Του Άγγελου Ρούσσου
Τη μια ξεσπαθώνει υπερ της ίδρυσης του τμήματος Ισλαμικών σπουδών στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κόντρα στην άποψη του εγχώριου μητροπολίτη, την άλλη υπερασπίζεται διακαώς την δημιουργία τζαμιού στην Αθήνα την στιγμή που ακόμη και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος έχει εκφράσει επιφυλάξεις. Μετά πάει στην Τεχεράνη και προσπαθεί να μας πείσει πως οι μουσουλμάνοι στο σιιτικό Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της χώρας , διδάσκονται από έναν μουσουλμάνο καθηγητή τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.
Που το πάει τελικά ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος;
Και χθες συναντήθηκε σε πολύ θερμό κλίμα και με τον νέο μουφτή του Διδυμοτείχου, Οσμάν Χαμζά αναφέροντας πως «συνεργαστήκαμε με την πρώτη εθιμοτυπική επίσκεψη, συζητώντας διάφορα κοινά θεολογικά θέματα που μπορούμε ν’ αξιοποιήσουμε» και περιγράφοντας την πραγματικότητα της ζωής στη Θράκη ως «αυτής της καλής συνεργασίας, της επικοινωνίας, της φροντίδας για τον άνθρωπο, της ειρήνης, της διάθεσης να ζήσουμε όλοι μαζί ειρηνικά, όπως ζούμε εδώ στη Θράκη, ένα πράγμα το οποίο χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα. Εμείς το έχουμε κατακτήσει σχεδόν στη Θράκη, εδώ και 100 και περισσότερα χρόνια».
Εστίασε στην αρμονική συνύπαρξη Χριστιανών και μουσουλμάνων στη Θράκη και ευχήθηκε στον Χαμζά ν’ αναδείξει τη μουφτεία Διδυμοτείχου όσο γίνεται περισσότερο, διαβεβαιώνοντας πως «θα είμαστε όλοι δίπλα του σ’ οτιδήποτε χρειαστεί, ώστε με τέτοια καλή συνεργασία σε πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο, να μπορέσουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο για τον τόπο μας και τους ανθρώπους μας».
Η όλη στάση του αυτή δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για τους λόγους για τους οποίους ρητορεύει με άκρατη ισλαμολαγνεία, ιδίως όταν μιλάμε για έναν Ιεράρχη που δεν έχει μουσουλμάνικό στοιχείο στην μητροπολιτική του περιφέρεια όπως έχουν για παράδειγμα οι Μητροπολίτες Κομοτηνής, Ξάνθης ή Διδυμοτείχου….
Που ακριβώς λοιπόν την απέκτησε αυτήν την “εξειδίκευση” να γνωρίζει τα περί αρμονικής συνύπαρξης Χριστιανών και Μουσουλμάνων;
Αν δε υπολογίσει κανείς και πρόσφατες “περίεργες” δηλώσεις περί “διεύρυνσης του πολιτισμού μας σε «εκκλησιασμό»” και περί “φρονήματος εκκλησιαστικής προσληπτικότητος”, αλλά και άλλες που κατά καιρούς έχουν προκαλέσει αίσθηση ζητώντας τομές στην εκκλησιαστική ζωή με μετάφραση στη δημοτική των εκκλησιαστικών κειμένων, μικρότερες θείες λειτουργίες και αλλαγές ακόμη και στο ράσο, τότε αναρωτιέται πραγματικά τι εξυπηρετεί αυτή η επιμονή;
Μήπως πρέπει να περιμένουμε να αποκαλέσει και το Κοράνι “Αγιο” όπως κάποιος άλλος γνωστός μας;;;;;
