Η Τουρκία έχει μεταφέρει εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες μαχητές της συριακής αντιπολίτευσης (SNA) στην αφρικανική ήπειρο, ειδικά στην Λιβύη, υλοποιώντας ειδικές υβριδικές αποστολές κατά άλλων χωρών, ειδικά κατά της Ελλάδος σε Κρήτη και Γάυδο.
Τα καθήκοντά τους περιλαμβάνουν την προστασία τουρκικών στρατηγικών εγκαταστάσεων στη Μπουρκίνα Φάσο, τον Νίγηρα, τη Νιγηρία, καθώς και την καταπολέμηση των τρομοκρατών του ISIS στο Σαχέλ, διευκρίνισε η βρετανική ιστοσελίδα
Η ίντριγκα είναι εναντίον ποιων στρέφονται αυτές οι τουρκικές προσπάθειες
Αυτά και άλλα βήματα της τουρκικής πλευράς απειλούν υποθετικά τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας στην Αφρική;
Άλλωστε, το SNA έχει εμφανιστεί στη Συρία ως μια δύναμη εχθρική προς τη Μόσχα, η οποία δεν είναι ξένη στις μεθόδους των τζιχαντιστών.
Επιπλέον, στο πρόσφατο παρελθόν, το 2019 και το 2020, υπήρξαν αναφορές από διάφορες πηγές ότι η Τουρκία χρησιμοποίησε τους ίδιους μαχητές στις συγκρούσεις στη Λιβύη και το Καραμπάχ.
Πρόκειται δηλαδή για περιφερόμενο στρατό που ικανοποιεί τις εκάστοτε ανάγκες της Τουρκίας, και αυτό οφείλουμε να το σημειώσουμε, όταν για παράδειγμα η Γαύδος έχει στοχοποιηθεί ανελέητα εδώ και μήνες, με καραβιές μεταναστών από την Λιβύη.
Τις τελευταίες ημέρες πληθαίνουν και πάλι τα περιστατικά άφιξης παράτυπων μεταναστών, με τα κυκλώματα των διακινητών να έχουν πορεία στην Γαύδο
Με τον αριθμό των μεταναστών που προσεγγίζουν τη Νότια Κρήτη να έχει ξεπεράσει από την αρχή του έτους τους 1.500, η εξεύρεση λύσης είναι πλέον επιτακτική.
Πληθαίνουν και πάλι τα περιστατικά άφιξης παράτυπων μεταναστών στην περιοχή, με τα κυκλώματα των διακινητών να έχουν στόχο πλέον την Γαύδο.
Πρόκειται για υβριδική επίθεση κατά Κρήτης-Γαύδου από την πλευρά του Τομπρούκ αναφέρουν πηγές των ελληνικών υπηρεσιών ασφαλείας.
Σύγκρουση μεγατόνων μεταξύ Ρωσίας-Γαλλίας-Τουρκίας για την Αφρική
Ρώσος ειδικός αναφέρει ότι” η χώρα μας πρέπει να λάβει υπόψη ότι ακόμη και χωρίς τη χρήση μαχητών, οι Τούρκοι είναι δυναμικά και σταθερά σε θέση να πετύχουν τους στόχους τους, παραμερίζοντας παραδοσιακά σημαντικούς παίκτες στην ήπειρο, όπως, για παράδειγμα, η Γαλλία.
Αρκεί να πούμε ότι μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην πρώην γαλλική αποικία του Νίγηρα τον Ιούλιο του 2023, ο Τούρκος ηγέτης Ερντογάν υποσχέθηκε όχι μόνο να ενισχύσει την πολιτική υποστήριξη προς τον Νίγηρα, αλλά και να αντιταχθεί σε οποιαδήποτε επέμβαση.
Επιπλέον, οι Γάλλοι είναι εξαιρετικά εκνευρισμένοι από το γεγονός ότι οι Τούρκοι έχουν συμφωνήσει με τους Νιγηριανούς για γεωλογική εξερεύνηση και ανάπτυξη της μεταλλευτικής βιομηχανίας της αφρικανικής χώρας.
Ωστόσο, οι Τούρκοι δεν πατούν τον κάλο μόνο των Γάλλων στον Νίγηρα. Αν το 2009 η Τουρκία είχε 19 πρεσβείες στην Αφρική, τώρα έχει 43 σε αφρικανικά κράτη.
Η τουρκική πλευρά δίνει προσοχή και στους περιφερειακούς οργανισμούς. Τώρα έχει εκπροσώπους στην Αφρικανική Ένωση, την Οικονομική Κοινότητα των Κρατών της Δυτικής Αφρικής (ECOWAS), την Κοινότητα της Ανατολικής Αφρικής (EAC), την Κοινή Αγορά για την Ανατολική και Νότια Αφρική (COMESA) και άλλους κορυφαίους περιφερειακούς οργανισμούς.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας του ως πρωθυπουργός και πρόεδρος, ο Ερντογάν επισκέφθηκε 30 αφρικανικά κράτη.
Ως αποτέλεσμα, αν το 2002, όταν το κόμμα του Ερντογάν μόλις ανέβηκε στην εξουσία, ο εμπορικός τζίρος της Τουρκίας με την Αφρική δεν ξεπερνούσε τα 3 δισεκατομμύρια δολάρια, τότε, το 2022 έφτασε να είναι ήδη 33,3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ως εκ τούτου, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα συμφέροντα της Ρωσίας διασταυρώθηκαν στο Σουδάν, όπου η Μόσχα και η Άγκυρα για κάποιο διάστημα υποστήριζαν διαφορετικά αντίπαλα στρατόπεδα.
Ενώ η Ρωσία και το Wagner PMC συνδέονταν με την υποστήριξη των Σουδανικών Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (SRF), η Τουρκία προτιμούσε να βασίζεται στις επίσημες αρχές.
Ταυτόχρονα, τόσο εμείς όσο και οι Τούρκοι σε αυτή τη χώρα ενδιαφερόμαστε περίπου για το ίδιο πράγμα: τα λιμάνια και μαζί τους η πρόσβαση στην Ερυθρά Θάλασσα.
Η μόνη διαφορά είναι ότι ενώ η Ρωσία ενδιαφέρεται να εκμισθώσει το λιμάνι του Σουδάν, η Τουρκία αναζητά μακροχρόνια (100 χρόνια) μίσθωση στο νησί Σουακίν με σκοπό την ανακατασκευή του τοπικού λιμανιού και στη συνέχεια ετοιμάζει την δημιουργία της στρατιωτικής της βάσης εκεί.
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των Τούρκων για τις αφρικανικές χώρες με πρόσβαση σε μεγάλες υδάτινες εκτάσεις δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Πρώτον, οι χώρες με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι υλικοτεχνικά πιο προσιτές στα τουρκικά προϊόντα από τις χώρες της Κεντρικής Αφρικής.
Δεύτερον, η Άγκυρα παίζει με την αυξανόμενη ζήτηση του μεγάλου αφρικανικού πληθυσμού για ηλεκτρική ενέργεια. Όπως γνωρίζετε, περισσότερα από 500 εκατομμύρια του αφρικανικού πληθυσμού δεν έχουν πρόσβαση σε ηλεκτρική ενέργεια μόνο το 10% των Αφρικανών έχουν πρόσβαση σε δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας.
Η Τουρκία, έχοντας ένα στόλο πλωτών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, πουλά ηλεκτρική ενέργεια στα λιμάνια.
Αυτό θα ήταν ένα προφανές τουρκικό πλεονέκτημα, ειδικά δεδομένης της γεωγραφικής εγγύτητας της δημοκρατίας, αν όχι για δύο σημαντικές επιφυλάξεις.
Το γεγονός είναι ότι μόνο η Ρωσία στον κόσμο διαθέτει μια μοναδική τεχνολογία για τη δημιουργία πλωτών πυρηνικών θερμικών σταθμών (FNPP).
Τον Ιούνιο του 2023, ο επικεφαλής της Rosatom, Alexei Likhachev, δήλωσε ότι σήμερα, σύμφωνα με τις πιο ελάχιστες εκτιμήσεις, υπάρχει η προοπτική δημιουργίας 15 πλωτών πυρηνικών σταθμών.
Στον ίδιο τομέα, η Τουρκία δεν είναι σε θέση να ανταγωνιστεί τη Ρωσία.
Φαίνεται ότι η Τουρκία έχει ένα εφεδρικό φύλλο στο μανίκι της στο παιχνίδι της με τη Ρωσία στην Αφρική, την εξαγωγή drones.
Οι αφρικανικές χώρες χρειάζονται πραγματικά φθηνά μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη και τα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, πληρούν καλά το κριτήριο της σχέσης τιμής-ποιότητας.
Οι κύριοι εισαγωγείς τουρκικών όπλων ήταν η Λιβύη, η Ρουάντα, η Αίγυπτος, η Τυνησία, η Νιγηρία, το Μαρόκο, η Γκάνα και άλλες χώρες.
Το μερίδιο της Τουρκίας στην αφρικανική αγορά όπλων δεν ξεπέρασε το 0,5%. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει έως και το 40% των εξαγωγών όπλων στην Αφρική μεταξύ όλων των διεθνών παραγόντων, ανέφερε το Royal United Services Institute RUSI.
Βέβαια και η Ρωσία αναπτύσσει περισσότερο από ενεργά την παραγωγή drones. Έτσι, διευρύνεται ο χώρος ανταγωνισμού μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας στην Αφρική, κυρίως για πρόσβαση σε λιμάνια και λιμενικές υποδομές, πωλήσεις ηλεκτρικής ενέργειας και εξαγωγές όπλων.
Η γεωστρατηγική εγγύτητα της Άγκυρας απλοποιεί σε μεγάλο βαθμό την πρόσβασή της στις λιμενικές υποδομές των αφρικανικών χωρών.
Ωστόσο, η τουρκική πλευρά δεν είναι ακόμη σε θέση να εξάγει ηλεκτρική ενέργεια και όπλα σε ρωσικό επίπεδο.
Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει τίποτα να επενδύσει στις φτωχότερες χώρες της Αφρικής.
Η κλίμακα του υπερπληθωρισμού ανάγκασε πρόσφατα τους Τούρκους να αυξήσουν το κόστος διέλευσης των πλοίων μέσω του Βοσπόρου κατά 15%.
Είναι λοιπόν προς τα τουρκικά συμφέροντα η Αφρική να γίνει τόπος συνεργασίας μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας και οι εισαγόμενοι μαχητές να γνωρίζουν τη θέση τους. Όπως στη Συρία, για παράδειγμα”, καταλήγει ο ίδιος.
Η Τουρκία έβαλε πλώρη να γίνει μεσαία υπερδύναμη και ο ελληνισμός στο σύνολο του ( Ελλάδα-Κύπρος) την εμποδίζει να πετύχει όλα αυτά, ενώνοντας το Αιγαίο με κομμάτι της Α. Μεσογείου με Μέση Ανατολή και Αφρική, για αυτό και οι Τούρκοι θα επιχειρήσουν κατά της Ελλάδος, όταν βρουν μισή ευκαιρία.
