Σε μία πολύ σημαντική γεωπολιτική ανακατάξη στην παγκόσμια «σκακιέρα» φαίνεται πως θα οδηγήσει «η πισώπλατη μαχαιριά» (κατά τους Γάλλους αλλά και κατά την κοινή λογική) των Αμερικανών και γενικώς των Αγγλοσαξόνων κατά της Γαλλίας, η οποία δεν έχει άλλη επιλογή, για να μην απαξιωθεί, είναι υποχρεωμένη να «πληγώσει» τους Αμερικανούς.
Στην Ουάσινγκτον μπορεί να μην θεωρούσαν το Παρίσι ικανό να αντεπιτεθεί αλλά έχουν κάνει λάθος καθώς ήδη έχουν εναντίον τους τις δύο βασικότερες στρατιωτικές υπερδυνάμεις του Πλανήτη, τις Ρωσία και Κίνα, ενώ η οικονομική δύναμη της Γερμανίας επιζητά εναγωνίως εδώ και χρόνια την πλήρη απεξάρτησή της από τις ΗΠΑ.
Οι δε Γάλλοι τα τελευταία χρόνια ονειρεύονται επαναφορά τους στο παλαιό αυτοκρατορικό «status quo» το οποίο έχασαν οριστικά μετά το τέλος του Β' ΠΠ (όπως και οι Βρετανοί αλλά αυτοί είναι συγγενείς των Αμερικανών και δεν τους «αγγίζει»).
Στις ΗΠΑ δεν ζύγισαν καλά τις πιθανές αντιδράσεις του Παρισιού, για κάποιο λόγο, θεώρησαν την Γαλλία ως μια «μικρή χώρα» που θα αποδεχτεί την μοίρα της.
Σε αυτό σίγουρα έπαιξαν ρόλο και οι Βρετανοί οι οποίοι τους υποτιμούν λόγω της ιστορικής έχθρας που έχουν μαζί τους.
Η διακυβέρνηση Μπάιντεν έδειξε πλήρη ερασιτεχνισμό και ότι δεν μπορεί κανείς να την εμπιστευτεί για τίποτα.
Αφγανιστάν και υπόθεση AUKUS αυτό καταδεικνύουν.
Προς το παρόν τουλάχιστον οι προσπάθειες των τριών αγγλοσαξονικών χωρών να κατευνάσουν τη Γαλλία δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα γιατί απλούστατα είναι προσπάθειες για το «θεαθήναι».
Δεν προσφέρουν κάτι στο Παρίσι που να αντισταθμίζει την «χασούρα» των 90 δισ. ευρώ από την ακύρωση της συμφωνίας από τους Αυστραλούς για τα υποβρύχια Barracuda και κυρίως να «ξεπλένει» την προσβολή.
Να θυμίσουμε πως η εξαγγελία Μητσοτάκη για την αγορά έξι επιπλέον νέων μαχητικών Rafale έφερε ενθουσιασμό στην Γαλλία γιατί όπως έλεγαν οι ίδιοι θα διατηρήσουν 7.000 θέσεις εργασίας για έξι μήνες.
Γίνεται κατανοητό λοιπόν πόσο μεγάλη ζημιά υπέστη η NAVAL GROUP.
Οι προσπάθειες των Αγγλοσαξόνων περιορίζονται σε φράσεις τύπου «μην στενοχωριέστε πάλι φίλοι θα είμαστε» το οποίο είναι ακόμα πιο προσβλητικό.
Η Γαλλία λοιπόν επιδιώκει να συσπειρώσει πίσω της την Ευρωπαϊκή Ένωση και εδώ θα φανεί αν η νέα γερμανική ηγεσία θα θελήσει να συνεχίσει τον δρόμο που άνοιξε ο Γκέρχαρντ Σρέντερ και συνέχισε η Άγκελα Μέρκελ, μιας Γερμανίας που θέλει να γίνει μεγάλη δύναμη παντελώς ανεξάρτητη από τον αμερικανικό παράγοντα.
Εάν η Γερμανία επιχειρήσει να μεσολαβήσει υπέρ των Αμερικανών τότε μπορεί να υπάρξει σοβαρό ρήγμα στην ΕΕ καθότι και οι Γάλλοι μετά τους Βρετανούς θα σκεφτούν να ακολουθήσουν δική τους πορεία.
Στο πλαίσιο αυτό το Παρίσι παίζει δυνατά το χαρτί της αμυντικής και στρατηγικής αυτονόμησης της Ευρώπης, το οποίο, εξάλλου, βρίσκεται εδώ και καιρό στο ευρωπαϊκό τραπέζι.
Η συγκρότηση ευρωστρατού είναι κάτι που έχει αποδεχθεί και το Βερολίνο. Είναι ενδεικτικό ότι η Γερμανίδα πρόεδρος της Κομισιόν τάχθηκε υπέρ, μιλώντας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Όμως κανείς δεν ξέρει ποια στάση θα ακολουθήσει η νέα γερμανική διακυβέρνηση, όποια θα είναι αυτή.
Πάντως η δυσφορία των ευρωπαϊκών κρατών για τις ΗΠΑ είναι πολύ μεγάλη καθώς είναι πολύ δύσκολο οι κυβερνήσεις να μπορέσουν να «πλασάρουν» στους λαούς τους το γνωστό αφήγημα «γιατί στηρίζουμε τις ΗΠΑ σε όλα».
Πλέον κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής ως «σύμμαχος» των ΗΠΑ και δεν γνωρίζει τι του ξημερώνει.
Συν τοις άλλοις με την AUKUS οι Αμερικανοί έδειξαν στην ΕΕ ότι δεν την υπολογίζουν καθόλου παρά μόνο σαν γεωπολιτική «παραδουλεύτρα».
Οι Γάλλοι έχουν τρόπους να "πονέσουν" τους Αμερικανούς πολύ άσχημα: Ο λίγότερο επώδυνος είναι η προσέγγιση της Ινδίας. Οι δύο υπουργοί Εξωτερικών συμφώνησαν να εργαστούν από κοινού για την προώθηση «μιας πραγματικά πολυμερούς διεθνούς τάξης», σύμφωνα με τη γαλλική ανακοίνωση. Με άλλα λόγια, να απομακρύνουν την Ινδία από τις αμερικανικές προσπάθειες ενσωμάτωσής της στην Δύση.
Και εδώ έρχεται ο ρωσικός παράγοντας.
Οι Γάλλοι για χάρη των Αμερικανών αθέτησαν το 2014 την συμφωνία που είχαν υπογράψει με την Μόσχα για την κατασκευή τεσσάρων ελικοπτεροφόρων Mistral.
Έχασαν δέκα δισ. δολάρια για χάρη των Αμερικανών και αυτοί τους το ξεπλήρωσαν με ζημιά 90 ακόμα δισ. ευρώ!
Το Παρίσι μπορεί να αλλάξει άρδην την στάση του έναντι της Ρωσίας από την επιβολή κυρώσεων μέχρι και γεωπολιτική σύμπλευση.
Άλλωστε Ρωσία και Γαλλία έχουν περισσότερο ομόρροπα παρά αντίρροπα συμφέροντα έναντι του αγγλοσαξονικού άξονα.
Nα προσθέσουμε επίσης ότι ο Μακρόν δεν έχει και άλλη επιλογή από το να αντιδράσει πολύ "βαριά" έναντι των Αμερικανών καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα φανεί πολιτικά "αδύναμος" και αυτό θα του στοιχίσει στις προεδρικές εκλογές.
Σε ότι αφορά την Κίνα να πούμε ότι οι Κινέζοι ήδη κινούνται δραστήρια για να καλύψουν το γεωπολιτικό κενό που άφησαν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν. Σε ομιλία του στην 6η Σύνοδο Κορυφής των χωρών της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, ο Κινέζος πρόεδρος ζήτησε από τους συμμετέχοντες «να ενώσουν τα χέρια για τη διαφύλαξη της ειρήνης και της σταθερότητας, τα οποία είναι πιο πολύτιμα από τον χρυσό».
Αναφορικά με το Αφγανιστάν τάχθηκε υπέρ μίας ομαλής μετάβασης και υπέρ του σεβασμού της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της κεντροασιατικής αυτής χώρας. Στην πραγματικότητα, αρχίζοντας από την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας, η Κίνα φαίνεται αποφασισμένη να βάλει γερά το πόδι της στο οικονομικό επίπεδο και μέσω αυτού να ενσωματώσει το Αφγανιστάν στο «Νέο Δρόμο του Μεταξιού».
Ήδη, λοιπόν, κατέθεσε αίτηση για να γίνει μέλος στο σύμφωνο για την Εταιρική Σχέση στον Ειρηνικό (CPTPP). Υπενθυμίζουμε ότι στο Σύμφωνο συμμετέχουν ήδη 11 χώρες, οι οποίες είναι περισσότερο ή λιγότερο προσανατολισμένες στο να εξισορροπούν την Κίνα. Μεταξύ των μελών είναι η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Χιλή, αλλά και ο Καναδάς και η Ιαπωνία.
Αν αρνηθούν την ένταξή της τότε τίποτε δεν θα εμποδίσει την Κίνα να κάνει ότι πρέπει με αυτούς που πρέπει και πλέον πέραν των Ρώσων υπάρχουν και οι Γάλλοι.
Πάντως οι αλυσιδωτές αντιδράσεις από την πράξη των Αμερικανών μόλις άρχισαν. Ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα...
