Επίθεση στη Ρωσική Εκκλησία, σε αυτούς που καλλιεργούν την “ελληνορθοδοξία”, όπως είπε, καθώς και στους αμφισβητίες της Συνόδου του Κολυμπαρίου, αλλά και περίεργες αναφορές περιελάμβανε στο 4ο Συνέδριο Εκπαίδευσης & Έρευνας της Ιατρικής Σχολής του Δ.Π.Θ.
Στην Αλεξανδρούπολη την Παρασκευή 5 Μαΐου με θέμα: «Έχουμε περισσότερη θρησκεία από όση χρειαζόμαστε».
Ο Μητροπολίτης βρήκε την ευκαιρία να επικρίνει την στάση των Ρώσων κατηγορώντας του για εθνικοποίηση της θρησκείας.
“Φτάνει η θρησκεία και η θρησκειοποίηση των λαών, χρειαζόμαστε επειγόντως διεύρυνση του πολιτισμού μας σε «εκκλησιασμό»!
Εδώ θα περιοριστώ μόνο στην ευθύνη της Ορθοδόξου Εκκλησίας -την οποία γνωρίζω και βιώνω- και βλέπω να ξαναζεί, μετά από τόσους αιώνες, την ίδια σύγκρουση να μαίνεται πάλι. Να βρίσκεται στο ίδιο απορημένο σταυροδρόμι που προανέφερα.
Τι θα κάνουμε;
Να συνεχίσουμε να υπηρετούμε θρησκευτικά τον κάθε Ισραήλ με τον οποίο εθνικά συνυπάρχουμε ή να ανοιχτούμε σε εκκλησιασμό λαών, φυλών και γλωσσών, προτείνοντας το δικό μας όραμα της βασιλείας του Θεού επί της γης;
Να μείνουμε γαντζωμένοι στις κατά τόπους εθνικές παραδόσεις μας ή να γίνουμε ζύμη που θα ζυμώσει τον σημερινό άζυμο κόσμο;
Να εξηγηθώ με παραδείγματα:
Αν η ρωσική Εκκλησία επιμείνει στο· «είμαστε πρώτα Ρώσοι κι έπειτα Ορθόδοξοι»…
Αν οι Ιεραποστολές μας συνεχίσουν να κλωνοποιούν την ελληνορθοδοξία…
Αν φοβόμαστε να συμμετάσχουμε με αυτοπεποίθηση σε μια Αγία και Μεγάλη
Σύνοδο…
Αν ο λόγος μας δεν είναι κύρια και μόνο ευαγγελικός και εκκλησιολογικός…
Αν, τέλος, περιορίσουμε την Εκκλησία μόνο σε κοινωνικό ρόλο…
Τότε, θα την καταστήσουμε αλάτι που έχει μωρανθεί και «εις ουδέν ισχύει έτι, ει μη βληθήναι έξω και καταπατείσθαι υπό των ανθρώπων»
Πολλοί από εμάς τους εκκλησιαστικούς, φοβόμαστε ένα τέτοιο μετέωρο βήμα,ἐπειδὴ μᾶς χρειάζεται περισσότερη πίστη” είπε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης δημιουργώντας απορίες για το τι είδους “διεύρυνση” ζητάει με όλα αυτά που αφορίζει….
Εντύπωση προκάλεσε πως συνέκρινε την Εκκλησία με το ανδρικό όργανο του προστάτη!
“Οι σημερινοί Έλληνες, την ιστορικά θρησκειοποιημένη Ορθοδοξία τους, την προτιμούν να φοράει άσπρες μπλούζες και όχι μαύρα ράσα. Αν η Εκκλησία αναλάβει τον κύριο ρόλο της, τότε γίνεται σαν …τον αδένα του προστάτη· «όταν είναι ήρεμος μοιάζει να ‘ναι άχρηστος, όταν δημιουργεί προβλήματα, επιβάλλεται η αφαίρεσή του»! Όταν η Εκκλησία δεν ανακατεύεται, όλοι την αγαπούν. Όταν ζητήσει λόγο η διεκδικήσει, τότε όλοι ενίστανται και κραδαίνουν «χωρισμούς» και «διακριτούς ρόλους»”.
Πολύ μεγάλης συζήτηση όμως χρήζει η αναφορά του πως “Η έκπτωση της Εκκλησίας σε θρησκευτική οργάνωση, η θρησκειοποίηση του Ευαγγελίου σε μορφή εξουσίας συνιστά αίρεση στη χείριστη μορφή της εκκοσμίκευσης και οδηγεί την Εκκλησία σε πνευματικό θάνατο”.
Τέλος επέλεξε λόγο του Μαχάτμα Γκάντι για τον Κύριό μας για να στηρίξει τους ισχυρισμούς του : «ο Ιησούς Χριστός ανήκει σε όλον τον κόσμο και είναι κρίμα που οι χριστιανοί ιδιοποιήθηκαν την ιστορία του για τη χριστιανική θρησκεία μόνο».
Καταλήγοντας δήλωσε πως “χρειάζεται να επιδεικνύουμε λιγότερη τυπική θρησκευτικότητα και περισσότερο φρόνημα εκκλησιαστικής προσληπτικότητος (κάτι που στην πράξη εφαρμόζουμε οι Έλληνες Ορθόδοξοι: στην αποδοχή των λαθρομεταναστών και προσφύγων).
Όμως αυτό το Ορθόδοξο φρόνημα, ως ανθρωπιστική τακτική, να γίνει κάλεσμα για πνευματική σύγκληση (εξαιρετικά συμβατό με την οικουμενικότητα του Ευαγγελίου), ώστε να βοηθήσει τους ανθρώπους του καιρού μας να ζήσουν!’
