Όταν τον Μάιο του 2015 ο Γιάννος Παπαντωνίου καταθέτοντας ως μάρτυρας στη δίκη του προκατόχου του στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας Άκη Τσοχατζόπουλο υποστήριζε πως όταν ανέλαβε εκείνος τα ηνία «κινήθηκα με βάση το συμφέρον του δημοσίου» παρότι «δεν υπάρχει σύστημα θεσμικό το οποίο να είναι αδιάβροχο στη διαφθορά», μάλλον δεν θα πίστευε ότι περίπου δυο χρόνια μετά θα ερχόταν και η δική του σειρά!

Η σειρά του να πρέπει να αποδείξει ότι αυτά που έλεγε δεν ήταν χονδροειδή ψέματα. Η σειρά του να πρέπει με στοιχεία να αντικρούσει μια σειρά βαρύτατων κατηγοριών που σχετίζονται με «χρυσές» μίζες από εξοπλιστικά προγράμματα.

Για την… ιστορία, ο Γιάννος Παπαντωνίου κατά τη διάρκεια, της θητείας του στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας από τον Οκτώβρη του 2001 μέχρι και τον Μάρτιο του 2004, είχε υπογράψει συμβάσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων συνολικού ύψους 6,22 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Το άλλοτε κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ εδώ και καιρό βρίσκεται αντιμέτωπο με πολλά δικαστικά μέτωπα που αφορούν «σκανδαλώδεις» συμβάσεις προμήθειας εξοπλιστικών προγραμμάτων, την ίδια στιγμή που θεωρείται θέμα χρόνου να προσδιοριστεί η ημερομηνία διεξαγωγής σχετικής συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής για τη λήψη απόφασης σχετικά με τη συγκρότηση ειδικής επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης για όλες τις δικογραφίες που έχουν διαβιβαστεί για τα περαιτέρω στη Βουλή.

Κι αυτό, διότι σύμφωνα με την κοινή πρόταση των ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝ.ΕΛ, για την οποία σύσσωμη η αντιπολίτευση (Ν.Δ., Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι, ΚΚΕ, Ένωση Κεντρώων) αντέδρασε θετικά: «Υπάρχουν ενδείξεις ότι τελέστηκε το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική ενέργεια με πλείονες τρόπους και οι οποίες πρέπει να διερευνηθούν».

Τότε, στη δίκη Τσοχατζόπουλου ο Γιάννος Παπαντωνίου υποστήριζε πως με δικούς του χειρισμούς κατάφερε να μας… γλιτώσει, κατά την εκτέλεση της σύμβασης για τα αντισταθμιστικά ωφελήματα των TOR – M1, ψέγοντας τον άλλοτε πολιτικό του σύντροφο για εκτίναξη των δαπανών στους εξοπλισμούς τέτοιας έκτασης που μόνο με τα αντίστοιχα του Ισραήλ και της Αμερικής μπορεί να συγκριθεί.

Ωστόσο, προφανώς δεν υπολόγιζε ότι σε σύντομο σχετικά χρόνο θα έσφιγγε ο κλοιός των εισαγγελικών και δικαστικών αρχών της χώρας γύρω από τον ίδιο και τη σύζυγο του, Σταυρούλα Κουράκου, με αφορμή τις αποκαλύψεις για τη διαδρομή που ακολούθησε η κατάθεση των 1.311.000 ευρώ, που διατηρούσε από το 2000 η κυρία Κουράκου στο υποκατάστημα της τράπεζας HSBC της Γενεύης και έγινε γνωστή μέσω της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ. Ήδη το ζεύγος Παπαντωνίου έχει καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης (3 φορές σε ισάριθμες δίκες) για το αδίκημα της ανακριβούς δήλωσης πόθεν έσχες σε βαθμό πλημμελήματος για τα έτη 2008-2009 και 2010, αφού, σύμφωνα με το δια ταύτα των καταδικαστικών αποφάσεων, «υπήρξε μακρά και συντονισμένη προσπάθεια απόκρυψης του ποσού. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στοιχειοθετείται η αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του αδικήματος».

Όπως προέκυψε από την κατάθεση στο δικαστήριο του πρώην ελεγκτή του ΣΔΟΕ, Στυλιανού Παπαδάκη, από το 2000 (τον Απρίλιο και τον Αύγουστο) που έγιναν οι τρεις καταθέσεις στο τραπεζικό λογαριασμό της κυρίας Κουράκου, τα χρήματα παρέμειναν εκεί μέχρι το 2008, όταν μπήκαν σε καταπίστευμα (trust) με τη συμμετοχή και υπεράκτιας εταιρίας και το 2010 επαναπατρίστηκαν. «Στη δίκη άκουσα πως το καταπίστευμα δημιουργήθηκε για να αποδοθούν τα χρήματα στα ανήλικα παιδιά της κυρίας Κουράκου από τον προηγούμενο γάμο της. Ο λογαριασμός αυτός λειτουργούσε ως “ομπρέλα» και από κάτω μπορούσες να βρεις οτιδήποτε, off-shore, trust κ.ά» είχε πει , επισημαίνοντας πως από τον έλεγχο που διενήργησε προκύπτει πως το ζευγάρι δεν δικαιολογούσε περίπου 600.000 ευρώ!

Οι «αμαρτωλές» συμβάσεις

Το όνομα του Γιάννου Παπαντωνίου «φιγουράρει» σε αρκετές δικογραφίες που έχουν ήδη διαβιβαστεί στη Βουλή, προκειμένου να διερευνηθούν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του πρώην υπουργού και αφορούν μεταξύ άλλων:

– Τον εκσυγχρονισμό μέσης ζωής έξι φρεγατών (συν δύο option), ύψους 381.500.000 ευρώ, ο οποίος ανετέθη στις 12 Φεβρουαρίου 2003, επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου, στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά με υποκατασκευαστή τη γαλλική εταιρία Thales Naval Nederland. Αφορμή για να αρχίσουν οι ελληνικές δικαστικές αρχές να ψάχνουν τις «γκρίζες ζώνες» της επίμαχης σύμβασης είχαν σταθεί δημοσιεύματα τεσσάρων Γαλλικών εφημερίδων (Le Monde, Le Figaro, Liberation και L’ Humanite), τα οποία αναφέρονταν στις καταγγελίες του πρώην στελέχους της γαλλικής εταιρίας, Michel Jossenrand, σύμφωνα με τις οποίες υπουργός χρηματίστηκε την περίοδο 2002-2003 και μάλιστα αποκάλυπτε πως η εταιρία έδινε 2-3% του τζίρου της σε «ωφέλιμες πληρωμές». Το επίμαχο εξοπλιστικό πρόγραμμα, είχε προκαλέσει μάλιστα οξείες αντιδράσεις στους κόλπους του Πολεμικού Ναυτικού καθώς πολλοί αξιωματούχοι υποστήριζαν πως είναι δαπανηρό και οι φρεγάτες, μετά τον εκσυγχρονισμό τους, θα ήταν 30 ετών και εντός πενταετίας θα έπρεπε να αποσυρθούν. Το 2008, μάλιστα, η υπόθεση μπήκε στο στόχαστρο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) καθώς, έπειτα από καταγγελία, διαπιστώθηκαν παράνομες επιδοτήσεις των ναυπηγείων από την κυβέρνηση για να υποστηρίξουν το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού, ύποπτες πληρωμές σε ελβετικές τράπεζες και διακινήσεις χρημάτων σε υπεράκτιες εταιρείες της Καραϊβικής και της Κύπρου τα έτη 2003, 2004 και 2005.

– Την προμήθεια των μαχητικών ελικοπτέρων τύπου AH-64D Apache, ύψους 660.000.000 δολαρίων, από την εταιρία Boeing, την οποία αντιπροσώπευε στην Ελλάδα, η εταιρία AXON του επιχειρηματία Θωμά Λιακουνάκου. Πρόκειται για 12 ελικόπτερα η αγορά των οποίων ολοκληρώθηκε το 2007. Η σύμβαση υπεγράφη το 2003 επί υπουργίας Γιάννου Παπαντωνίου, με «καπέλο» 70.000.000 δολάρια. Ήδη για την υπόθεση αυτή ο εισαγγελέας Εφετών Σ.Λογοθέτης πρότεινε πρόσφατα την παραπομπή, κατά περίπτωση, για απιστία σχετική με την υπηρεσία, υπό τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου καθώς και για ηθική αυτουργία κατά συρροή στην πιο πάνω πράξη, για 11 άτομα μεταξύ των οποίων ο πρώην Γενικός Γραμματέας Οικονομικού Σχεδιασμού και Αμυντικών Επενδύσεων Σπύρος Τραυλός, καθώς και ο επιχειρηματίας Θωμάς Λιακουνάκος.

– Την υλοποίηση της σύμβαση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων, η οποία υπεγράφη στο πλαίσιο της κύριας σύμβασης για την προμήθεια των αρμάτων μάχης τύπου Leopard 2, τα οποία η χώρα μας προμηθεύτηκε από τη Γερμανική εταιρία Krauss-Maffei Wegmann με το συνολικό ύψος της σύμβασης να αγγίζει τα 2, 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Στο πλαίσιο της έρευνας ελέγχθηκε η υλοποίηση της σύμβασης των αντισταθμιστικών ωφελημάτων που στην περίπτωση των Leopard τα χρήματα θα έπρεπε να διατεθούν για την υποβοήθηση της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας μας και την ενίσχυση της επιχειρηματικής δραστηριότητας ώστε να αντισταθμιστεί το κόστος προμήθειας του κύριου υλικού με το οποίο επιβαρύνθηκε η χώρα, δηλαδή των αρμάτων μάχης. Ωστόσο από την εισαγγελική έρευνα διαπιστώθηκε ότι ένα μέρος της υλοποίησης των αντισταθμιστικών ωφελημάτων δεν αποτελεί αποδεκτή συναλλαγή, καθώς ποσό ύψους 25 εκατ. ευρώ φέρεται να χρησιμοποιήθηκε μέσω τεχνάσματος από επιχειρηματία για τη συμμετοχή σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου εταιρειών συμφερόντων του ομίλου του.