αλμυρός βάλτος. Όταν οι οβίδες πυροβολικού και ο πόλεμος χαρακωμάτων του δυτικού μετώπου του Α' Παγκοσμίου Πολέμου κύλησαν στην περιοχή, το ευαίσθητο οικοσύστημα της περιοχής σύντομα μετατράπηκε σε ένα λασπώδες, βαλτώδες τοπίο κόλασης. 

Το Passchendaele έγινε μια θάλασσα από λάσπη στην οποία συχνά πνίγονταν πολλά στρατεύματα. Ακόμα κι αν κάποιος έπεφτε στη λάσπη κοντά σε συντρόφους, ήταν σχεδόν αδύνατο να βοηθήσουν τον φίλο τους. Στο Passchendaele, μερικές φορές πυροβολούσαν άντρες που έπεφταν στη λάσπη για να τους σώσουν από έναν αργό θάνατο.

Στρατιώτες μιας αυστραλιανής ταξιαρχίας πυροβολικού πεδίου 4ης Μεραρχίας σε μια πίστα σανίδας που διέρχεται από το Chateau Wood, κοντά στο Hooge στο προεξέχον Ypres, 29 Οκτωβρίου 1917. Ο επικεφαλής στρατιώτης είναι ο Gunner James Fulton και ο δεύτερος στρατιώτης είναι ο υπολοχαγός Anthony Devine . Οι άνδρες ανήκουν σε συστοιχία της 10ης Ταξιαρχίας Πεδίου Πυροβολικού.  

2. Δεξαμενή Chosin, Πόλεμος της Κορέας

Φανταστείτε να πολεμάτε έναν εχθρό που υπερτερεί αριθμητικά στο πλευρό σας έως και δέκα προς ένα, ενώ πρέπει να το κάνετε σε χιόνι μέχρι τη μέση, χαμηλές θερμοκρασίες και ενάντια σε έναν εχθρό που δεν έχει τίποτα να χάσει. Αυτό είναι το είδος της μάχης που έδιναν οι Αμερικανοί πεζοναύτες στη δεξαμενή Chosin.

Με τον χειμώνα της Σιβηρίας σε πλήρη ισχύ, δέκα ολόκληρες μεραρχίες κινεζικών στρατευμάτων αιφνιδίασαν τις δυνάμεις του ΟΗΕ στη Βόρεια Κορέα το 1950. Με θερμοκρασίες έως και -17 βαθμούς, οι Αμερικανοί πεζοναύτες πολέμησαν για να μην περικυκλωθούν. Το έδαφος ήταν πολύ παγωμένο για να σκάψουν λακκούβες, έτσι οι πεζοναύτες χρησιμοποίησαν τα παγωμένα σώματα των εχθρών τους ως κάλυψη από τις σφαίρες των εχθρών. 

3. Bougainville, Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Καθώς οι Σύμμαχοι πολέμησαν για να ανακτήσουν τα Νησιά του Σολομώντα από τους Ιάπωνες κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για αυτούς ήταν η ανακατάκτηση της Νέας Γουινέας. Η προσπάθεια ήταν τόσο μαζική που χρειάστηκε δύο φάσεις σε σχεδόν δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί. Οι αμερικανικές δυνάμεις ενίσχυσαν την άμυνα του νησιού για μήνες πριν οι Αυστραλοί ξεσπάσουν από την περίμετρο.

Μόλις το έκαναν, μπήκαν σε ένα πυκνό πεδίο μάχης από λάσπη μέχρι τα γόνατα, σκοτεινή, κατάφυτη τροπική βλάστηση και ένα πυκνό θόλο που τους άφησε χωρίς εναέρια υποστήριξη. Το αποτέλεσμα ήταν να μάχονται κοντά σε έναν εχθρό που δεν παραδιδόταν. Καθώς η περίοδος της ξηρασίας έγινε βροχερή, οι συνθήκες στο πεδίο της μάχης επιδεινώθηκαν μόνο μέχρι που οι Ιάπωνες παραδόθηκαν τον Αύγουστο του 1945.

4. Rzhev, Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Καμία λίστα με τις χειρότερες συνθήκες πεδίου μάχης της ιστορίας δεν θα ήταν πλήρης χωρίς μια είσοδο από το ανατολικό μέτωπο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου οι Ναζί και η Σοβιετική Ένωση  πολέμησαν σε αυτό που θα μπορούσε να είναι η μεγαλύτερη βραδύτητα της στρατιωτικής ιστορίας. Λίγα μέρη είναι πιο συμβολικά αυτής της περιοχής μάχης από το «Rzhev Meat Grinder». 

Το Rzhev ''είδε'' 3,6 εκατομμύρια σοβιετικά στρατεύματα να συναντούν περισσότερους από 1,6 εκατομμύρια Γερμανούς στο πεδίο της μάχης. Η προώθηση στη θέση του εχθρού απαιτούσε κίνηση μέσα σε στρέμματα νεκρών, στοιβαγμένων σε τρία στρώματα. Μερικά από τα πτώματα επέπλεαν σε πισίνες μέχρι τη μέση από φρέσκες βροχές. 

5. Dien Bien Phu, Πόλεμος Γαλλίας-Ινδοκίνας

Σαν να μην έφταναν ο πυκνός θόλος της ζούγκλας και οι καταρρακτώδεις βροχές του Βιετνάμ, οι Γάλλοι στην Ινδοκίνα έβαλαν ένα στοίχημα all-in σε μια ενισχυμένη θέση στον πυθμένα μιας κοιλάδας. Δεν έβρεχε μόνο λαμαρίνες, έβρεχε και βλήματα πυροβολικού και όλμους. Για τους Γάλλους αυτή ήταν η αρχή. Οι συνθήκες μέσα στο φρούριο όχι μόνο ήταν εμποτισμένες από τη βροχή, αλλά ήταν γεμάτες με χιλιάδες πτώματα νεκρών Γάλλων στρατιωτών που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν. 

Έξω, οι κομμουνιστές αντάρτες του Βιετ Μιν τα πήγαν καλύτερα, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι επρόκειτο να σημειώσουν τη μεγαλύτερη νίκη τους επί των κατακτητών τους. Οι Βιετ Μιν ήταν σε θέση να φέρουν το πυροβολικό τους στο γαλλικό οχυρό, αφού κουβάλησαν τα όπλα τους στις κορυφές των γύρω κορυφογραμμών, μεταφέροντάς τα μέσα από έναν αδιάκοπο τοίχο από λάσπη και βροχή.