Η κυβέρνηση τρώει το ένα χαστούκι μετά το άλλο από τους δανειστές αλλά νομίζει ότι… ψιχαλίζει. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος χαρακτηρίζουν θετική την απόφαση του Eurogroup αλλά από την άλλη, ΔΝΤ και Γερμανοί την καλούν να κόψει και άλλο τις συντάξεις, να ανοίξει το ασφαλιστικό (όλοι γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό) και ταυτόχρονα, συντονισμένα πλέον, ότι δεν τίθεται θέμα «κουρέματος» του χρέους.
Εκείνο όμως που θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του το Μέγαρο Μαξίμου είναι η στάση των ΗΠΑ. Το μήνυμα που εστάλη κάθε άλλο παρά αισιόδοξο είναι, καθώς ο υπουργός Οικονομικών Στιβ Μνιούτσιν είπε πώς «η Ελλάδα είναι θέμα Ευρωπαϊκό». Κοινώς, οι ΗΠΑ νίπτουν τα χείρας τους για την επιβολή της λιτότητας στη χώρα μας.
Η κυβέρνηση πόνταρε στη στάση των ΗΠΑ και συγκεκριμένα του Ντόναλντ Τράμπ προκειμένου να ασκήσει πιέσεις στο ΔΝΤ να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα και να παραμείνουν μόνο οι Ευρωπαίοι να το διαχειριστούν. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν φαίνεται και η Ελλάδα συνεχίζει να βρίσκεται στη μέγγενη των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ, η οποία κλείνει ολοένα και περισσότερο και στραγγίζει τους Έλληνες.
Κι όχι μόνο δεν υπήρξε θετική εξέλιξη από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, αλλά η Κριστίν Λαγκάρντ ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που επανειλημμένα έχουν γράψει στο «pentapostagma.gr», ότι Σόιμπλε και Τόμσεν βρίσκονται σε απόλυτη συνεννόηση και ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει σε βάρος της Ελλάδας.
Το Ταμείο που υποστήριζε πώς το ελληνικό χρέους δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να υπάρξει ελάφρυνση, τα γυρίζει τώρα και ταυτίζεται σχεδόν με τις θέσεις του Βερολίνου λέγοντας πώς δεν απαιτείται «κούρεμα», ενώ φαίνεται εμμέσως πλην σαφώς να συμφωνεί στα υψηλά πλεονάσματα ή τη συνέχιση τους για πέραν του 2018.
Ζητάει επίσης το ΔΝΤ να γίνει μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και αυτό σημαίνει σαφώς μέτρα επώδυνα για τους Έλληνες. Πόσο μάλλον όταν το ασφαλιστικό έχει «πνίξει» τους Έλληνες τα τελευταία χρόνια με βίαιες προσαρμογές που δεν έχουν γίνει πουθενά αλλού. Οι συντάξεις έχουν γίνει φιλοδώρημα, ενώ για να φτάσει κανείς να τις πάρει θα πρέπει να δουλέψει τουλάχιστον 40 χρόνια (σ.σ. αν ζει μέχρι τότε για να την πάρει).
Κι όμως, η κυβέρνηση και ειδικότερα ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχουν το θράσος και μιλούν για επιτυχία της απόφασης του Eurogroup. Που ακριβώς κρύβεται αυτή; Στα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα; Στις μειώσεις των συντάξεων ή στη μείωση του αφορολόγητου;
Από την κυβέρνηση επαναλαμβάνουν πώς θα υπάρξουν αντισταθμιστικά μέτρα προκειμένου να μην συνεχιστεί η λιτότητα. Κανείς όμως δεν μπαίνει στη διαδικασία να εξειδικεύσει αυτά τα… αντισταθμιστικά. Αν είναι να τα πάρουν από τη μία τσέπη των Ελλήνων και να τα βάλουν στην άλλη, όπως ισχυρίζονται, γιατί να συμβεί αυτό. Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί;
«Δεν είναι σύνηθες αυτό που αποφασίστηκε στο Eurogroup. Διότι είχαμε συνηθίσει μόνο να παίρνουν, όχι να παίρνουν και να δίνουν. Αποφασίστηκε κάτι διαφορετικό και αυτό είναι εξαιρετική επιτυχία της διαπραγματευτικής ομάδας», είπε μιλώντας στη Βουλή ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας χθες, απαντώντας σε ερώτηση του Βασίλη Λεβέντη.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος ανέφερε ότι η «συμφωνία είναι καλύτερη από αυτήν που περίμενα πριν από ένα μήνα» και πρόσθεσε πώς αν κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση τότε θα γυρίσει οριστικά σελίδα η ελληνική οικονομία».
Και από τους δύο ωστόσο, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπήκαν στην διαδικασία να εξηγήσουν αυτή την αισιοδοξία τους. Αντιθέτως και οι δύο δίνουν μάχη να πείσουν τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσουν προκαταβολικά τα μέτρα προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση και να μπει η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Από εκεί και πέρα έχει ο… Θεός. Πιστεύουν στο Μέγαρο Μαξίμου πώς μετά τις εκλογές στην Ολλανδία, τη Γαλλία και τελευταία το Σεπτέμβριο στη Γερμανία κάτι μπορεί να αλλάξει και να υπάρξουν εξελίξεις οι οποίες μπορεί να ευνοήσουν την Ελλάδα. Παίζουν με τις πιθανότητες, αλλά ταυτόχρονα παίζουν και στα ζάρια το μέλλον του ελληνικού λαού.
Το βέβαιο είναι, κι αυτό το γνωρίζουν στην κυβέρνηση, πώς από την Τρίτη που θα έρθουν στην Αθήνα οι εκπρόσωποι των δανειστών θα εγείρουν περισσότερα θέματα απ’ αυτά που ήδη έχουν ανοίξει και το ενδεχόμενο να μην κλείσει η αξιολόγηση μέσα στο Μάρτιο είναι πιθανό. Άρα μόνο αισιοδοξία δεν μπορεί να υπάρξει.
