Το δημόσιο χρέος της Ελλάδος είναι αναμφισβήτητα μια «χιονόμπαλα» που μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου, αλλά έχει τις ρίζες της στη δεκαετία του 1980.
Από 1,6 δις € (ή 22% του ΑΕΠ) στο τέλος του 1980, έφτασε 320 δισεκατομμύρια € (ή 180% του ΑΕΠ) το 2017.
Υπάρχουν πολλαπλές ενδείξεις που δείχνουν ότι την περίοδο 2004-2009, ήταν η περίοδο κατά την οποία το δημόσιο χρέος σημείωσε σημαντικό άλμα, χωρίς όμως να ανταποκρίνεται σε κινήσεις αποκλειστικά της τότε κυβέρνησης.
Το σκεπτικό δείχνει μια απλοϊκή αντίληψη ότι στο τέλος του 2003 το χρέος ήταν 181 500 000 000, ενώ στο τέλος του 2009 είχε φτάσει 301,1 δισ.1.
Ως εκ τούτου, η διαφορά μεταξύ αυτών των χρονικών σημείων, η οποία είναι 119.600.000.000, και οφείλεται σύμφωνα με πολιτικούς αντιπάλους σε «ενδεχόμενη» κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών την εποχή της κυβέρνησης Καραμανλή , αναφέρει σχετικό δημοσίευμα .
Το πρώτο πράγμα που πολλοί αγνοούν ή παραμελούν σκόπιμα είναι οι ημερομηνίες. Η κυβέρνηση Καραμανλή ανέλαβε τα καθήκοντά της από το δεύτερο τρίμηνο του 2004 και παρέδωσε στο τέλος του τρίτου τριμήνου του 2009.
Αυτό το εξάμηνο είναι πολύ σημαντικό για τους υπολογισμούς.
Ρύθμιση βλέπουμε στο τέλος Μαρτίου 2004, με το δημόσιο χρέος να ήταν 187 600 000 000 €, ενώ στο τέλος του Σεπτεμβρίου του 2009, ήταν 297 300 000 000 €.
Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια των 5,5 χρόνων της κυβέρνησης ΝΔ η αύξηση του χρέους ήταν στην πραγματικότητα 109 600 000 000 €.
Επιπλέον, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή ήρθε στην εξουσία, έπρεπε να καταβάλει τόκους για το δημόσιο χρέος που κληρονόμησε από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Οι πληρωμές τόκων για το δημόσιο χρέος στη συνέχεια έτρεξαν με ετήσιο ρυθμό της τάξης των 9 δις €, ενώ οι τόκοι έπρεπε να πληρωθούν ακόμη και αν το δημοσιονομικό έλλειμμα θα μπορούσε να μειωθεί στο μηδέν.
Το δημόσιο χρέος που κληρονόμησε από την τότε κυβέρνηση του Σημίτη ήταν σε ομόλογα σταθερού επιτοκίου (93%) και είχαν μέση διάρκεια 6,2 έτη.
Πράγμα που σημαίνει ότι, καθ ‘όλη την διάρκεια των 5,5 χρόνων της κυβέρνησης Καραμανλή , το ενδιαφέρον αφορά την καταβολή 49,8 δισεκατομμυρίων € που θα έπρεπε να καταβληθούν και να αφαιρεθούν για να βρεθούν και οι ευθύνες της ΝΔ την «σκοτεινή εκείνη περίοδο».
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 2004, η νέα κυβέρνηση ανακάλυψε στα αρχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους πολλές δαπάνες που οφείλονται από προηγούμενα δάνεια, τα οποία δεν είχαν εγγραφεί στο δημόσιο χρέος.
Συγκεκριμένα: Οι προμήθειες αξίας πολλών δισεκατομμυρίων στρατιωτικού εξοπλισμού είχαν αποκρυφτεί παρόλο που χρηματοδοτούνταν από δάνεια που παρέχονταν από τράπεζες στο Λονδίνο .
Αυτά τα δάνεια δεν είχαν καταγραφεί στο δημόσιο χρέος με την δικαιολογία ότι οι παραδόσεις των οπλικών συστημάτων δεν είχαν φτάσει την Ελλάδα .
Εν τω μεταξύ, οι προκαταβολές κεφαλαίων και των εκταμιεύσεων στα εργοστάσια κατασκευής είχαν ήδη γίνει.
Η Eurostat είχε εντοπίσει ακαταχώρητες δαπάνες αξίας € 8,6 δισ, οι οποίες δεν είχαν καταγραφεί στο χρέος. Κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Καραμανλή όμως αποκαταστάθηκε η ακρίβεια των δημόσιων λογαριασμών, τονίζει το άρθρο .
Με την έγκριση του τότε αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών κ, Δρυ, ένα μαμούθ ομολόγων που αφορούσε 18 swaps αποκαλύφθηκε ότι είχαν εκδοθεί από την Ελληνική Δημοκρατία, τον Ιούνιο του 2001, με την Goldman Sachs ως ανάδοχο.
Αυτό το κρυφό είδος του δανείου δεν περιλαμβάνονταν στα αρχεία του χρέους. Καθώς ο χρόνος περνούσε, τα swaps αύξησαν την αξία του ομολόγου / δανείου, επιβαρύνοντας περαιτέρω το ελληνικό δημόσιο χρέος.
Ανεπιτυχείς προσπάθειες, επανασυμβιβασμού της αρχικής σύμβασης, έγιναν το 2002 και το 2003 για τον περιορισμό της αύξησης.
Καθώς η αξία του «φορτωμένου» ομολόγου αυξήθηκε πέραν του ελέγχου, η νέα κυβέρνηση Καραμανλή έπρεπε να διαχωρίσει το ομόλογο από συμφωνίες ανταλλαγής του, αφήνοντας 5,2 δισεκατομμύρια € να προστεθούν στο υπάρχον χρέος.
Μερικά δις ευρώ της κυβέρνησης Καραμανλή έπρεπε να καταβληθούν σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς επίσης είχαν μείνει απλήρωτα.
Οι κύριες οφειλές αφορούσαν την κρατική Αγροτική Τράπεζα, η οποία κινδύνευε με πτώχευση, το μεγαλύτερο οργανισμό κοινωνικής ασφάλισης, το ΙΚΑ, και διάφορα άλλα συνταξιοδοτικά ταμεία, όλα συνολικού ύψους € 2,3 δισ.
Την ίδια στιγμή, ένα ποσό μέχρι 2.200.000.000 ευρώ που αφορούσε εγγυήσεις σε οργανισμούς κοινής ωφέλειας και χορηγήθηκαν μέχρι το 2003, έπρεπε επίσης να καταβληθούν από την κυβέρνηση Καραμανλή , μαζί με το κόστος των τεσσάρων τιτλοποιήσεων που εκδόθηκαν από την κυβέρνηση K. Σημίτη , η οποία χωρίς λόγο μέσω της φορολογίας χρεώθηκε στο εξωτερικό.
Η πράξη που άλλαξε πραγματικά την ίδρυση των φορολογικών πρακτικών της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν το έλλειμμα για το έτος 2009.
Η ιστορία απαριθμεί λανθασμένες καταχωρήσεις δαπανών και εσόδων, καθώς και το πώς τα στατιστικά της ΕΛΣΤΑΤ ήταν «διαστρεβλωμένα», με στόχο να αυξηθεί τεχνητά το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης.
Με λίγα λόγια το έλλειμμα για το έτος αυτό, το οποίο δεν θα μπορούσε ενδεχομένως να υπερβαίνει το 9% του ΑΕΠ, με συνεχείς αναθεωρήσεις στα τέλη του 2009 και κατά τη διάρκεια του 2010, αυξήθηκε πάνω από 15%.
Έτσι, στα 14700000000 € προστέθηκαν στο έλλειμμα και το χρέος του 2009, πέρα από κάθε κανόνα των τότε υφιστάμενων εθνικών λογαριασμών.
Λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθέντα ποσά, δημοσιογραφική έρευνα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, ενώ πολλοί σκόπιμα κατηγορούν ότι κατά την περίοδο 2004-2009 το χρέος αυξήθηκε κατά 119 600 000 000 €, αυτό στην πραγματικότητα αυξήθηκε μόνο κατά 26,8 δις €, χωρίς να σημαίνει ότι αυτή η αύξηση είναι αμελητέα και δεν πρέπει να διευρυνθεί από τις αρμόδιες δικαστικές αρχές .
Μεγάλο βάρος πέφτει και στην τότε κυβέρνηση Σημίτη αλλά και σε όλους τους εμπλεκόμενους και από τα δύο κόμματα , οι οποίοι πρέπει κάποια στιγμή να κληθούν μαζί με τους αρμόδιους υπουργούς της περιόδου εκείνης για να δώσουν πραγματικά εξηγήσεις.
Τέρμα οι κοινοβουλευτικές επιτροπές και οτιδήποτε άλλο.Δικαστήριο και δίκη με απευθείας μετάδοση στην κρατική τηλεόραση για το ποιοι ευθύνονται πραγματικά για αυτό που πληρώνει σήμερα ο ελληνικός λαός.
Ποιοι και πόσοι «μαγείρεψαν» και «φόρτωσαν» το μεγαλύτερο μέρος των δανείων που καλείται να πληρώσει σήμερα ο ελληνικός λαός ; ….. η απάντηση δεν έχει ακόμη δοθεί.
