Τό περιστατικό αυτό τό έζησα δίπλα στον Γέροντα της αγάπης.
Ξεκινήσαμε ένα καλοκαιρινό πρωινό, πού βρισκόμασταν οικογενειακώς στήν Κύπρο, γιά ένα άγνωστο στους πολλούς προσκύνημα.

Τό γνώριζε μόνο ό οδηγός μας, πού τό είχε επισκεφτεί παλαιότερα, άλλά δέν θυμόταν ακριβώς τή διαδρομή. Επρόκειτο να επισκεφτούμε τά ερείπια ενός Γεωργιανού Μοναστηριού, της Παναγιάς τής Χρυσογυαλιώτισσας, σε δυσπρόσιτη, ορεινή περιοχή κοντά στο χωριό Γυαλιά τής Αρσινόης.

Περάσαμε τον Πωμό και φθάνοντας στη Γυαλιά κατευθυνθήκαμε στο σπίτι του Μουχτάρη. Ό ευλογημένος έλειπε εκείνη τή στιγμή καί ξεκινήσαμε μέ τήν ελπίδα, ότι κάποιος θα μάς δείξει τό δρόμο. ’Αν καί ήταν εργάσιμη ώρα, δεν συναντήσαμε κανένα. Έτσι, φθάσαμε στήν άκρη του χωριού καί βρεθήκαμε σε ένα τρίστρατο, πού δεν γνωρίζαμε ποιο δρόμο να άκολουθήσουμε. Κοντοσταθήκαμε καί περιμέναμε. Ό Γέροντας Γαβριήλ έλεγε ότι κάποιον θα μάς στείλει ό Θεός, να μάς οδηγήσει στον προορισμό μας.

Ξαφνικά, βλέπουμε να έρχεται από τήν αντίθετη κατεύθυνση ένα τετρακάμπινο, πού οδηγούσε ένας ωραίος νέος. Τον σταματήσαμε καί τον ρωτήσαμε αν γνώριζε τό δρόμο γιά τό παλιό Μοναστήρι. Εκείνος, γνώστης τής περιοχής, προθυμοποιήθηκε να μάς κατευθύνει.
Προσπάθησε να μάς εξηγήσει, άλλά φαίνεται ότι τα μονοπάτια ήταν πολύ περιπεπλεγμένα καί πήρε την απόφαση ό ίδιος να μας οδηγήσει στον προορισμό μας.

Έκανε στροφή καί λέγοντάς μας, «Ακολουθήστε με», ξεκίνησε να προπορεύεται. «Όταν φθάσαμε στον προορισμό μας, διαπιστώσαμε ότι ή ρόδα του αυτοκινήτου μας είχε τρυπήσει. Εκείνος μάς καθησύχασε καί, αφού μάς έδειξε τό μέρος πού θα έπισκεφτόμασταν γιά κάποιες παλιές τοιχογραφίες, άνέλαβε ό ίδιος να τοποθετήσει τή ρεζέρβα τού αύτοκινήτου. Μάς πήγε καί από τήν παλιά πηγή τού Μοναστηριού, τήν οποία γνώριζε καλά καί, ένώ εμείς επιμέναμε να μάς αφήσει, να επιστρέψουμε μόνοι και εκείνος να συνεχίσει την πορεία του, δέν μας εγκατέλειψε, παρά μόνον όταν μας επέστρεψε στο ίδιο σημείο, πού μας είχε παραλάβει. Υπόχρεοι τον ευχαριστήσαμε καί ό Γέροντας Γαβριήλ με πολλή οικειότητα του είπε.

— Για τό χρόνο πού διαθέσατε, τήν προθυμία σας καί τήν εξυπηρέτηση σας ευχαριστούμε θερμά. Πέστε μας, όμως, καί τό όνομά σας, για να τό μνημονεύουμε!
Εκείνος τότε χαμογέλασε με ένα ουράνιο χαμόγελο, πού ομόρφαινε περισσότερο τό αστραφτερό του πρόσωπο, καί είπε:
—Άγγελος!

Ή ενδόμυχη προσευχή τού Γέροντος μάς είχε στείλει για βοηθό τον συνώνυμό του Αρχάγγελο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΑΓΙΟΒΑΡΝΑΒΙΤΗΣ, Ο ΑΝΑΠΑΥΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΜΌΝΗ ΤΟΥ ΚΥΚΚΟΥ.
Δρ ΧΑΡΆΛΑΜΠΟΣ ΜΠΟΥΣΙΑΣ