"Η «ΤεχνοΣτρατηγική» Εξέταση της Τουρκικής Αμυντικής Βιομηχανίας", είναι ο τίτλος του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα εξής:

"Με το Τριμερές Μνημόνιο που υπογράφηκε στις 28 Ιουνίου, λίγο πριν από τη σύνοδο κορυφής των ηγετών του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, η Τουρκία αφαίρεσε το εμπόδιο για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Ένα από τα σημαντικότερα επιχειρήματα της ένστασης της Τουρκίας σε αυτό το θέμα ήταν οι κυρώσεις της αμυντικής βιομηχανίας που της επιβλήθηκαν.

Στο έβδομο άρθρο του μνημονίου, «Η Τουρκία, η Φινλανδία και η Σουηδία επιβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει πλέον κανένα εθνικό εμπάργκο όπλων μεταξύ τους. Η Σουηδία τροποποιεί την εθνική της νομοθεσία για τις εξαγωγές όπλων στους Συμμάχους του ΝΑΤΟ. Στο μέλλον, οι εξαγωγές της αμυντικής βιομηχανίας από τη Φινλανδία και τη Σουηδία θα πραγματοποιούνται σύμφωνα με την αλληλεγγύη των Συμμάχων και σύμφωνα με το πνεύμα και το γράμμα του άρθρου 3 της Συμφωνίας της Ουάσιγκτον.

Δωρεά UAV στην Ουκρανία

Μία ημέρα πριν από την υπογραφή του μνημονίου από τους υπουργούς Εξωτερικών των τριών χωρών, ανακοινώθηκε ότι τρία οπλισμένα UAV (SİHA) Bayraktar TB2 δωρήθηκαν στην Ουκρανία από τον κατασκευαστή μη επανδρωμένων οχημάτων (UAV) Baykar Teknoloji. Στη δήλωση σημειώθηκε ότι συγκεντρώθηκαν 20 εκατομμύρια δολάρια σε εκστρατεία που διοργανώθηκε για την αγορά τριών Bayraktar TB2 στην Ουκρανία, ότι τα τρία εν λόγω SİHA θα δοθούν δωρεάν και ότι τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα χρησιμοποιηθούν προς όφελος. του ουκρανικού λαού.

Στην πραγματικότητα, ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας Oleksiy Reznikov μοιράστηκε την πληροφορία ότι 50 Bayraktar TB2 SİHA έχουν παραδοθεί από τις 24 Φεβρουαρίου, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, σε μια δήλωση στον λογαριασμό του στο Facebook στις 28 Ιουνίου.

Από την άλλη, ένα σημαντικό θέμα ατζέντας για την Τουρκία στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης ήταν η πώληση των F-16, που ήταν ένα από τα θέματα της συνάντησης του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.

Υπάρχει μια έντονη στρατιωτική-πολιτική γραφειοκρατική κίνηση εδώ και λίγο καιρό σχετικά με τα F-16V που ζητά η Τουρκία για την εξάλειψη του κενού ικανότητας που θα προκύψει με την απομάκρυνσή τους από το έργο F35 λόγω της αγοράς του συστήματος αεράμυνας S-400 από τη Ρωσία .

Κοινός παρονομαστής αυτών των θεμάτων, που καταλαμβάνουν την κορυφή της ατζέντας τις τελευταίες ημέρες του Ιουνίου, είναι ότι έχουν άμεση σχέση με την αμυντική βιομηχανία. Οι δραστηριότητες και τα προϊόντα της αμυντικής βιομηχανίας δεν είναι μόνο ο εξοπλισμός των στρατών ή στρατιωτικά-τεχνολογικά θέματα. Η ανάπτυξη, η κατασκευή, η χρήση και η πώληση αυτών των προϊόντων συνεπάγονται πολύπλοκα αλληλένδετα πολιτικά, νομικά, οικονομικά και τεχνολογικά ζητήματα. Με την πρόοδο που έχει σημειώσει στον αμυντικό κλάδο και τις αυξανόμενες εξαγωγικές επιδόσεις τα τελευταία χρόνια, η Τουρκία αντιμετωπίζει συχνότερα αυτές τις διαστάσεις του κλάδου.

Το μαχητικό αεροσκάφος F-16 μπορεί να είναι ένα καλό παράδειγμα όσον αφορά την πρόοδο που έχει σημειώσει η βιομηχανία και τις επιπτώσεις αυτής της διαδικασίας.

Η αναγέννηση της αεροπορικής βιομηχανίας

Η τουρκική Πολεμική Αεροπορία, της οποίας τα μαχητικά αεροσκάφη ήταν όλα αμερικανικής κατασκευής, υπέστη τα περισσότερα  προβλήματα από το εμπάργκο όπλων που επέβαλαν οι ΗΠΑ μεταξύ 1975 και 1978 μετά την ειρηνευτική επιχείρηση στην Κύπρο. Λόγω της έλλειψης ανταλλακτικών και συντήρησης, πολλά αεροπλάνα δεν πετούσαν

Προκειμένου να καλυφθεί το κενό ικανότητας, δόθηκε παραγγελία στην Ιταλία το 1975 για αεροσκάφη F-104S που παράγονται με άδεια ΗΠΑ. Ουσιαστικά, η Τουρκία είχε αρχίσει τις έρευνες και τις μελέτες της για προμήθεια αεροσκαφών μάχης και άλλης κλάσης από εναλλακτικές πηγές πριν από το 1975. Στην πραγματικότητα, μερικά από τα αεροπλάνα που έστειλαν τους καταδρομείς μας στην Κύπρο, C-160 Transalls, αγοράστηκαν από τη Γερμανία. . Και πάλι, από το 1973 έως το 1974 περίπου, οι εναλλακτικές της Αγγλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Σουηδίας ήρθαν στο προσκήνιο.

Αμέσως μετά την άρση του εμπάργκο το 1978, συνέχισαν να φθάνουν F-4E Phantom II, των οποίων οι παραδόσεις είχαν παγώσει. Από την άλλη πλευρά, μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών και πολεμικών αεροσκαφών παραλήφθηκε από τις ΗΠΑ στο πλαίσιο της στρατιωτικής βοήθειας. αφού η πολεμική ετοιμότητα της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, η οποία μειώθηκε σημαντικά λόγω του εμπάργκο, ήταν επίσης μεγάλος κίνδυνος για τη νότια πλευρά του ΝΑΤΟ.

Τα πρώτα έργα της TAI

Η Turkish Aircraft Industry Inc. (TUSAŞ) ιδρύθηκε σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Ο στόχος έγινε πραγματικότητα με το σύνθημα «χτίστε το δικό σας αεροπλάνο» και δημιουργήθηκε μια ευρεία κοινωνική συναίνεση με τις πραγματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις του εμπάργκο. Με την επιλογή των αμερικανικών αεροσκαφών F-16 για τον εκσυγχρονισμό της πολεμικής αεροπορίας το 1983, η TAI έκανε το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση και ίδρυσε την TAI Aerospace Industries (TAI) με τον κατασκευαστή αεροσκαφών, General Dynamics. Ομοίως, η εταιρεία κατασκευής κινητήρων General Electric (GE) και η TUSAŞ Engine Industries (TEI) ιδρύθηκαν για τους κινητήρες των αεροσκαφών.

Η εμπειρία συναρμολόγησης F-16 της TAI ενισχύθηκε από τα έργα μεταφοράς CN-235 και εκπαιδευτών SF-260D που ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1990.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η κατασκευαστική υποδομή της TAI αναπτύχθηκε και δραστηριοποιήθηκε στο σχεδιασμό και τη μηχανική.

Στην πραγματικότητα, πέρα ​​από αυτήν την εμπειρία, επιτεύχθηκε η συμμετοχή στο κοινό έργο μεταφοράς αεροσκαφών επόμενης γενιάς της Ευρώπης, το A400M.

Μέχρι τη δεκαετία του 2000, η ​​TAI είχε ανεβάσει τις αρμοδιότητές της στο επόμενο επίπεδο στον αρχικό σχεδιασμό και στα έργα κοινής ανάπτυξης.

Η μετατροπή του επιθετικού ελικοπτέρου A129 που σχεδιάστηκε από την ιταλική εταιρεία Agusta-Westland σε T129, το εκπαιδευτικό αεροσκάφος Hürkuş και το UAV Anka είναι τα προϊόντα αυτής της άλμα περιόδου.

Εθνικά έξυπνα οπλικά συστήματα

Όσον αφορά τα F-16, από τις υποδομές που αναπτύχθηκαν από οργανισμούς όπως οι TAI, ASELSAN, ROKETSAN και TÜBİTAK SAGE από τη δεκαετία του 1990 αναδείχθηκαν ως πρωτότυπα υποσυστήματα και όπλα.

Για παράδειγμα, η ASELSAN έχει αναπτύξει το pod στόχευσης ASELPOD για F-16. Αυτό το pod, το οποίο χρησιμοποιείται για την ανίχνευση στόχων και την παρακολούθηση σε διαδρομές ημέρας και νύχτας, έχει επίσης ενσωματωθεί στη Νιγηρία και το Πακιστάν και τα μαχητικά αεροσκάφη JF-17 που χρησιμοποιούνται από αυτά χώρες. Αυτή η ενσωμάτωση σε έναν τύπο αεροσκάφους που δεν είναι διαθέσιμος στην τουρκική Πολεμική Αεροπορία ήταν μια σημαντική καμπή όσον αφορά τις δυνατότητες της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας στον τομέα των αεροπορικών συστημάτων.

Τα έργα που ξεκίνησαν οι ASELSAN, ROKETSAN και TÜBİTAK SAGE στον τομέα των κατευθυνόμενων οπλικών συστημάτων ακριβείας έχουν υλοποιηθεί ως ένα ευρύ φάσμα οικογενειών προϊόντων από τα μέσα της δεκαετίας του 2000.

Το κιτ ακριβείας καθοδήγησης (HGK), το οποίο μπορεί να ονομαστεί το ισοδύναμο της βόμβας που καθοδηγείται από GPS των ΗΠΑ που ονομάζεται JDAM, και το οποίο τους δίνει ακριβή ακρίβεια με την προσάρτησή τους σε συμβατικές μη κατευθυνόμενες βόμβες και σε διαφορετικές κατευθυνόμενες βόμβες που προέρχονται από αυτήν, αύξησε την κρουστική δύναμη τους στόλους F-4E 2020 και F-16.

Από την άλλη πλευρά, ο πύραυλος κρουζ με πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς Surface Launched Medium Range (SOM), που αναπτύχθηκε από την TÜBİTAK SAGE, αύξησε το βεληνεκές χτυπήματος της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Οι βόμβες εξοπλισμένες με διαφορετικά συστήματα καθοδήγησης όπως Laçin, Miniature Bomb, Teber έχουν ωριμάσει χρησιμοποιώντας τις σε επιχειρήσεις. Με το έργο Çakır, το οποίο ανακοίνωσε πρόσφατα στο κοινό η ROKETSAN, αέρα,

Αυξημένες δυνατότητες

Η επιτυχής χρήση εγχώριων κατευθυνόμενων οπλικών συστημάτων στην εσωτερική ασφάλεια και τις διασυνοριακές επιχειρήσεις άνοιξε το δρόμο και για την εξαγωγική αγορά. Από την άλλη πλευρά, η εξαιρετική απόδοση των τουρκικών SİHA προσέφερε μεγάλη αύξηση στις πωλήσεις τόσο αυτών όσο και των κατευθυνόμενων βομβών όπως MAM-L και MAM-C που χρησιμοποιούνται μαζί τους.

Η εξαγωγή πλατφορμών που μπορούν να εξοπλιστούν με διαφορετικά κατευθυνόμενα οπλικά συστήματα όπως το Akıncı της Baykar Teknoloji και το Anka S και το Aksungur της TUSAŞ θα δημιουργήσει επίσης νέες ευκαιρίες για όλα τα προαναφερθέντα οπλικά συστήματα.

Τέλος, στις 2 Ιουλίου, κοινοποιήθηκαν εικόνες από μια επιτυχημένη δοκιμή του αντιπλοϊκού πυραύλου Atmaca που ανέπτυξε η ROKETSAN από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, που εκτοξεύτηκε από όχημα ξηράς. Είδαμε την επίδραση αυτού του τύπου πυραύλου στη βύθιση του Moskva, της ναυαρχίδας του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, από την Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας με αντιπλοϊκούς πυραύλους Neptun.

Εκτιμήθηκε ότι τα Bayraktar TB2 χρησιμοποιήθηκαν για την καθοδήγηση του πυραύλου Neptun που αναπτύχθηκε από την ουκρανική αμυντική βιομηχανία στον στόχο. Από την άλλη, αξίζει να σημειωθεί ότι το TB2 έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και στις μάχες του Snake Island.

Το μέλλον του F-16

Επιστρέφοντας στα F-16, η Τουρκία έχει αναπτύξει ένα πακέτο εκσυγχρονισμού για τα F-16 ενώ εξοπλίζει τους στόλους F-16 και F-4E με μοναδικά όπλα και συστήματα αεροηλεκτρονικής. Στην αρχή, το πεδίο εφαρμογής του έργου «Δωρεάν», το οποίο είχε ως στόχο την εθνικοποίηση του υπολογιστή που διαχειρίζεται τις βασικές λειτουργίες του αεροσκάφους και ονόμασε υπολογιστή αποστολής, επεκτάθηκε με την πάροδο του χρόνου και εξελίχθηκε στην εθνικοποίηση πολλών από τα συστήματα αεροηλεκτρονικών συστημάτων του F-16. .

Ο Abdurrahman Şeref Can, Επικεφαλής του Τμήματος Αεροσκαφών της Προεδρίας των Αμυντικών Βιομηχανιών (SSB), ανακοίνωσε ότι ο εκσυγχρονισμός της Özgür είχε αρχίσει να εφαρμόζεται στα μοντέλα «Block 30» των F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας.Η Τουρκία παρήγγειλε το σύστημα αεράμυνας S-400 στη Ρωσική Ομοσπονδία τον Απρίλιο του 2017. Μετά την παράδοση αυτού του συστήματος τον Ιούλιο του 2019, οι ΗΠΑ ακύρωσαν την παράδοση έξι πολεμικών αεροσκαφών F-35A που κατασκευάστηκαν για την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία, μετατόπισαν το αεροσκάφος από τη γραμμή παραγωγής με δική της παραγγελία και αφαίρεσαν την Τουρκία, η οποία συμμετείχε από την αρχή στο έργο F-35.

Το F-35 ήταν στο επίκεντρο του οδικού χάρτη εκσυγχρονισμού της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας και με αυτό το αεροσκάφος θα αποκτούνταν δυνατότητες πέμπτης γενιάς.

Το γεγονός ότι δεν θα έρθουν τα F-35 και οι επενδύσεις που έκαναν οι χώρες της περιοχής και ιδιαίτερα η Ελλάδα στην αεροπορική δύναμη έχουν αφήσει σε πολύ σοβαρό κίνδυνο την τουρκική αεροπορία.

Σε αυτό το περιβάλλον υλοποιήθηκε το αίτημα της Τουρκίας για F-16 από τις ΗΠΑ.

Εάν γίνει η αγορά, θα φανεί στην πορεία αν τα αεροσκάφη αυτά θα παράγονται σε TAI ή αν θα είναι εξοπλισμένα με εθνικά πυρομαχικά.

Ένα όμως είναι βέβαιο, ότι  η αμυντική βιομηχανία παίζει ολοένα και περισσότερο καθοριστικό ρόλο στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας."

Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Από την παραπάνω ιστορική θα λέγαμε περιγραφή ανάπτυξης της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας διαπιστώνουμε τα εξής:

H Τουρκία πράγματι παρουσίασε πρόοδο στον τομέα της αμυντικής της βικομηχανίας,  η οποία όμως σε κρίσιμους τομείς υπολείπεται κατά πολύ των σύγχρονων δυτικών βιομηχανιών

Παραλείπεται όχι τυχαία εκτιμούμε στο εν λόγω άρθρο, να γίνει έστω και η παραμικρή αναφορά σε πολυδιαφημισμένα  θέματα αιχμής της τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας, όπως του Εθνικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς TF-X, του mini αεροπλανοφόρου TCG Anadolu, του εθνικού  άρματος Altay, των τουρκικών αντιαεροπορικών συστημάτων HISAR A+, HISAR O+,SIPER

Ο λόγος είναι ότι αυτά τα προγράμματα  είτε έχουν "κολλήσει" λόγω του ιδιότυπου εμπάργκο της Δύσης, είτε έχουν αποδειχθεί κατώτερα των τουρκικών προσδοκιών.

Ενδεικτική είναι η παραδοχή  ήττας από τους Τούρκους, όταν λένε ότι λόγω της αποπομπής της Τουρκίας από τις ΗΠΑ για τα F-35, σε συνδυασμό με τις  επενδύσεις που έκαναν οι χώρες της περιοχής και ιδιαίτερα η Ελλάδα στην αεροπορική ισχύ, έχουν ως αποτέλεσμα να βρεθεί σε πολύ σοβαρό κίνδυνο η τουρκική αεροπορία.

Αυτός είναι ο λόγος που η Τουρκία εκλιπαρεί τις ΗΠΑ για αγορά νέων F-16 και τις Γαλλία-Ιταλία για την αγορά του αντιαεροπορικού συστήματος SAMP-T.

Παράλληλα η Άγκυρα επιχειρεί  μέσω του Συμφώνου περί  αποδοχής εισδοχής  Σουηδίας-Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, να εξασφαλίσει την εισδοχή της στην PESCO που ουσιαστικά θα αποτελεί την καρδιά της ενοποιημένης πολεμικής Ευρωπαϊκής βιομηχανίας.

Βεβαίως αυτή η οδός περνάει μέσα από τη συναίνεση των Ευρωπαϊκών κρατών εν τω συνόλω τους και άρα από την συναίνεση Ελλάδας και Κύπρου.....

Μάταιος κόπος για τον Ερντογάν.