Το πολιτικό «παζάρι», για το πόσο να κόψει και τι να αφήσει, ξεκινά πλέον στην διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση η κυβέρνηση.

Στο Euro-Working Group επιβεβαιώθηκε από πλευράς των θεσμών πως η κυβέρνηση συζητά ανοικτά πλέον όλα τα θέματα. Όπως αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι επαφές θα συνεχιστούν και την εβδομάδα πριν από το Eurogroup της 20ης Μαρτίου.

Ούτε τότε ακόμα όμως θα υπάρχει συμφωνία. Συνεργάτες του υπουργού Οικονομικών έλεγαν χθες σε συνομιλητές τους μετά την τελική σύσκεψη με τους θεσμούς πως «στο Eurogroup θα παρουσιάσουμε μεγαλύτερη πρόοδο» και άρα όλα τα μεγάλα ανοικτά θέματα μετατίθενται για Απρίλιο.

Την ερχόμενη Δευτέρα ή Τρίτη πάντως θα ξεκαθαρίσει τελικά το ύψος των πρόσθετων μέτρων που θα απαιτηθούν, αν και ειδικά για το 2018 συνεργάτες του υπουργού Οικονομικών έλεγαν πως «θα είναι μικρό και δεν απασχολεί κανέναν». Οι ίδιες πηγές υποστήριζαν πως το μεγαλύτερο μέρος του «κενού» για το 2018 καλύφθηκε από περικοπές δαπανών και επιδομάτων, με βάση και την υπερείσπραξη εσόδων του 2016.

«Ιδεοληψίες» του ΔΝΤ
Όλα τα νέα μέτρα για συντάξεις και αφορολόγητο μπήκαν ήδη στο τραπέζι και οι διαφωνίες με τους δανειστές αφορούν πλέον στο πόσο βαθιά και πότε (για το 2019 ή 2020 λένε στην κυβέρνηση) θα μπει το «μαχαίρι». Ως και την τελευταία στιγμή πριν από την αναχώρησή τους, οι δανειστές αξίωναν την «ακαριαία» αφαίμαξη της προσωπικής διαφοράς το 2019 ή 2020.
Στα εργασιακά οι ευρωπαίοι έχουν αφήσει το ΔΝΤ και «κάνει παιχνίδι» πιέζοντας για την απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα και το δικαίωμα ανταπεργίας εκ μέρους των εργοδοτών.

«Είναι οι γνωστές ιδεοληψίες του ΔΝΤ» έλεγε στέλεχος της κυβέρνησης που μετείχε στις χθεσινές συνομιλίες με τους θεσμούς. «Κόκκινο πανί» θεωρείται για το Ταμείο και το σχέδιο επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Ανοιχτοί λογαριασμοί
Τεχνική εμπλοκή εκδηλώθηκε την τελευταία στιγμή πάντως στα Ενεργειακά, λόγω παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού που αλλάζει τα δεδομένα, ενώ συμφωνία καταγράφεται μόνον στο θέμα του εξωδικαστικού συμβιβασμού, με τη βάση εκκίνησης για ένταξη στη ρύθμιση να ξεκινά από τα 20.000 ευρώ οφειλής.

Ούτε βήμα πίσω σε εργασιακό και κατάργηση της προσωπικής διαφοράς
Ως και την ύστατη ώρα πριν από την αναχώρησή τους οι δανειστές δεν έκαναν ούτε ένα βήμα πίσω από τις αξιώσεις που είχαν προβάλλει εξ αρχής στο ασφαλιστικό και τα εργασιακά. Τα εργασιακά έπεσαν και πάλι σε τοίχο με όλα τα φλέγοντα θέματα του πακέτου ανοιχτά. Οι δανειστές επιμένουν στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την ανταπεργία, τις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από την κυβέρνηση και στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων εργασίας έναντι των κλαδικών.

Ειδικά το ΔΝΤ έχει ιδεολογική εμμονή με τις ομαδικές απολύσεις, θεωρώντας «μη λογικό» να μη δοθεί στους επενδυτές το «εργαλείο» των ομαδικών απολύσεων τη στιγμή που παρέχονται άλλες διευκολύνσεις όπως οι μειωμένοι μισθοί και οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης.

Το Ταμείο αλλά και η Κομισιόν, η οποία δε διαχωρίζει ανοιχτά τη θέση της, ζητούν αύξηση του ορίου των απολύσεων στο 10% μηνιαίως από 5% που είναι σήμερα (και μέχρι 30 απασχολούμενους) για επιχειρήσεις με πάνω από 150 εργαζομένους καθώς και κατάργηση της προέγκρισής των απολύσεων  από το κράτος.

Την ίδια ώρα οι δανειστές έκλεισαν ερμητικά κάθε παράθυρο για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αίτημα που αποτελούσε «σημαία» για τον κ. Κατρούγκαλο και την κ. Αχτσιόγλου. Σε όλα τα κείμενά τους αναφέρουν ότι η Αθήνα δεν πρέπει να πάρει πίσω «μεταρρυθμίσεις» του 2012, θεωρώντας «κόκκινο πανί» την επαναφορά στο παλαιό καθεστώς των κλαδικών διαπραγματεύσεων συμβάσεων που πιστεύουν ότι είναι η γενεσιουργός αιτία πολλών δεινών.

Στο ασφαλιστικό, η Ντέλια Βελκουλέσκου επιμένει στην αφαίμαξη της προσωπικής διαφοράς «ακαριαία» στις συντάξεις το 2019 ή το 2020 αποκρούοντας το αίτημα της ελληνικής πλευράς για εφαρμογή μεταβατικής περιόδου σε βάθος 5 ετών από το 2020 έως το 2025. Οι έλληνες αξιωματούχοι προσπάθησαν να πείσουν τους δανειστές να δεχτούν τη σταδιακή μείωση των συντάξεων με το επιχείρημα ότι σε καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν εφαρμόζονται δραστικές αλλαγές στο ασφαλιστικό χωρίς μεταβατική περίοδο. Η ελληνική πλευρά εμμένει η μεταβατική περίοδος να αρχίσει από το 2020 ώστε οι περικοπές να έρθουν σταδιακά στους συνταξιούχους, προσδοκώντας να αντισταθμισθούν από τα «θετικά» αντίμετρα.

Ωστόσο οι αντισταθμιστικές ελαφρύνσεις που πρότεινε η κυβέρνηση απορρίφθηκαν, καθώς οι δανειστές θέλουν να κυριαρχεί ο αναπτυξιακός χαρακτήρας ενώ η ελληνική πλευρά πριμοδοτεί την κοινωνική χροιά των μέτρων.

Το επικρατέστερο σενάριο προβλέπει την περικοπή της «προσωπικής διαφοράς» στις κύριες συντάξεις άνω των 600-700. Αυτό σημαίνει ότι η μέση σύνταξη αυτού του επιπέδου θα μειωθεί κατά περίπου 10% ενώ η περικοπή θα αγγίξει το 30% στις συντάξεις άνω των 1000-1200 ευρώ.