Το νησί Tarutao της Ταϋλάνδης είναι ένας από τους τελευταίους παράδεισους της Νοτιοανατολικής Ασίας. Όποιος το έχει επισκεφτεί, έχει γοητευτεί από τις παραλίες του με τη λευκή άμμο και τα καταπράσινα τροπικά του δάση.
Αποτελεί τμήμα του Ko Tarutao Marine National Park, το οποίο περιλαμβάνει ορισμένα από τα ομορφότερα νησιά της χώρας. Το Tarutao είναι το πιο μεγάλο από τα υπόλοιπα 50 νησιά.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 οι υπεύθυνοι του Ταϊλανδέζικου σωφρονιστικού συστήματος εγκατέστησαν σ’ αυτό φυλακές για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των σωφρονιστικών ιδρυμάτων της Μπανγκόκ. Αυτό που μέτρησε στην επιλογή τους ήταν το ότι το νησί είναι απομακρυσμένο, άρα θα δυσκόλευε ενδεχόμενες προσπάθειες απόδρασης.
Μέχρι το 1939, από το νησί είχαν περάσει χιλιάδες ποινικοί και πολιτικοί κρατούμενοι, οι οποίοι ζούσαν σε μικρές καλύβες διασκορπισμένες σε όλο το δάσος.
Μετά την εισβολή της Ιαπωνίας στην Ταϊλάνδη το Tarutao σταμάτησε να δέχεται τρόφιμα και ιατρικά εφόδια από την ηπειρωτική χώρα. Κρατούμενοι και φύλακες στράφηκαν στην πειρατεία για να επιβιώσουν.
Το 1946, παρότι ο πόλεμος είχε τελειώσει, η κατάσταση είχε πλέον γίνει έκρυθμη. Χρειάστηκε η επέμβαση βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων, σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης, για την αποκατάσταση της τάξης.
Δύο χρόνια μετά οι φυλακές έκλεισαν και το Tarutao ερήμωσε. Αυτό μέχρι το 1974 οπότε ιδρύθηκε το εθνικό πάρκο. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων , ένα τμήμα της ζούγκλας καταστράφηκε ενώ απομεινάρια του σκοτεινού του παρελθόντος είναι παντού παρόντα.
Η φυλακή στον κόλπο Talo Wao, στην ανατολική ακτή του νησιού, είναι πλέον προσβάσιμη από έναν πλακόστρωτο δρόμο.
