Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πνίγει την Τουρκία στο αίμα. Στρέφεται μία στον Γκιουλέν για να τον αναδείξει σε ηθικό αυτουργό και καθοδηγητή του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου και των τρομοκρατικών επιθέσεων ή, από την άλλη, επιχειρεί να παρουσιάσει πώς ξένες ισχυρές δυνάμεις θέλουν την αποσταθεροποίηση της χώρας.
Επί της ουσίας ωστόσο είναι η δική του πολιτική που έχει οπλίσει τους τρομοκράτες και οδηγεί την Τουρκία στο χείλος της αβύσσου. Και δεν μιλάμε μόνο για το εσωτερικό, αλλά και την Συρία, όπου η επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Ασπίδα του Ευφράτη» καταπίνει ολοένα και περισσότερες ζωές Τούρκων στρατιωτών.
Ο Τούρκος πρόεδρος άνοιξε μέτωπο με τους Κούρδους. Εξαπέλυσε επίθεση εναντίον τους στις ανατολικές περιοχές της χώρας και η απάντηση ήταν πολύ σφοδρή. Οι Κούρδοι πέρασαν στην αντεπίθεση και από τον ανταρτοπόλεμο πέρασαν στις βομβιστικές επιθέσεις ισοπεδώνοντας ολόκληρα κτίρια, ακόμη και αστυνομικών τμημάτων, και έφθασαν μέχρι την κατάρριψη μαχητικού αεροσκάφους.
Φυλάκισε ο Ρ.Τ. Ερντογάν την ηγεσία του φιλοκουρδικού κόμματος και επιδιώκει να τους θέσει εκτός νόμου ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Πολεμάει επίσης τους Κούρδους στη Συρία και στο Ιράκ. Ειδικά στη Συρία έχει δημιουργήσει έναν ακόμη εχθρό, ο οποίος χτυπάει στο εσωτερικό της Τουρκίας. Τους τζιχαντιστές. Από ‘κει που τους υπερασπίζονταν, τους εξόπλιζε και τους υπέθαλπτε τώρα τους βομβαρδίζει για να εξιλεωθεί στη Ρωσία.
Πέραν αυτού έχει δημιουργεί ο Τούρκος πρόεδρος με την πολιτική που ασκεί έχθρες στο εσωτερικό της Τουρκίας, αφού με αφορμή την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου έχει φυλακίσει χιλιάδες στρατιωτικούς, αστυνομικούς, δικαστικούς, δημοσίους υπαλλήλους. Αυτό έχει σαν συνέπεια να έχουν αποψιλωθεί οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας.
Με την πολιτική του δηλαδή ο Ρ.Τ. Ερντογάν άνοιξε μόνος του το λάκκο της Τουρκίας και πνίγει στο αίμα αθώους πολίτες. Από τις αρχές του 2016 μέχρι και χθες, το πρωτοχρονιάτικο τρομοκρατικό χτύπημα στο κλάμπ Reina στις πόλεις της Τουρκίας, μεταξύ των οποίων η Άγκυρα και η Κωνσταντινούπολη έχει εκδηλωθεί 15 αιματηρές επιθέσεις με τουλάχιστον 290 νεκρούς. Μεταξύ αυτών και ο Ρώσος πρεσβευτής στην Άγκυρα.
Πολλοί απ’ αυτούς ήταν ξένοι, όπως και στον κλάμπ Reina. Από τους συνολικά 39 νεκρούς οι 11 ήταν Τούρκοι πολίτες και οι υπόλοιποι ξένοι υπήκοοι. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Το ένα ότι το αίμα κυλάει ολοένα και περισσότερο στην Τουρκία τόσο λόγω τρομοκρατίας στο εσωτερικό της χώρας λόγω επιθέσεων από τους Κούρδους ή τον ISIS, όσο και εκτός, στη Συρία, όπου στρατιώτες σκοτώνονται συνεχώς και τα άρματα μάχης καταστρέφοντας με απίστευτη συχνότητα προκαλώντας έντονη ανησυχία στην ηγεσία των Ένοπλων Δυνάμεων.
Το δεύτερο είναι πώς μετά την κατάρρευση της εικόνας όσον αφορά στην ασφάλεια της έρχεται η κατάρρευση του τουρισμού και της οικονομίας. Τα στοιχεία δείχνουν μεγάλη πτώση της τουριστικής κίνησης στη γειτονική χώρα, ενώ το νόμισμα χάνει την ισχύ του και η οικονομία βυθίζεται.
Οι αναλυτές προβλέπουν πώς η εικόνα της Τουρκίας θα επιδεινώνεται συνεχώς όσο ο Ρ.Τ. Ερντογάν διακατέχεται από αλαζονεία, μεγαλοϊδεατισμό και εγείρει εδαφικές αξιώσεις σε βάρος των γειτονικών χωρών. Ακόμη και πολιτικοί από το κόμμα του έχουν αρχίσει να λαμβάνουν πλέον αποστάσεις, καθώς η «καραμέλα» του Γκιουλέν έχει ξεπεραστεί και οι εχθροί που βλέπει παντού ο Τούρκος πρόεδρος έχουν αρχίσει να μοιάζουν με παραισθήσεις.
Το Πρωτοχρονιάτικο χτύπημα ήταν επίθεση στην ελίτ της Τουρκίας. Στα παράλια της Πόλης και στο κλάμπ Reina δεν συχνάζουν απλοί πολίτες. Πρόκειται για ένα κοσμικό κέντρο διασκέδασης στο οποίο πηγαίνουν γόνοι πλούσιων Τούρκων. Η κοσμική και πλούσια κοινωνία της Τουρκίας συνεπώς έχει αρχίσει να δυσφορεί με την πολιτική του Ρ.Τ. Ερντογάν καθώς αφενός πλήττονται τα συμφέροντα τους και αφετέρου κινδυνεύουν οι ζωές των ίδιων και των οικογενειών τους.
Ο Ρ.Τ. Ερντογάν λοιπόν αντί να κυνηγάει μάγισσες θα πρέπει να αλλάξει ρότα, καθώς αν συνεχίσει έτσι τα τρομοκρατικά χτυπήματα και οι νεκροί στρατιώτες του 2016 θα είναι λίγοι σε σχέση με αυτά που θα ακολουθήσουν το 2017.
Εκτός από το αιματοκύλισμα στο Reina χθες έγινε ακόμη μια επίθεση σε τζαμί της Τουρκίας, ενώ στο Ντιγιάρμπακιρ ξέσπασαν μάχες μεταξύ του PPK και των δυνάμεων ασφαλείας της Τουρκίας. Το μήνυμα λοιπόν εστάλη. Το ερώτημα είναι αν θα περάσει τα τείχη αλαζονείας του Λευκού Σαράι.
