Όπως ανέφερε χτες το pentapostagma.gr, ο Μ.Νετανιάχου έχει δώσει πράσινο φως για μεγάλη επιχείρηση των χερσαίων και ναυτικών Ισραηλινών δυνάμεων στο Λίβανο καθώς το πραγματικό κίνητρο είναι τα θαλάσσια σύνορα των δύο  χωρών που αποκρύβουν «πάρα πολύ χρήμα». Τα πραγματικά αίτια της επικείμενης διένεξης Λιβάνου και Ισραήλ αφορούν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων.   

Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές, το ρωσικό σχέδιο είναι απλό: Ο «Λεβιάθαν» καταλήγει στην οικονομική ζώνη του Λιβάνου και γι αυτό είναι τρωτός σε πιθανή δολιοφθορά από Ιράν, Συρία ή Χεζμπολάχ μέσω επίθεσης από κομάντο ή πυραυλική επίθεση.

Επομένως μία από τις βασικές ανησυχίες του Ισραήλ είναι ότι η Ρωσία θα επιχειρήσει να εμποδίσει την αξιοποίηση του Λεβιάθαν για να αποφύγει τον ανταγωνισμό με το δικό της φυσικό αέριο…

Γι αυτό και η ισραηλινή επιχείρηση προς τον Λίβανο είναι αναπόφευκτη… Η Χεζμπολάχ και το Ιράν ήδη ετοιμάζονται εντατικά…

Η διαφορά μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου για τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ τους έχει αρχίσει εδώ και χρόνια, με τις δύο χώρες να υποστηρίζουν μια συγκεκριμένη περιοχή, ως μέρος της επικράτειάς τους.

Τώρα το Ισραήλ ετοίμασε ήδη το νομοσχέδιο που περιλαμβάνει την προαναφερθείσα περιοχή, ως μέρος της δικής του επικράτειας, και ως εκ τούτου, αυτή θα είναι πλέον υπό την κυριαρχία του.

Το Ισραήλ αναμένεται να προσαρτήσει μια εκτεταμένη επικράτεια στην Α.Μεσόγειο για την οποία ο Λίβανος υποστηρίζει επίσης ότι του ανήκει.

Πρόσφατα στην Κνεσέτ ήρθε προς ψήφιση νομοσχέδιο για τον καθορισμό της θαλάσσιας οικονομικής ζώνης της χώρας με το Λίβανο το οποίο και ψηφίστηκε  από την κυβέρνηση .

Η κίνηση αυτή έρχεται μετά από χρόνια καθυστερήσεων απόφασης  κυριαρχίας για τα θαλάσσια σύνορα του Ισραήλ η οποία καθυστέρησε εν μέρει χάρη στις προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ηνωμένων Εθνών να μεσολαβήσουν μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου.

Το νομοσχέδιο έχει ως στόχο να διεκδικήσει την κυριαρχία του Ισραήλ πάνω από συγκεκριμένη περιοχή, κυρίως για το σκοπό εξόρυξης  φυσικών πόρων  όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, η οριοθέτηση των θαλάσσιων οικοπέδων των κρατών που είναι  κοντά στην ίδια θαλάσσια περιοχή γίνεται μέσω της αμοιβαίας συμφωνίας τους και  βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στον «μέσο σημείο» μεταξύ των δύο.

Ισραήλ και Λίβανος έχουν διαμάχη για ποιο είναι  το μέσο σημείο μεταξύ των θαλάσσιων συνόρων τους, ενώ και οι δύο χώρες διεκδικούν πάνω από 800 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας περιοχής (φαίνεται στην εικόνα ως περιοχές 1-3), και με τις δύο να ισχυρίζονται ότι έχουν το δικαίωμα για την εξαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου από την περιοχή.

Ο Λίβανος πρόσφατα άλλαξε το status quo, με την δημοσίευση προκήρυξης διαγωνισμού για την προσέλκυση  εταιρειών για την εξόρυξη φυσικών πόρων στην επίμαχη περιοχή, ενώ το Ισραήλ προώθησε νομοσχέδιο που έχει ως στόχο να καθορίσει την περιοχή εντός της θαλάσσιας επικράτειας του Ισραήλ.

 Ο Υπουργός Προστασίας του Περιβάλλοντος Ze’ev Elkin και ο Υπουργός Εθνικών Υποδομών, Ενέργειας και Υδάτινων Πόρων Yuval Steinitz (Λικούντ) ενοποίησαν και άλλες συμφωνίες σχετικά με αυτό αναλαμβάνοντας  την εξουσία πάνω από την περιοχή αυτή .

Το ισραηλινό Υπουργείο Προστασίας του Περιβάλλοντος απάντησε ότι «το νομοσχέδιο έχει πολλές θετικές πτυχές που αφορούν  το περιβάλλον, υποσχόμενο την βεβαιότητα εφαρμογής της περιβαλλοντικής νομοθεσίας στην περιοχή.

Η ουσία όμως είναι ότι μια ενδεχόμενη στρατιωτική  εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο δεν θα είχε ως αφορμή μόνο την Χεζμπολάχ,  αλλά το πραγματικό κίνητρο θα ήταν τα θαλάσσια σύνορα των δύο  χωρών που αποκρύβουν «πάρα πολύ χρήμα».

Αύριο το τρίτο μέρος…