Ήταν Φλεβάρης του 1948, όταν από τον ασύρματο του ολλανδικού φορτηγού πλοίου «SS Ourang Medan» ακούστηκε το παρακάτω μήνυμα: «Όλο το πλήρωμα μαζί με τον καπετάνιο είναι νεκροί στη γέφυρα του πλοίου. Πεθαίνω».
Δεν ήταν η πρώτη φορά που μέσα σε λίγες μέρες είχαν εκπέμψει σήμα κινδύνου. Μόλις είχε ξεκινήσει η πιο τρομακτική -όπως την έχουν αποκαλέσει- ιστορία στα χρονικά των θαλάσσιων εμπορικών μετακινήσεων. Η προσπάθεια των λιμενικών που κατέφτασαν λίγη ώρα αργότερα για να λάβουν κάποια απάντηση από το πλήρωμα ή τον καπετάνιο έπεσε στο κενό. Τότε, ένα μέλος της διασωστικής ομάδας ανέβηκε στο πλοίο και αντίκρισε ένα φρικιαστικό θέαμα. Η γέφυρα ήταν γεμάτη πτώματα. Τα πτώματα έμοιαζαν «πετρωμένα», με τα στόματα και τα μάτια ανοιχτά να κοιτάζουν προς τον ουρανό. Κανένα ίχνος τραυματισμού.
Κανένα ίχνος πάλης. Ούτε μια σταγόνα αίματος σε κανένα σημείο του πλοίου. Αυτό που παρατήρησαν ήταν ότι από το αμπάρι ερχόταν έντονο κρύο, ενώ η εξωτερική θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 40 βαθμούς Κελσίου. Το ενδεχόμενο μηχανικής βλάβης απορρίφθηκε αφού εξετάστηκαν όλα προσεκτικά. Την επόμενη στιγμή ανακάλυψαν ότι το πλοίο μετέφερε δυο παράνομα φορτία νιτρογλυκερίνης και κυανιούχου κάλιου. Σύμφωνα με τους ειδικούς είναι ένα μείγμα ουσιών που μπορεί να γίνει εξαιρετικά επικίνδυνο όταν έρθει σε επαφή με το θαλασσινό νερό. Όμως ακόμα και αυτή η εξήγηση δεν ήταν αρκετή για τον θάνατο αυτών των ανθρώπων. Καμία εξήγηση όλα αυτά τα χρόνια δεν στάθηκε ικανή να αιτιολογήσει το μυστήριο των πετρωμένων πτωμάτων του Ourang-Medan.
Παρακολουθείστε το ντοκιμαντέρ που εξηγεί αναλυτικά το χρονικό του μυστηρίου του Ourang-Medan
