Τον αφοσιωμένο -επί δεκαετίες- ασκητή και φύλακα Άγγελο των Στροφάδων παπα-Γρηγόρη Κλάδη, αποχαιρέτησε νωρίς σήμερα το απόγευμα  η Ζάκυνθος.

Την εξόδιο ακολουθία, η οποία τελέστηκε στον τόπο που γεννήθηκε, τον Αγαλά, έψαλλε ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος, συμπαραστατούμενος από πλήθος ιερέων, στο τέλος της οποίας με δάκρυα στα μάτια αναφέρθηκε στο λιτό βίο του γέροντα, στην αφοσίωσή του στον τόπο όπου μόνασε, ακολουθώντας το βίο του Αγίου Διονυσίου, που αγάπησε και φύλαξε για περισσότερες από 4 δεκαετίες. Επίσης, παραβρέθηκαν τα μέλη της οικογένειάς του, συγχωριανοί του από τον Αγαλά, εκπρόσωποι της Θηροφυλακής που συμμετείχαν μαζί του στη φύλαξη των Στροφάδων και πλήθος κόσμου, ενώ από τις αυτοδιοικητικές αρχές συμμετείχε ο Αντιπεριφερειάρχης Ζακύνθου.

Ήταν η ψυχή των Στροφάδων και του ιστορικού Καστρομονάστηρου, φυλάσσοντάς το από κάθε επίβουλη ενέργεια, με αληθινή αφοσίωση, ως γνήσιος ερημίτης αποτραβηγμένος στην επαφή του με το θείο αλλά και με τη φύση που λάτρευε και προστάτευε. Αλλωστε η τιμητική φρουρά που μετέφερε το φέρετρο με το σώμα του στην τελευταία του κατοικία, στο κοιμητήρι του χωριού του, αποτελούταν από άνδρες της Θηροφυλακής που μαζί του προστάτευαν το ευαίσθητο οικοσύστημα των Στροφάδων από τους λαθροκυνηγούς. Μόνη του παρέα και συντροφιά στον τόπο που ο ίδιος επέλεξε να απομονωθεί, ήταν λίγα πρόβατα και ο αγαπημένος του σκύλος.

Φιλόξενος όμως, πάντα είχε κάτι να φιλέψει τους λιγοστούς επισκέπτες στο έρημο νησί, ανώνυμους και επώνυμους. Μέχρι και το 1985 όταν υπήρχαν ακόμη φαροφύλακες σα Στροφάδια, τους συντρόφευε και μάλιστα βοηθούσε στη συντήρηση και λειτουργία του Φάρου. Μετά, όταν οι Φάροι αυτοματοποιήθηκαν, συνέχιζε να τον φροντίζει και να τον συντηρεί, ώστε να παραμένει πάντα σε λειτουργία για τους ναυτικούς του περάσματος.

Σαν ένα σύγχρονος Ροβινσώνας επέλεξε, όχι τη βουή του Μοναστηριού στην πόλη μας, αλλά την απέραντη γαλανή ερημία της παλαιάς έδρας της Μονής μετανοίας του. Η ζωή για τον παπά Γρηγόρη ήταν πολύ μοναχική, σχεδόν ασκητική. Στα Στροφάδια, τον τόπο όπου θάφτηκε και βρέθηκε το σκήνωμα του Αγίου Διονυσίου, περιπολούσε σε κάθε σπιθαμή του, τραβούσε νερό από το ίδιο πηγάδι του πύργου των Παλαιολόγων, που έπιναν νερό οι μοναχοί επί Βυζαντίου και παράλληλα κάθε ξημέρωμα έκανε τη δικιά του προσευχή για τη σωτηρία της ψυχής μας.

Ο μακαριστός Ιερομόναχος είχε γεννηθεί στη Ζάκυνθο στις 13 Σεπτεμβρίου 1937. Όντας αδελφός της περιώνυμης Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου, χειροτονήθηκε διάκονος στις 18 Απριλίου 1965 και πρεσβύτερος στις 16 Αυγούστου 1967.

Πηγή:imerazante.gr