Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν διακριτά χαρακτηριστικά και στεγανά, αφού μια μανούλα μπορεί να ανήκει σε περισσότερες από μία κατηγορίες. Όμως με τον παρακάτω διαχωρισμό, μπορείτε να διαπιστώσετε αν είσαστε πιο κοντά στον τάδε ή στον δείνα τύπο.
Η υπερπροστατευτική: Δε νοιάζεται απλώς για το παιδί της, αλλά κάπου χάνει το μέτρο και σε κάποιες περιπτώσεις δεν του επιτρέπει να αυτενεργήσει. Καταλήγει να γίνεται υπερπροστατευτική εξαιτίας της αγάπης της και από την έννοια της να μη στενοχωρηθεί το μικρό της από αναποδιές, δυσκολίες και λάθη.
Η «κουκουβάγια»: Ως τέτοια ορίζεται η μανούλα που θεωρεί ότι το παιδί της είναι το καλύτερο στον κόσμο και δε σηκώνει κουβέντα περί αυτού. Λίγο-πολύ όλες έχουμε αυτή τη νοοτροπία, απλά ορισμένες παραγνωρίζουν ακόμα και εμφανή μειονεκτήματα του παιδιού τους. Το αποτέλεσμα είναι να μην το βοηθούν να βελτιώνεται και καταλήγει να γίνει αυτάρεσκο.
Η ιδανική: Τέλειος άνθρωπος δεν υπάρχει, οπότε η ιδανική μαμά είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που υπονοεί ο όρος. Είναι αυτή που πασχίζει για το καλύτερο για το παιδί της, αναγνωρίζει ότι είναι αυτόνομη προσωπικότητα, μαθαίνει μέσα από τα λάθη της, έχει ως πρώτη προτεραιότητα το μεγάλωμα του παιδιού και άλλα παρόμοια.
Η αγχώδης: Είναι δεδομένο ότι μια σύγχρονη μαμά έχει άπειρα πράγματα στο κεφάλι της και οι υποχρεώσεις της είναι τόσες που και 30 ώρες να είχε μια μέρα, πάλι είναι αμφίβολο αν θα είχε χρόνο για τα πάντα. Από εκεί και πέρα όμως, υπάρχουν μαμάδες που αγχώνονται σε μεγάλο βαθμό, σε σημείο να δυσχεραίνουν την καθημερινότητά τους και να επηρεάζεται αρνητικά η σχέση τους με το παιδί.
Η υπερβολικά επιεικής: Είτε λόγω αδύναμου χαρακτήρα, είτε επειδή δεν έχει αντιληφθεί την αξία της πειθαρχίας στο κομμάτι της ανατροφής, αυτή η μαμά καταλήγει να κάνει όλα τα χατίρια του παιδιού της, χωρίς να του λέει «όχι» όταν χρειάζεται. Το χειρότερο είναι ότι μπορεί να φανεί ανακόλουθη όσων έχουν συμφωνήσει με το σύντροφό της και το παιδί να λαμβάνει αντιφατικά μηνύματα στο ίδιο θέμα από τον κάθε γονιό.
Πηγή:
