Του Μάνου Χατζηγιάννη
Απύθμενος τυφλός εγωισμός ή μήπως μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι; Όπως γράψαμε και χθες με επαναλαμβανόμενες αναφορές στην “συμφιλίωση” στόλισε την οικουμενιστική ομιλία του στην κοινότητα Ταιζέ στην Γαλλία ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Αυτό όμως που δημιουργεί την πλέον αλγεινή εντύπωση είναι πως ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση στις προσπάθειες συμφιλίωσης και ενότητας της Ορθοδοξίας με άλλα δόγματα, με τα οποία την χωρίζει άβυσσος κανονικών και εκκλησιαστικών διαφορών και την ίδια στιγμή δείχνει τεράστια εμμονή έως και εμπάθεια για τα ανοιχτά μέτωπα της ίδιας της Ορθοδοξίας, τα οποία τω όντι χρήζουν συμφιλίωσης αν θέλουμε να μιλάμε για ενότητα.

Τα ανοιχτά μέτωπα του Οικουμενικού Πατριάρχου είναι πολλά:

1)Έχουν ουσιαστικά διακοπεί οι σχέσεις με το Πατριαρχείο Αντιοχείας, κάτι που φάνηκε και με την απουσία στην Σύνοδο της Κρήτης, με αφορμή την αντιπαράθεση αυτού με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων για το ζήτημα του Κατάρ. Οι προσπάθειες που έκανε το Φανάρι με μεσάζοντα τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου για γεφύρωση του χάσματος απέτυχαν παταγωδώς και ζούμε τους καιρούς που ένα από τα ιστορικά Πατριαρχεία της Ορθοδοξίας έχει διακόψει την κοινωνία με το άλλο αλλά ο Οικουμενικός Πατριάρχης αντί να τους συμφιλιώσει, αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ

2)Η διαρκής κόντρα με το ρωσικό Πατριαρχείο. Μια κόντρα που από μόνη της αποτελεί ολόκληρους τόμους στην βιβλιοθήκη της εκκλησιαστικής διπλωματίας και μοιάζει με παρτίδα σκάκι. Τελευταίες αφορμές πέραν της απουσίας των Ρώσων από την Σύνοδο της Κρήτης, οι στενές επαφές του Οικουμενικού Πατριάρχου με Ουκρανούς αξιωματούχους που ζητούν αυτοκεφαλία στην Εκκλησία τους, καθώς και ο διαγωνισμός Φαναρίου-Μόσχας ποιος από τους δύο θα είναι πιο…..συμπαθής στο Βατικανό! Αντί να αναζητήσει λοιπόν οδό συμφιλίωσης με τους Ρώσους ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ

3)Το ζήτημα της Συνόδου του Κολυμπαρίου! Από μεμονωμένους ιερείς που έχουν διακόψει την μνημόνευση των Επισκόπων τους, μέχρι Αγιορείτες που αντιδρούν και διώκονται και μέχρι ολόκληρες Εκκλησίες όπως αυτή της Γεωργίας που αντιτίθεται σε αποφάσεις της Συνόδου, όσα συνέβησαν πέρυσι τον Ιούνιο στην Κρήτη απειλούν ξεκάθαρα την ενότητα της Ορθοδοξίας. Αν δεν αναλάβει ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης πρωτοβουλίες συμφιλίωσης ποιος θα αναλάβει; Αντί αυτού αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ

4)Το ζήτημα της αγιορείτικης Μονής Εσφιγμένου. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε πως πρόκειται για παιχνίδια εξουσίας και αμέριστο ενδιαφέρον για τα χρήματα από τα κοινοτικά ταμεία… Σε κάθε περίπτωση η στάση του υποτίθεται ενωτικού Οικουμενικού Πατριάρχου προσβάλλει την Ορθοδοξία και κυρίως τον αγιορείτικο μοναχισμό! Αντί να αναζητήσει λοιπόν οδό συμφιλίωσης με τους Εσφιγμενίτες ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ

5)Το ζήτημα του πρώην Πατριάρχη Ειρηναίου. Από τις μεγαλύτερες ντροπές της Χριστιανοσύνης εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η πρόσφατη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου στην πρώην Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίο, όταν βρέθηκε στους Αγίους Τόπους με αφορμή τα εγκαίνια του Πανάγιου Τάφου, έμοιαζε περισσότερο με προφάσεις εν αμαρτίαις σε μια ιστορία που στοιχειώνει ξεκάθαρα το Φανάρι! Αντί να αναζητήσει λοιπόν συμφιλίωση επί της ουσίας με τον Ειρηναίο πήγε με φωτογράφους για το θεαθήναι….

6)Και τέλος το ζήτημα της κόντρας με την Αθήνα! Δεν χάνει ευκαιρία το Φανάρι να προκαλεί την Εκκλησία της Ελλάδος. Μια με τις δράσεις του “τοποτηρητή” Ανδριανουπόλεως Αμφιλόχιου, μια με τον ναό στο Άλσος Προμπονά, μια με τις “Νέες Χώρες”….. Ο Αρχιεπίσκοπος στην τελευταία του συνέντευξη έστειλε μήνυμα λέγοντας πως “αν ραγίσει το γυαλί”, αλλά από ότι φαίνεται στο Φανάρι δεν το έλαβαν. Αντί να αναζητήσει λοιπόν οδό συμφιλίωσης με την Ελλαδική Εκκλησία ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναζητάει την συμφιλίωση με Ρ/καθολικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες κλπ