Τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών, στην περίπτωση ειδικά που αναδειχθεί στις 7 Μαΐου Πρόεδρος ο Εμμανουέλ Μακρόν θα πρέπει να προβληματίσουν τους πάντες στην Ευρώπη. Κι αυτό γιατί υπάρχει σοβαρή έλλειψη ηγετών. Ίσως αυτό να εξηγεί και το γεγονός ότι η Άνγκελα Μέρκελ κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια και έχει καταφέρει να σέρνει μαζί της και την «μεγάλη» Γαλλία.
Τι να περιμένει κανείς από τον κεντρώο Μακρόν που έγινε γνωστός από την κατά 25 χρόνια μεγαλύτερη σύζυγο του Μπριζίτ Τρονιέ (αυτός 39 ετών και η σύζυγος του 64 ετών); Τι να περιμένει κανείς που έναν σύμβουλο του πλέον αποτυχημένου Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ; Τι να περιμένει κανείς από έναν δημόσιο υπάλληλο που χρίστηκε υπουργός Οικονομίας σε μία κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα του και απέτυχε παταγωδώς;
Όλα αυτά δείχνουν πώς οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης επέλεξαν να στηρίξουν έναν πολιτικό που μπορεί εύκολα να καταστεί υποχείριο τους, αφού ούτε ιδιαίτερες ικανότητες έχει, ούτε καν κόμμα επί της ουσίας διαθέτει και θα αναγκαστεί με το καλημέρα να κάνει συμβιβασμούς. Υπάρχει βεβαίως μια πολύ κρίσιμη λεπτομέρεια. Πριν ασχοληθεί με την πολιτική είχε διατελέσει στέλεχος της επενδυτικής τράπεζας «Rothschild».
Αυτό λοιπόν που μπορεί να πετύχει και εξηγεί τη στήριξη προς το πρόσωπο του είναι να φράξει το δρόμο της Μαρίν Λεπέν προς την Προεδρία, αν και τίποτα ακόμη δεν είναι σίγουρο. Αυτός είναι ο στόχος της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Όταν όμως η ΝΤΠ καταφέρνει να επιβάλλεται σε χώρες όπως η Γαλλία, καταλαβαίνει κανείς τι μπορεί να πράξει σε χώρες πολύ μικρότερες, όπως η Ελλάδα.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν ούτε ο ίδιος δεν πίστευε όταν κατέβαινε στη διεκδίκηση της Προεδρίας ότι θα φτάσει να περάσει στον δεύτερο γύρο. Ο Φρανσουά Φιγιόν βγήκε από τη μέση με τις αποκαλύψεις σκανδάλων, ο ηγέτης της αριστεράς δεν θα μπορούσε να πάει καλύτερα, οπότε αυτό που έμενε ήταν να πριμοδοτηθεί ο κεντρώος πολιτικός απέναντι στη Μαρίν Λεπέν.
«Σύμβολο» στήριξης του αποτέλεσε η σύζυγος του Μπριζίτ Τρονιέ που είναι κατά 25 χρόνια μεγαλύτερη του. Τα ΜΜΕ εκθειάζουν το ρόλο της και αναφέρουν πώς είναι τα μάτια και τα αφτιά του. Είναι φοβερό πώς τα media ένα θέμα που θα μπορούσε κάλλιστα να παιχτεί από την ανάποδη, δηλαδή ότι η καθηγήτρια Τρονιέ παρέσυρε και αποπλάνησε τον 15χρονο μαθητή της Μακρόν το 1993 έγινε «σημαία» για να ανέβει η δημοφιλία του υποψήφιου Προέδρου της Γαλλίας.
Άλλος ένας υποψήφιος Πρόεδρος μονοπωλεί το ενδιαφέρον της γαλλικής κοινής γνώμης και κατά προέκταση και της Ευρωπαϊκής λόγω της συγκυρίας, εξαιτίας της συμβίωσης ή της σχέσης του με μία γυναίκα. Ο γραφικός Νικολά Σαρκοζί ήταν αυτός που σέρνονταν πίσω από την Άνγκελα Μέρκελ όσον αφορά τις αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο και πίσω από το γνωστό μοντέλο Κάρλα Μπρούνι όσον αφορά στα εσωτερικά ζητήματα.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ενώ η χώρα του αντιμετώπιζε κάποια κρίση εκείνος έκανε διακοπές απολαμβάνοντας τον έρωτα του με την Κάρλα Μπρούνι. Ένας από τους στενότερους συμβούλους του Σαρκοζί, ο Πατρίκ Μπισόν στο βιβλίο του «La Cause du Peuple» τον παρουσίασε ως κάποιον που προωθούσε την εικόνα του αποφασιστικού και δυναμικού ηγέτη, όμως παρέμενε απλώς «υποταγμένος στη σύζυγό του».
Με το που πέρασε στον δεύτερο γύρο ο Εμμανουέλ Μακρόν κατάφερε να εξοργίσει τους Γάλλους, αφού εθεάθη σε μια brasserie, στο 6ο ακριβότερο διαμέρισμα του Παρισιού, στην «La Rotonde», όπου το χαβιάρι και η σαμπάνια έδιναν και έπαιρναν για τα επινίκια του πρώτου γύρου. «Γιόρτασε σαν να είχε ήδη εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας», λένε όσοι τον επικρίνουν. Απλά για την ιστορία το ίδιο είχε πράξει και ο Νικολά Σαρκοζί, αλλά τουλάχιστον εκείνος γιόρταζε την ανάδειξη του στην Προεδρία της Γαλλίας.
Και μετά τους Μακρόν και Σαρκοζί πάμε στον «καρδιοκατακτητή» Φρανσουά Ολάντ που τη μία έβαζε και την άλλη έβγαζε από το Μέγαρο των Ηλυσίων, με τις ταμπλόιντ να τον κάνουν πολλές φορές πρώτο θέμα για τις «ροζ» ιστορίες του. Σε καμία περίπτωση για την πολιτική που άσκησε. Ήταν ο Γάλλος Πρόεδρος που κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να πέσει η δημοφιλία του σε μονοψήφιο αριθμό και να αποσυρθεί χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Γραφικός, όπως και ο Σαρκοζί που σηκώνονταν στις μύτες των παπουτσιών του για να μην δείχνει κοντός, από τον «μεγάλο έρωτα», την Σεγκολέν Ρουαγιάλ, με την οποία έζησε μαζί τις 30 χρόνια και απέκτησαν τέσσερα παιδιά, ερωτεύτηκε ταυτόχρονα την δημοσιογράφο Βαλερί Τριερβάιλερ. Η τελευταία, τον Νοέμβριο του 2007, σε συνέντευξη της, παραδέχτηκε ανοιχτά τη σχέση της με τον Ολάντ και έκτοτε λογίζονταν ως η πρώτη κυρία της Γαλλίας και τον συνόδευε σε όλες τις επίσημες εκδηλώσεις.
Μέχρι τουλάχιστον να αποκαλυφθεί η σχέση του με την Γαλλίδα ηθοποιό Ζιλύ Γκαγιέ, την οποία έβαλε στο Μέγαρο των Ηλυσίων από την… πίσω πόρτα. Τελικά μαζί με την Προεδρία φαίνεται πώς θα χάσει και την Γκαγιέ, αφού σύμφωνα με τα περιοδικά η σχέση τους περνάει σοβαρή κρίση.
Το ερώτημα είναι λοιπόν πόσο σοβαροί είναι οι πολιτικοί που κυβερνούν την Ευρώπη; Είναι ικανοί να βγάλουν την Ήπειρο από τα σοβαρά προβλήματα που περνάει; Αν λάβει κανείς υπόψη τους τελευταίους ηγέτες της Γαλλίας (το αναφέρουμε λόγω επικαιρότητας γιατί τραγικοί είναι και οι ηγέτες σε άλλες χώρες όπως στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Ισπανία) τότε μάλλον η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
