H Καθολική Εκκλησία, καθε 6 Φεβρουαρίου, τιμά τους 26 Μάρτυρες του Ναγκασάκι, μια ομάδα εκχριστιανισμένων Ιαπώνων και δυτικών ιεραποστόλων δηλαδή που δολοφονήθηκαν μαρτυρικά για την πίστη τους κατά το 1597.

Είμαστε στον 16ο αιώνα, όταν η φωτιά του χριστιανισμού εξαπλωνόταν με μανία στην Ιαπωνία, μέσα από τις προσπάθειες του ιησουίτη ιεραποστόλου Saint Francis Xavier (1506-1552).

Οι ιησουίτες συνέχισαν τον εκχριστιανισμό του τοπικού στοιχείου και μετά τον θάνατό του και μέχρι το 1587, περισσότεροι από 200.000 Ιάπωνες είχαν μεταστραφεί στη δυτικόφερτη πίστη.

Εκείνη τη χρονιά θα εκδηλώνονταν οι πρώτες σφοδρές συγκρούσεις και διώξεις, καθώς οι σογκούν δεν έβλεπαν με καθόλου καλό μάτι τους ξένους ιεράρχες που παρωθούσαν τους πληθυσμούς των σογκουνάτων τους να αλλαξοπιστήσουν. Πολλές εκκλησίες έκλεισαν εκείνη τη χρονιά, όπως και ιεραποστολές, και οι ιησουίτες αβάδες αναγκάστηκαν πλέον να δουλεύουν υπογείως.

Παρά τις απαγορεύσεις όμως και τις σποραδικές κλιμακώσεις των διώξεων, οι ιεραπόστολοι συνέχισαν σε πείσμα των τοπικών αρχόντων και μέσα σε μια δεκαετία άλλοι 100.000 Ιάπωνες είχαν γίνει καθολικοί χριστιανοί.

Μέσα στο ταραγμένο θρησκευτικό κλίμα της Ιαπωνίας, μια ομάδα φραγκισκανών ιεραποστόλων κατέφτασε το 1593 από τις Φιλιππίνες στην Ιαπωνία, έπειτα από διαταγή του βασιλιά της Ισπανίας, Φιλίππου Β’. Αυτοί οι νεοφερμένοι χριστιανοί επιδόθηκαν με μεγάλο ζήλο σε ευαγγελικά και φιλανθρωπικά καθήκοντα, η παρουσία τους διατάραξε ωστόσο τις εύθραυστες ισορροπίες των τοπικών δογμάτων και της νεοφώτιστης πίστης.

Το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο και όλοι υποπτεύονταν πια τους καθολικούς ιεραποστόλους όταν ένα ισπανικό πλοίο κατασχέθηκε στα ανοιχτά των ιαπωνικών ακτών και στα αμπάρια του βρέθηκαν όπλα και πυρομαχικά. Ο παντοδύναμος αυτοκρατορικός υπουργός Τογιοτόμι Χιντεγιόσι καταδίκασε 26 καθολικούς σε θάνατο: τρεις ιάπωνες ιησουίτες, έξι ξένους φραγκισκανούς και αρκετούς λαϊκούς καθολικούς, μεταξύ αυτών και μερικά παιδιά.

Και τους καταδίκασε να πεθάνουν μαρτυρικά πάνω στον σταυρό, αφού διαβούν τον δικό τους Γολγοθά, τα 966 χιλιόμετρα από το Κιότο μέχρι το Ναγκασάκι δηλαδή. Το μαρτυρικό ταξίδι περιλάμβανε φυσικά και πολλά βασανιστήρια αλλά και δημόσιο ατιμασμό, μιας και έψαχνε να κατατρομοκρατήσει όποιον σκεφτόταν να αλλαξοπιστήσει.

Όπως μας παραδίδεται όμως, η ομάδα των καταδικασθέντων υπέμεινε τα βασανιστήρια με στωικότητα και καρτερία και είχαν να ευχαριστούν τον Πάουλο Μίκι γι’ αυτό, ο οποίος χάριζε απλόχερες δόσεις πίστης και ελπίδας στο τραγικό απόσπασμα.

Στο ταξίδι των μηνών μέχρι το Ναγκασάκι, ο Μίκι θα αποδείκνυε την αφοσίωσή του στον Θεό και θα ενέπνεε όλους τους άλλους…

Ποιος ήταν ο Άγιος Πάουλο (Πολ) Μίκι

Γιος πλούσιου και ισχυρού πολέμαρχου, ο Μίκι γεννήθηκε το 1562 και μεγάλωσε μέσα στο αυστηρό περιβάλλον των τοπικών δοξασιών. Κάποια στιγμή ήρθε σε επαφή με τους καθολικούς ιεραπόστολους και μεταστράφηκε οικογενειακώς στον χριστιανισμό, μαθητεύοντας πια για να γίνει πάστορας.

Ο ιάπωνας ιησουίτης ανέλαβε ιεραποστολικό έργο και έμελλε να γίνει άγιος του ρωμαιοκαθολικισμού ως μάρτυρας της πίστης του. Μέχρι τότε, είχε μεταστρέψει σε έντεκα χρόνια χιλιάδες συμπατριώτες του στη νέα πίστη, δουλεύοντας από κοινού με τους ισπανούς και τους πορτογάλους ιησουίτες και φραγκισκανούς.

Όπως είπαμε, οι καθολικοί μπήκαν στο στόχαστρο των ιαπώνων σογκούν, οι οποίοι ανησυχούσαν για τις μαζικές μεταστροφές των ντόπιων στη νέα πίστη αλλά και τις ύποπτες ενέργειες των ξενών στη χώρα τους.

Ήταν στα τέλη του 1596 όταν 26 χριστιανοί καταδικάστηκαν σε μαρτυρικό θάνατο, εκεί που ο ευγενικής καταγωγής και ιδιαιτέρως μορφωμένος Μίκι θα αποδείκνυε την αφοσίωσή του στον νέο Θεό. Στην πορεία του θανάτου που κράτησε αρκετούς μήνες, ο Μίκι πλησίασε έναν φραγκισκανό ιερέα και άρχισαν να ψέλνουν παρέα, με τις φωνές τους να καλύπτονται ωστόσο από τη χλεύη του πλήθους που συνέρρεε για να τους λοιδορήσει και να τους κακοποιήσει.

Τα 966 μαρτυρικά χιλιόμετρα μέχρι το Ναγκασάκι θα αποδεικνύονταν η απόλυτη δοκιμασία της πίστης τους, αν και κανείς τους δεν αλλαξοπίστησε. Όντας πάνω στον δικό του σταυρό στις 5 Φεβρουαρίου 1597, δίπλα στους 25 άλλους χριστιανούς, ο Μίκι έψαλλε τις τελευταίες του προσευχές, συγχώρησε τους διώκτες του και αναφώνησε πως ήταν Ιάπωνας.

Πριν κλείσει οριστικά τα μάτια του, βρήκε τη δύναμη και είπε στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί για να απολαύσει το θέαμα: «Ο μόνος λόγος για την εκτέλεσή μου είναι πως διδάσκω το δόγμα του Χριστού. Ευχαριστώ τον Θεό που πεθαίνω γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Πιστεύω ότι λέω την αλήθεια πριν πεθάνω. Και ακολουθώντας το παράδειγμα του Χριστού, συγχωρώ τους διώκτες μου. Δεν τους μισώ. Ζητώ από τον Θεό να δείξει έλεος σε όλους και ελπίζω το αίμα μου να πέσει πάνω σας ως παραγωγική βροχή»…

Ο Πάουλο Μίκι και οι 25 συνοδοιπόροι του λογχίστηκαν κατόπιν μέχρι θανάτου στον «Λόφο των Μαρτύρων», όπως έμεινε γνωστός ο τόπος του μαρτυρίου τους. Ο Πάπα Πίος Θ’ αγιοποίησε τους Μάρτυρες του Ναγκασάκι το 1862. Όσο για το ίδιο το Ναγκασάκι, στεγάζει ακόμα και σήμερα τη μεγαλύτερη χριστιανική κοινότητα της Ιαπωνίας…