Σε μια συγκλονιστική ομιλία του για την αφαίρεση της ελευθερίας των Ελλήνων ως απόρροια της «αποχαύνωσης» -όπως χαρακτηριστικά είπε- των πολιτών που «οδήγησαν στην υποδούλωση όχι πλέον στους Τούρκους, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση» ο ιερομόναχος Γέροντας π.Αρτέμιος Γρηγοριάτης κατήγγειλε όλα αυτά που συμβαίνουν αυτή την στιγμή στη χώρα, αλλά φοβούνται να μιλήσουν.

Η παρέμβαση του Γέροντα που απολαμβάνει του σεβασμού όλης της αγιορείτικης κοινότητας, έγινε στο συνέδριο της εφημερίδας «Χριστιανικῆ» για την Επανάσταση του 1821 και εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία του κλήρου και της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αγιορειτών.

Ένας σύγχρονος «Παπαφλέσσας» σε μια χώρα που ο ίδιος περιγράφει ως «ξενοκρατούμενη» σε μια ομιλία που πραγματικά θυμίζει κάτι από τις ομιλίες των μεγάλων της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.

Τα σημεία της, βαθιά πολιτικής, ομιλίας του (σ.σ.: διατηρείται η πολυτονική ορθογραφία του ομιλητή):

«Έχουμε τόσο πολύ ἐπηρεαστῆ καί ἀποχαυνωθῆ ἀπό τήν γενική κρίσι, πού σπεύδουμε νά ἐξασφαλίσουμε τόν ἐπιούσιο ἄρτο, ἀγνοώντας ὅλα ἐκεῖνα πού συνέβησαν στήν πατρίδα μας, γιά νά μποροῦμε ἐμεῖς σήμερα νά ζοῦμε ἐλεύθεροι πολίτες.

Δυστυχῶς, γίναμε πάλι ὑπόδουλοι, ὄχι μόνο στούς Τούρκους, ἀλλά κυρίως στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι, στίς μυστικές δυνάμεις τῆς Ἀγγλίας καί τῆς Ἀμερικῆς, καί γενικά σέ ὅλους αὐτούς τούς σατανολάτρες πού κινοῦν τά νήματα τοῦ κόσμου πίσω ἀπό αὐτές τίς χῶρες.

Μήν πῆς πώς εἶσαι Ὀρθόδοξος, πρέπει νά γίνης οἰκουμενιστής. Μήν πῆς πώς εἶσαι Ἕλληνας, εἶσαι σωβινιστής καί φασίστας. Μήν πῆς πώς εἶσαι ἄνθρωπος, ἀνήκεις στό ζαλισμένο κοπάδι. Μή φωνάξης, θά σέ πνίξουμε στά καπνογόνα. Μήν κλάψης, θά σοῦ ρίξουμε δακρυγόνα. Τά πάντα κόβονται καί ράβονται στά μέτρα τῶν τραπεζῶν, τοῦ πετρελαίου καί τῆς παγκοσμιοποίησης.

Σέ παγκόσμιο πεδίο ἔχουμε μεταναστεύσεις λαῶν, καταπίεσι, ψεύδη καί παραπληροφόρησι στά ΜΜΕ, κρίσι, πεῖνα, ἀνεργία, ἀρρώστειες, πολέμους κατά τόπους, ἀπειλές καί ἀξιώσεις τῶν δυνατῶν τῆς γῆς, γενικῶς ἡμέρες «ἀποκαλυπτικές».

Τά τελευταῖα χρόνια παγκοσμίως περάσαμε καί περνᾶμε ἀπό τό κόσκινο τοῦ κορωνοϊοῦ, τά ποικίλα ἐμβόλια, τίς συγκρούσεις καί τίς διχογνωμίες σέ οἰκογενειακό, ἐθνικό καί παγκόσμιο ἐπίπεδο, τίς μετοικίσεις, τή σύγχυσι καί τόν πανικό γιά τό ἀβέβαιο μέλλον ὑπό τήν ἀπειλή ἑνός παγκοσμίου πολέμου.

Τό εὐλογημένο ἑλληνικό ἔθνος μας διαρκῶς συρρικνώνεται, οἱ νόμοι παραβιάζονται, ὁ ἐλεύθερος πολίτης, ἡ γνώμη τῆς πλειοψηφίας καί οἱ ἀρχές τῆς δημοκρατίας συνθλίβονται χάριν τῶν συμφερόντων τῆς μειοψηφίας, ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθοδοξία διώκονται, ἡ ὀρθή πίστις ἀπειλεῖται κάτω ἀπό τή μπότα τῶν δυνάμεων τοῦ Σκότους, πιθανόν σχίσμα στήν καρδιά τῆς Ἐκκλησίας χαροποιεῖ τούς ἐχθρούς της, καί ὁ κίνδυνος ἐγγύς, ἐθνικός, πνευματικός καί παγκόσμιος.

Τί μέλλει γενέσθαι; Ποῦ θά καταλήξουμε; Ποῦ ἕνας Προφήτης Ἱερεμίας, γιά νά θρηνήση τήν ἅλωσι τῆς Ἱερουσαλήμ, τῶν ψυχῶν μας καί τῆς πίστεως;

Νομίζω οἱ ἐθνομάρτυρες καί οἱ νεομάρτυρες, οἱ ἥρωες καί οἱ ἀγωνιστές τοῦ ’21, τοῦ ’12 καί τοῦ ’40 μᾶς κατευθύνουν σωστά: Μοναδική μας ἐλπίδα εἶναι ὁ Θεός. Ἀπό ἐκεῖνον πλέον περιμένουμε τή δικαίωσι, γιά μιά ἀναστημένη Ἑλλάδα, γιά τήν ἀναστημένη μας πίστη».

Το ερώτημα είναι: Θα περιμένουν μόνο τον Θεό οι Έλληνες; Ή «Συν Αθηνά και χείρα κίνει;»;