Ωστόσο, πολλές φορές οι επιστήμονες δεν σκέφτηκαν τι είναι σωστό και τι λάθος, διεξάγοντας πειράματα που εξέθεταν τα αντικείμενα των ερευνών τους σε απίστευτη βιαιότητα και θλίψη.

Είτε καλά, είτε κακά, το σίγουρο είναι ότι έχουμε μάθει αρκετά πράγματα από αυτά τα πειράματα.

Μελέτη της ελονοσίας στο σωφρονιστήριο του Stateville 

Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, ο στρατός των ΗΠΑ και το State Department ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μελετήσουν τα αποτελέσματα της ελονοσίας. Ωστόσο, επειδή δίσταζαν να μολύνουν στρατιώτες, μόλυναν φυλακισμένους.

Με τον καιρό, θεσπίστηκε νομοθεσία που απαγόρευε πειράματα σε ανθρώπους που δεν μπορούσαν να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, όπως φυλακισμένους.

Πειράματα υποθερμίας του Dachau

Είναι τεκμηριωμένο πως οι γιατροί των Nazi και οι επιστήμονές τους, διεξήγαγαν αρκετά αηδιαστικά και απάνθρωπα πειράματα που βασάνιζαν και ακρωτηρίαζαν φυλακισμένους. Τα περισσότερα δεν είχαν κάποιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα. Τουλάχιστον 100 άνθρωποι πεθάναν κατά τη μελέτης της υποθερμίας σε ανθρώπους και όλοι τους βίωσαν απίστευτο πόνο.

Ο μικρός Albert

Το 1920, ο ψυχολόγος John Watson έκανε ένα πείραμα σε ένα 9 μηνών μωράκι, με το όνομα Albert. Το έφερε σε επαφή με ερεθίσματα όπως λαγούς, ποντίκια. Αφού το άφησε να παίξει με αυτά, στη συνέχει τον εξέθεσε σε ένα δυνατό θόρυβο. Το μωρό φοβήθηκε και άρχισε να κλαίει.

Από τότε κάθε φορά που του δίναν να παίξει με το ποντίκι, ο Albert το φοβόταν όπως και τα άλλα χνουδωτά πράγματα.

Όχι μόνο αυτό το πείραμα θεωρείται ανήθικο αλλά και λόγω της νεαρής του ηλικίας, τα αποτελέσματά του δεν μπορούν να αντιστραφούν.

Έμαθαν να είναι αβοήθητα.

Κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας, ο καθηγητής Martin Seligman επανειλημμένα έκανε ηλεκτροσόκ σε σκυλιά για να αποδείξει τη θεωρία του ότι θα μάθαιναν τι θα πει να είσαι αβοήθητος. 

Αφού μια ομάδα σκυλιών είχαν δεχτεί ηλεκτροσόκ, τοποθετήθηκαν σε ένα κουτί που θα μπορούσαν να ξεφύγουν – η μία πλευρά ηλέκτριζε, η άλλη όχι. Τα σκυλιά που είχαν δεχτεί το ηλεκτροσόκ, δεν έκαναν τίποτα για να ξεφύγουν ενώ θα μπορούσαν εύκολα να το κάνουν.

Παρόλο που αυτή η έρευνα ήταν απάνθρωπη, έχει πολλές εφαρμογές, από το να δώσει κίνητρο σε παιδιά που νομίζουν ότι δεν μπορούν να μάθουν, μέχρι και να θεραπευτούν άνθρωποι με κατάθλιψη.

Έρευνες υπακοής

Το 1961, ο καθηγητής Stanley Milgram του πανεπιστημίου του Yale ερευνούσε το πόσο μπορούσε ένας άνθρωπος να προκαλέσει πόνο σε κάποιον άλλο. 

Εβαζε ανθρώπους που έπαιρναν μέρος στο πείραμα να κάνουν ηλεκτροσόκ σε άλλους ανθρώπους που έπαιρναν επίσης μέρος στο πείραμα κάθε φορά που κάποιος απαντούσε λάθος σε ερώτηση. Παρόλο που το ηλεκτροσόκ ήταν ψεύτικο και αυτοί που απαντούσαν λάθος ήταν ηθοποιοί. Παρά τις διαμαρτυρίες τους, το 65% των συμμετεχόντων έκανε ηλεκτροσόκ στον συνάνθρωπό τους.

Ενώ δεν προκαλούσε πραγματικό πόνο, το πείραμα αυτό θεωρείται απάνθρωπο λόγω της πίεσης στην οποία υποβαλλόταν τα υποκείμενα του πειράματος.

Η έρευνα του τέρατος

Το 1939, 22 ορφανά παιδιά έγιναν το αντικείμενο της μελέτης ψυχολογικού πειράματος του Wendell Jonson, γνωστό και ως “The Monster Study.”

Αφού ζήτησε από τα παιδιά να δώσουν λόγο, στα μισά είπε καλά λόγια και στα άλλα μισά τα ταπείνωσε. Αυτά που τα ταπείνωσε ανέπτυξαν προβλήματα ομιλίας και άλλα προβλήματα που επηρέασαν τις ζωές τους.

Παρόλο που το πείραμα δείχνει πως η αυτοπεποίθηση επηρεάζει την ομιλία, το πείραμα που έγινε σε ανυπεράσπιστα παιδιά, θεωρείται θηριωδία.

Το πείραμα με τα γαλάζια και τα μπλε μάτια

Λόγω της δολοφονίας του Martin Luther King, η δασκάλα Jane Elliot, χώρισε τους μαθητές της σε δύο ομάδες. Σε αυτούς που έχουν μπλε μάτια έδινε περισσότερη προσοχή και έπαινους, ενώ τους υπόλοιπους τους έβαζε να φοράνε ένα ειδικό κολάρο και τους πήγε στο τέλος της τάξης, λέγοντάς τους πως είναι λιγότερο έξυπνοι από τα παιδιά με τα μπλε μάτια.

Μετά από μια βδομάδα, η δασκάλα αντέστρεψε το πείραμα, και φερόταν στα παιδιά το αντίθετο.

Το πείραμα θεωρήθηκε ακατάλληλο, αν και δύο εβδομάδες μετά, οι μαθητές λέγαν πως μπορούσαν να καταλάβουν πόσο χαζός είναι ο ρατσισμός.

Το πείραμα της φυλακής τους Stanford 

Ο καθηγητής ψυχολογίας τους Stanford, Phillip Zimbardo, έκανε ένα πείραμα που συμπεριλάμβανε εθελοντές, οι οποίοι μπαίναν σε μία φυλακή και υποδυόντουσαν ότι είναι είτε οι φυλακισμένοι, είτε οι φύλακες. Παρόλο που το πείραμα κρατούσε δύο εβδομάδες, σταμάτησε μετά από 6 μέρες, αφού οι φύλακες είχαν γίνει επιθετικοί και οι φυλακισμένοι είτε επαναστατούσαν είτε είχαν πάθει κατάθλιψη.

Το πείραμα δείχνει πόσο γρήγορα το περιβάλλον της φυλακής μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους και πώς οι άνθρωποι μπορούν να γίνουν κακόβουλοι μέσα σε τόσο λίγο χρόνο.

Οι έρευνες του Harlow

Ο επιστήμονας Harry Harlow έκανα πειράματα πάνω σε μαϊμούδες για αρκετές δεκαετίες, μεγαλώνοντάς τες σε απομόνωση.

Μία από τις έρευνές του συμπεριελάμβανε το να μεγαλώνει δύο ομάδες μωρών μαϊμούδων με παρένθετες μητέρες – τις μισές με μητέρες από ύφασμα και τις άλλες μισές με μητέρες από καλώδια. Τα αποτελέσματα δείξαν τη σημασία του να παρηγορείς τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν, μιας και οι μαϊμούδες με την υφασμάτινη μητέρα γίναν πιο περιπετειώδεις, ενώ οι άλλες ήταν πιο φοβισμένες και αδύνατες.

Παρόλο που θεωρείται ανήθικο το πείραμα αυτό, επιβεβαιώνει τη σημασία του να παρηγορείς τα παιδιά κατά το μεγάλωμά τους

Πιστεύω το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να μείνει από αυτά τα πειράματα είναι το πόσα πολύ έχουν υποφέρει μωρά, ορφανά, φυλακισμένοι, ζώα – παρά τη θέλησή τους – για το “καλό” μας.