Το διάβασμα για πολλούς γονείς αλλά και παιδιά μπορεί να εξελιχθεί σε ...μαρτύριο.

Και επειδή κανείς δεν έχει την υπομονή που απαιτείται , ειδικά τον πρώτο καιρό μέχρι να μπουν μικροί - μεγάλοι σε πρόγραμμα, οι φωνές και τα νεύρα είναι το καθημερινό σκηνικό την ώρα της μελέτης.

Είναι, όμως, οι φωνές – που πάντα οδηγούν σε έντονες διαμάχες με το παιδί – και η λύση για να το κάνετε να διαβάσει; Όχι, δεν είναι. Με το να του φωνάζετε δεν πετυχαίνετε κάτι. Γιατί μπορεί στο τέλος να στρωθεί κάτω, όμως, θα το κάνει ως αγγαρεία. Και το διάβασμα, δεν θα πρέπει να περάσει στη συνείδηση του παιδιού, ως μία αγγαρεία. Γιατί, θα την κάνει για 12 χρόνια, όσο δηλαδή διαρκεί η σχολική ζωή, και αν από τα πρώτα χρόνια το αντιμετωπίζει με αυτόν τον τρόπο, η συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολη.

Κι επειδή, τα πάντα είναι θέμα οργάνωσης, θα πρέπει να οργανωθείτε σε αυτό κομμάτι. Αν το παιδί βαριέται να διαβάζει, καλό είναι αρχικά να ξεκινήσετε πιο χαλαρά στους χρόνους, ώστε να μη νιώθει πίεση, που θα φέρει αντίδραση.

Τι μπορείτε να κάνετε και τι να μην κάνετε:

• Οργανώστε ένα χώρο μελέτης, στην αρχή σε κοινό σημείο του σπιτιού για να έχετε την επίβλεψη του παιδιού (ανάλογα με την ηλικία του).
• Οργανώστε του τα σχολικά του και κάντε τα όσο γίνεται διασκεδαστικά με όμορφες ετικέτες, αυτοκόλλητα και σχολικά είδη που αρέσουν στο παιδί σας ( για παιδιά Α κα Β Δημοτικού κυρίως).
• Μην είστε αυστηροί στην πρώτη δημοτικού: είναι πολύ σημαντικό το παιδί να υιοθετήσει μια θετική εικόνα για το σχολείο και την μελέτη. Μην σκίζετε και μην φωνάζετε εάν δεν κάνει ολοστρόγγυλα γράμματα ή εάν κάνει μουτζούρες.
• Μην του κάνετε τα μαθήματα, μην υπόσχεστε δωράκια για να διαβάσει και μην χάνετε την υπομονή σας μπροστά στο παιδί, θα απογοητευτεί και θα τα παρατήσει.
• Να του διδάσκετε τον σεβασμό για την δασκάλα του. Τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα από αυτούς που αγαπούν και θαυμάζουν. Μην κακολογείτε την δασκάλα του μπροστά του.
• Εάν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να συγκρατήσετε τον θυμό σας ή «βαριέστε» να μελετήσετε με το παιδί σας ή δεν προλαβαίνετε λόγω δουλειάς, αναθέστο το σε κάποιον άλλο.
• Ένα παιδί που βαριέται εύκολα, δεν το πιέζετε. Το αφήνετε να κάνει μικρά και σύντομα διαλείμματα. Επίσης, αν κατά την ώρα του διαβάσματος χαζεύει, πότε ξύνοντας το μολύβι, πότε ζωγραφίζοντας σε μία κόλλα χαρτί, δεν του βάζετε τις φωνές, ούτε το επαναφέρετε με την κλασική προσταγή «Διάβασε, μην χαζεύεις». Μπορεί, να είναι για εκείνο ένας τρόπος να σκέφτεται. Αν δείτε, όμως, ότι το παρακάνει, τον επαναφέρετε στην τάξη, με ήρεμο τρόπο. «Για να συνεχίσουμε το διάβασμα…», είναι μία φράση που μπορείτε να τη λέτε.
• Επίσης, και αυτό αφορά όλα τα παιδιά, επειδή είναι πιο ξεκούραστα, ξεκινάνε να διαβάζουνε τα πιο δύσκολα μαθήματα και μετά προχωράνε στα πιο εύκολα. Και το κυριότερο, δεν είμαστε πάνω από το κεφάλι τους. Όσο διαβάζουν, η παρουσία μας είναι διακριτική και ρίχνουμε μόνο μικρές ματιές. Βοηθάμε το παιδί μόνο αν μας το ζητήσει, ενώ ελέγχουμε στο τέλος.