Η Ζενεβιέβ Μαζαρί αποκάλυψε στο «Όλα για τη ζωή μας» πως έχει προβλήματα με τον θυροειδή της και ανήκει στη γενιά των παιδιών του Τσέρνομπιλ.
Ο θυροειδής αδένας είναι σημαντικός για τη λειτουργεία του οργανισμού. Οι αλλαγές που συντελούνται στον θυροειδή συνιστούν μία πάθηση που ξέρει καλά να «κρύβεται» και είναι πολύ πιο συχνή στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εμφανίζεται και σε αυτούς.
«Κανείς δεν ήξερε πως να αντιδράσει στο φαινόμενο του Τσέρνομπιλ. Εμείς το πιστεύουμε, γιατί εγώ και ο αδερφός μου αποκτήσαμε προβλήμα με τον θυροειδή, ενώ πριν από εμάς δεν είχε κανείς στην οικογένεια», δήλωσε.
Η ενδοκρινολόγος Έλλη Αναγνώστου τόνισε πως οι μελέτες δείχνουν συσχέτιση των προβλημάτων του θυροειδούς αδένα με το πυρηνικό ατύχημα του Τσέρνομπιλ. Ο θυροειδής αδένας είναι η μεγαλύτερη αποθήκη ιωδίου και κατά τη διάρκεια του ατυχήματος τα ραδιοισότοπα που απελευθερώθηκαν στον αέρα είχαν ραδιενεργό ιώδιο, κάτι που ο θυροειδής ρούφηξε σαν σφουγγάρι.
Όλοι της έλεγαν πως όσα συμπτώματα είχε οφείλονταν στην εφηβεία της, όμως η μητέρα της δεν το δεχόταν.
«Από τα 11 μέχρι τα 15 μου είχα κάποια συμπτώματα. Αναιμία, λιποθυμικά επεισόδια, υπόταση, δεν μπορούσα να δεχτώ τη ζέστη με τίποτα. Δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι. Είχα το εκρού χρώμα του νεκρού, ήμουν βαμπιρέλα από πολύ μικρή», είπε περιγράφοντας τα συμπτώματά της.
Κάποια από τα συμπτώματα είναι η κόπωση και η δυσκολία στην συγκέντρωση. Ιδιαίτερη σημασία θα πρέπει αν δώσουν τα άτομα που έχουν οικογενειακό ιστορικό θυροειδούς και όσοι εκτέθηκαν σε ακτινοβολία.
Η διάγνωση των προβλημάτων του θυροειδούς αδένα γίνεται εύκολα με εργαστηριακό έλεγχο. Η ανίχνευση των όζων χρειάζεται υπερηχογράφημα.
Τα προβλήματα του θυροειδούς αδένα αντιμετωπίζονται με φαρμακευτική αγωγή, ενώ οι μεγάλοι όζοι αφαιρούνται χειρουργικά.
Όταν κάποιος πάσχει από υποθυροειδισμό ο χειρισμός είναι εύκολος, καθώς η φαρμακευτική αγωγή υποκαθιστά όσα δεν μπορεί ο αδένας να παράξει, δηλαδή την θυροξίνη.
Στον υπερθυροειδισμό ο χειρισμός εξαρτάται από το αίτιο. Μπορεί να είναι αυτοάνοσο, μπορεί να είναι και κάποιος όζος που υπερλειτουργεί.
«Καλό θα ήταν να ακούμε το σώμα μας και να σκεφτούμε ότι εμείς οι γυναίκες είμαστε δυνατές. Η φύση μας έχει φτιάξει ένα σώμα για δώσουμε ζωή, να μη θεωρούμε φυσιολογικό ότι μία γυναίκα μπορεί να νιώθει κόπωση από την εφηβεία», κατέληξε η Ζενεβιέβ Μαζαρί.
