Τα άτομα που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες είναι πιο επιρρεπή σε σοβαρά προβλήματα υγείας, αποκαλύπτει νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο , συμφωνα με το 

Πρόσφατη έρευνα του University College London (UCL) κατέληξε σε αυτή την ενδιαφέρουσα διαπίστωση, εξετάζοντας κρίσιμους βιοδείκτες, που αποκάλυψαν τη συσχέτιση.

Μελέτη: Το comfort food δεν μειώνει το στρες αλλά το επιδεινώνει

Η μελέτη ρίχνει φως στις επιπτώσεις που έχει το στρες στις βασικές λειτουργίες του σώματός μας, εστιάζοντας στην αλληλεπίδραση μεταξύ ανοσοποιητικού, νευρικού και ενδοκρινικού συστήματος, τριών συστημάτων ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση της υγείας. Οποιαδήποτε διαταραχή στην επικοινωνία μεταξύ αυτών των συστημάτων μπορεί να οδηγήσει σε μια ποικιλία ψυχικών και σωματικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων, της κατάθλιψης και της σχιζοφρένειας.

Το στρες ενεργοποιεί αυτά τα συστήματα, οδηγώντας σε αλλαγές τόσο στη φυσιολογία, όσο και στη συμπεριφορά. Η έρευνα του UCL εξέτασε τα επίπεδα τεσσάρων βιοδεικτών στο αίμα σε περισσότερα από 4.900 άτομα ηλικίας 50 ετών και άνω, που συμμετείχαν στην αγγλική διαχρονική μελέτη γήρανσης. Πρόκειται για δύο πρωτεΐνες που συνδέονται με τη φλεγμονή (C-αντιδρώσα πρωτεΐνη και ινωδογόνο) και δύο ορμόνες που σχετίζονται με το στρες (κορτιζόλη και IGF-1).

Χρησιμοποιώντας μια εξελιγμένη μέθοδο γνωστή ως ανάλυση λανθάνοντος προφίλ, η ομάδα κατηγοριοποίησε τους συμμετέχοντες σε τρεις ομάδες με βάση τα επίπεδα αυτών των βιοδεικτών: χαμηλός, μέτριος και υψηλός κίνδυνος για προβλήματα υγείας. Στη συνέχεια, η μελέτη αξιολόγησε τον τρόπο με τον οποίο οι προηγούμενες εκθέσεις στο στρες επηρέαζαν την πιθανότητα τα άτομα να ανήκουν στην κατηγορία υψηλού κινδύνου.

Τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά: Η έκθεση σε στρεσογόνα γεγονότα, που κυμαίνονταν από υποχρεώσεις μέχρι πένθος ή διαζύγιο, συσχετίστηκε με 61% αύξηση της πιθανότητας των ατόμων να ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου τέσσερα χρόνια αργότερα. Μάλιστα, η επίδραση αυτή ήταν αθροιστική: Για κάθε επιπλέον στρεσογόνο παράγοντα, η πιθανότητα να ανήκει κάποιος στην κατηγορία υψηλού κινδύνου αυξανόταν κατά 19%.

Το οικονομικό άγχος, ειδικότερα, δηλαδή η ανησυχία για τη μελλοντική οικονομική σταθερότητα, αναδείχθηκε ως εξαιρετικά επιζήμιος παράγοντας. Τα άτομα που βρίσκονταν υπό οικονομική πίεση αντιμετώπιζαν 59% μεγαλύτερο κίνδυνο να συμπεριληφθούν στην κατηγορία υψηλού κινδύνου μετά από τέσσερα χρόνια.

Η Odessa Hamilton, υποψήφια διδάκτωρ στο Ινστιτούτο Επιδημιολογίας & Υγείας του UCL και επικεφαλής συντάκτρια της μελέτης, εξηγεί: «Όταν το ανοσοποιητικό και το νευροενδοκρινικό σύστημα συγχρονίζονται, επιτυγχάνεται ισορροπία και υγεία. Ωστόσο, το παρατεταμένο στρες μπορεί να διαταράξει αυτή την ισορροπία, προκαλώντας ασθένεια. Ανακαλύψαμε ότι το οικονομικό στρες είναι ιδιαίτερα επιβλαβές για τη βιολογική υγεία, αν και απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να επιβεβαιωθεί αυτό. Το οικονομικό στρες μπορεί να επηρεάσει διάφορες πτυχές της ζωής, προκαλώντας οικογενειακές διαμάχες, κοινωνική απομόνωση, ακόμη και ακραίες καταστάσεις, όπως η πείνα ή η έλλειψη στέγης».

Η μελέτη εξέτασε επίσης τους γενετικούς παράγοντες, αλλά διαπίστωσε ότι η σχέση άγχους και κινδύνου υγείας ήταν σταθερή, ανεξάρτητα από τη γενετική σύσταση, αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά τον σοβαρό και καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει το στρες στην υγεία και την ευημερία μας.