Η πλοήγηση στα ύπουλα νερά του περάσματος Drake μοιάζει με ένα επικίνδυνο ταξίδι προς το φεγγάρι. Αυτός το διαβόητο πέρασμα, που συνδέει το νότιο άκρο της Νότιας Αμερικής με το βορειότερο σημείο της Ανταρκτικής, έχει αποκτήσει τη φήμη του πιο επίφοβου ωκεάνιου διάπλου στον κόσμο.
Το πέρασμα Drake που απαθανατίστηκε για πρώτη φορά από το οδυνηρό ταξίδι του εξερευνητή Ernest Shackleton το 1916 με μια μικρή σωσίβια λέμβο, εκτείνεται σε 965 χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας, υποβάλλοντας τους ναυτικούς σε μερικές από τις πιο δύσκολες συνθήκες στον πλανήτη.
Οι σύγχρονοι ταξιδιώτες στην Ανταρκτική, που κάποτε ήταν η περιοχή των εξερευνητών και των θαλασσόλυκων, αντιμετωπίζουν τώρα την τρομακτική πρόκληση της κατάκτησης του συγκεκριμένου περάσματος.
Αλλά τι προκαλεί αυτούς τους έντονους κλυδωνισμούς, με τα κύματα να υψώνονται σχεδόν 15 μέτρα και να χτυπούν τα πλοία; Πώς πλοηγούνται οι ναυτικοί στα πιο άγρια νερά του πλανήτη; Για τους ωκεανογράφους, το πέρασμα είναι μια γοητευτική περιοχή λόγω της δυναμικής κάτω από την επιφάνεια, ενώ οι καπετάνιοι των πλοίων το προσεγγίζουν με ένα μείγμα γοητείας και φόβου.
Οι άνεμοι, που ενισχύονται από την έλλειψη χερσαίων φραγμών, μετατρέπουν την κινητική ενέργεια σε πανύψηλα κύματα καταιγίδας που μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 15 μέτρα,όπως αναφέρει το gazzetta.gr. Το μέσο ύψος των κυμάτων είναι κάπως μικρότερο, κυμαίνεται από τέσσερα έως πέντε μέτρα, εξακολουθεί να είναι διπλάσιο από τα κύματα που συναντώνται στον Ατλαντικό. Η μοναδική τοποθέτηση του περάσματος και η στενή συμπίεση μεταξύ της Ανταρκτικής και του νότιου ημισφαιρίου ενισχύουν τις καταιγίδες.
Εν κατακλείδι, το πέρασμα Drake αποτελεί μια τρομερή δοκιμασία για όσους επιχειρούν να ταξιδέψουν στην Ανταρκτική. Πέρα από τις καθαρές φυσικές προκλήσεις του, αυτή η διάσχιση του ωκεανού ενσωματώνει μια σύγκλιση φυσικών δυνάμεων, καθιστώντας την μια μοναδική και εντυπωσιακή εμπειρία για όσους τολμούν να αντιμετωπίσουν τα πιο τρομακτικά νερά του κόσμου.
