Το πιο σκοτεινό, ίσως, σημάδι της οικονομικής καταστροφής στην Ελλάδα είναι ότι οι παραδοσιακά ισχυροί οικογενειακοί δεσμοί έχουν αρχίσει να καταρρέουν μετά από χρόνια ύφεσης, γράφει το Reuters.
«Μέσα στην εξαντλητική οικονομική κρίση, ένα ίδρυμα για κακοποιημένα παιδιά πλέον δέχεται εκείνα που οι γονείς τους πασχίζουν να τα ταΐσουν», γράφει το ειδησεογραφικό πρακτορείο. Το 1/4 του εργατικού δυναμικού είναι άνεργο και το 1/4 των παιδιών του ζουν σε συνθήκες φτώχειας, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ που σημειώνει το Reuters, «κάτι που αναγκάζει τους γονείς να εξαρτώνται από τους παππούδες. Ομως και οι συντάξεις έχουν περικοπεί πολλές φορές».
Το δημοσίευμα κάνει αναφορά στο Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο, το οποίο είχε ιδρυθεί πριν από έναν αιώνα για τα ορφανά πολέμου και που «μετά βίας μπορεί να ανταποκριθεί στον αριθμό των γονέων που στρέφονται σε αυτό αναζητώντας βοήθεια». Αδυνατώντας να καλύψουν τις βασικές ανάγκες, οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους εκεί όλη την εβδομάδα, συνεχίζει το δημοσίευμα.
Η Ηρώ Ζερβάκη, επικεφαλής του Πρότυπου Εθνικού Νηπιοτροφείου δήλωσε ότι τουλάχιστον 40 παιδιά είναι στη λίστα αναμονής, αριθμός τετραπλάσιος σε σύγκριση με πριν από δύο χρόνια. Στο ίδρυμα κοιμούνται 25 παιδιά, σε ένα ''γυμνό'' δωμάτιο με σειρές κρεβατιών και έχει έλλειψη προσωπικού και πόρων για να αυξήσει τη χωρητικότητά του, σύμφωνα με την κ. Ζερβάκη. Οι περισσότερες θέσεις είναι για τα κακοποιημένα παιδιά.
Δεκάδες άλλα παιδιά, ηλικίας 2-5 ετών, πάνε εκεί καθημερινά. «Είχαμε περιστατικά με παιδιά που προσπάθησαν να φύγουν, να πάνε στη μητέρα τους», δήλωσε η κ. Ζερβάκη στο Reuters. «Δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις ημέρες, οπότε καθημερινά ρωτούν ''Είναι Παρασκευή;''», περιγράφει η Ανθούλα Ζαρμακούπη, κοινωνική λειτουργός. «Ξέρουν ότι η μητέρα τους θα τα πάρει το σαββατοκύριακο», συμπληρώνει.
Μερικές φορές όμως, ακόμη και αυτό δεν είναι δυνατόν. «Εχουμε παιδιά που οι γονείς τους είναι άστεγοι, οπότε είναι δύσκολο να τα πάρουν το σαββατοκύριακο», αναφέρει η ίδια.
Δύσκολη είναι όμως και η κατάσταση για το Πρότυπο Εθνικό Νηπιοτροφείο, καθώς έχει περικοπεί η κρατική χρηματοδότηση και καλύπτει μόλις τη μισή μισθοδοσία. Το ίδρυμα βασίζεται σε δωρεές για φαγητό και ρούχα, ενώ όπως παραδέχεται η κ. Ζερβάκη είναι δύσκολο να πει αν θα μπορέσει να καταβάλει τους μισθούς του επόμενου μήνα. «Δεν φαίνεται ότι αύριο θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Θα πάρει μερικά χρόνια. Ελπίζω όχι πολλά», καταλήγει.
