Οι παραβολικές πτήσεις των αεροσκαφών χρησιμοποιούνται ευρέως σε ολόκληρο τον κόσμο για να δημιουργήσουν περιβάλλον μικροβαρύτητας για τη διεξαγωγή επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας και να ασκήσουν αστροναύτες πριν από διαστημικές πτήσεις.
Εκτελούνται από αεροσκάφη ακολουθώντας ένα σχέδιο πτήσης το οποίο εναλλάσσει ανόδους και καθόδους με σύντομα διαλειμματα. Κάθε ένας από αυτούς τους ελιγμούς, που ονομάζονται παραβολές, παρέχει έως και 22 δευτερόλεπτα μειωμένης βαρύτητας ή έλλειψης βαρύτητας. Κατά τη διάρκεια αυτών των μειωμένων βαρυτικών φάσεων, οι ερευνητές που πετούν πάνω στο αεροσκάφος εκτελούν πειράματα και συλλέγουν δεδομένα σε συνθήκες αδύνατες να προσομοιωθούν στη Γη.
Οι παραβολικές πτήσεις αεροσκαφών συνήθως εκτελούνται με μεγάλα αεροσκάφη όπως το Airbus A310 ZERO-G της ESA / CNES / DLR, το KC-135 και DC-9 της NASA, το Boeing 727-200 της Zero-G Corporation «G-Force One », και το ρωσικό Ilyushin IL-76 MDK. ή μεσαίου μεγέθους αεροπλάνα, όπως το ολλανδικό NLR Cessna Citation II, το καναδικό CSA Falcon 20 και το ιαπωνικό MU-300 και το Gulfstream-II ή μικρά αεροσκάφη όπως το ισπανικό Mudry Cap 10B στο AeroClub Barcelona Sabadell.
Ποια είναι η αίσθηση που έχει ο άνθρωπος όταν βιώνει την έλλειψη βαρύτητας;
Είναι η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας, όχι μόνο σωματικής, δηλαδή ελευθερίας κινήσεων αλλά κυρίως πνευματικής, δηλαδή της μη σκέψης ανούσιων πραγμάτων. Πως μπορεί να συνδεθεί αυτού του είδους η εμπειρία (ότι ένα αεροπλάνο κάνει ελεύθερη πτώση πάνω από τον Ατλαντικό) με την ζωή και να γίνει γνώση; Ποιο είναι εκείνο το χαρακτηριστικό, που εάν εφαρμοστεί στην καθημερινότητα μας, θα μας βοηθήσει να αποκτήσουμε μια άλλη οπτική; Είναι η έλλειψη βαρύτητας.
Δεν θα αναλύσω με όρους φυσικής τι είναι βαρύτητα, ελεύθερη πτώση ή το ότι δεν είναι εφικτό να «καταργήσουμε» την βαρύτητα. Αυτό που προτείνω είναι να το προσεγγίσουμε πνευματικά και όχι σωματικά. Να κατανοήσουμε τι μας τραβάει και μας κρατάει κάτω στην Γη και δεν μας αφήνει να βιώσουμε αυτό που η «έλλειψη βαρύτητας του νου» μπορεί να προσφέρει.
Θα παραθέσω ποια κατά την γνώμη μου είναι τα «βαρίδια» που μας κρατάνε κάτω στην Γη, βάζοντας στους ώμους μας βάρος που δεν χρειαζόμαστε.
Αγωνία για το αύριο
Φόβος για τον θάνατο
Ικανοποίηση ασθενικών θέλω
Αυτός είναι ένας εντοπισμός, η λύση όμως; Πως θα ξεφύγουμε από την αγωνία, τον φόβο και την υπεροψία; Πιστεύω ότι η μόνη λύση είναι η καλλιέργεια μίας σχέσης εμπιστοσύνης με τις αρχές που διέπουν τη φύση.
