Η Γενοκτονία των Ποντίων δεν εξετελέσθη μόνο με ανθρωποσφαγές, αλλά και μέσω των Ταγμάτων Εργασίας, τα περίφημα Αμελέ Ταμπουρλαρί που παρουσιάστηκαν την Πρωτομαγιά. Υπήρχε όμως και η εξορία. Μέσα από τις περιβόητες λευκές πορείες θανάτου, χιλιάδες χριστιανικοί πληθυσμοί εκτοπίστηκαν με τη βία και αποδεκατίστηκαν από τις κακουχίες.
Υπάρχουν όμως αναφορές για χριστιανικά χωριά, τα οποία προκειμένου να γλιτώσουν ασπάστηκαν το Ισλάμ με τη βία. Αυτή η μαρτυρία μεταφέρεται μέσω του βιβλίου «Αυθεντικές Ιστορίες Προσφύγων» του δρ. Θεολογίας και Θρησκειοπαιδαγωγού, Γεωργίου Τσακαλίδη.
Στο Γιοχαρίκιοϊ του Αγιαντζίκ κατοικούσαν πενήντα ελληνικές τουρκόφωνες οικογένειες. Ήταν ένα χωριό που υπέστη πέραν των διωγμών των πρώτων αιώνων του Ισλάμ αφόρητες πιέσεις και στο διάστημα των διωγμών του 1915, προκειμένου να αλλαξοπιστήσουν οι Χριστιανοί κάτοικοί του.
Υπάρχει έκθεση του Μητροπολίτη Αμασείας Γερμανού Καραβαγγέλη του έτους 1917 προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην οποία καταγγέλλει: «Δύο χωριά της περιοχής Σινώπης, το Γιοχαρίκιοϊ και η Σέρνα προσχώρησαν βίαια στο Ισλάμ για να γλιτώσουν». Δεν μας είναι γνωστός ο αριθμός των βίαια εξισλαμισθέντων Χριστιανών του Γιοχαρίκιοϊ. Για το χωριό Σέρνα όμως, το οποίο ως φαίνεται εξισλαμίσθηκε πλήρως, είχε ο εξισλαμισμός του τραγικές συνέπειες. Ήταν το τελευταίο χριστιανικό χωριό που εξισλαμίστηκε.
Οι κάτοικοι της Σέρνας τέθηκαν προ του διλήμματος εξισλαμισμός ή εξορία. «Είκοσι ελληνικές οικογένειες με πρωτοβουλία του ίδιου του ιερέα δήλωσαν στις οθωμανικές αρχές ότι επιθυμούν να ασπαστούν το Ισλάμ, προκειμένου να μη εξοριστούν. Το αίτημά τους έγινε δεκτό και εξαιρέθηκαν της εξορίας». Αυτή η ενέργειά τους όμως είχε τραγικές συνέπειες. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών οι τουρκικές αρχές αρνήθηκαν την έξοδό τους από την Τουρκία με το επιχείρημα ότι επρόκειτο περί μουσουλμάνων.
Το ζήτημα απασχόλησε το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και τη Μικτή Επιτροπή Ανταλλαγής Προσφύγων στις 25.1.1925, χωρίς όμως κανένα ευνοϊκό αποτέλεσμα. Οι Χριστιανοί της Σέρνας έμειναν αναγκαστικά για πάντα στην Τουρκία. «Μόνο κοπέλες του χωριού που είχαν παντρευτεί νωρίτερα σε άλλα χωριά ήρθαν κανονικά με τους υπόλοιπους πρόσφυγες στην Ελλάδα, ενώ τα αδέλφια τους και οι γονείς τους έμειναν σαν Τούρκοι στη Σέρνα».
