Γιατί αρνήθηκε να συνεχίσει τις ταινίες…
Ο Στέφανος Μιλτσακάκης έγινε γνωστός μετά τον θάνατό του, τον Ιανουάριο του 2019. Αν και είχε συμμετάσχει σε κινηματογραφικές ταινίες λίγοι γνώριζαν ότι πρόκειται για έναν Έλληνα από τον Έβρο ο οποίος «πάλεψε κινηματογραφικά» με τον Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ σε πέντε ταινίες.
Τα πρώτα χρόνια και το άγριο ξύλο
Το 1972 μετανάστευσε με την οικογένεια του στην πόλη Σάρλοτ της Βόρειας Καρολίνας και από μικρός ασχολείτο με τις πολεμικές τέχνες. Ψηλός και σωματώδης, ο Μιλτσακάκης έγινε παλαιστής και αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στο «Παγκράτιον», που συνδυάζει την πάλη με την πυγμαχία. Ο «Στέφανος Παγκράτιον», όπως τον αποκαλούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, έκανε καριέρα στον κινηματογράφο σε ταινίες δράσης που είχαν ως βασικό θέμα την πάλη στον δρόμο και στα «κλουβιά». Όπως θυμούνται οι παιδικοί φίλοι και οι συγγενείς του, ο Στέφανος ήταν ένα δυνατό παιδί που πάντα αψηφούσε τον κίνδυνο και τον πόνο, αλλά ταυτόχρονα ήταν πολύ ευγενικός. Διάβαζε με μανία τον «Μικρό Ήρωα» και ταυτιζόταν με τους πρωταγωνιστές του κόμικ.
Στην τρίτη γυμνασίου ο Μιλτσακάκης μπλέχτηκε σε καυγά με συμμαθητές του και τον χτύπησαν τόσο δυνατά ώστε χρειάστηκε να νοσηλευτεί για να αναρρώσει από τα τραύματά του. Αυτή η εμπειρία ήταν καθοριστική για τη ζωή του.
Η παρ΄ολίγον συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Χόλυγουντ
Ο «γίγαντας» από τον Έβρο συνέχισε τις προπονήσεις και καθώς μεγάλωνε γινόταν ένας εκπληκτικός αθλητής με πολλές διακρίσεις στις ΗΠΑ.
Το 1984 επέστρεψε στην Αθήνα για να προπονηθεί με την Ολυμπιακή Ομάδα Ελευθέρας Πάλης. Καθ΄όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας θεωρήθηκε ως το μεγάλο φαβορί για κατάκτηση μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς η δυνατή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης και πολλές κομμουνιστικές χώρες μποϊκόταραν τη διοργάνωση του Λος Άντζελες.
Η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι, όταν κατά τη διάρκεια της προπόνησης έπαθε ρήξη χιαστών συνδέσμων και δεν κατάφερε να ακολουθήσει την υπόλοιπη αποστολή.
Ο Μιλτσακάκης μετά από κάποιο διάστημα μετακόμισε από τη Βόρεια στη Νότια Καρολίνα, «μία πολιτεία με περισσότερη κίνηση και ζωή», όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξή του. Εκεί, λόγω των σωματικών του προσόντων και των ικανοτήτων του στις πολεμικές τέχνες, προέκυψε η πρόταση για να παίξει στον κινηματογράφο.
Κατευθείαν στα «βαθιά», το 1989 ο έλληνας παλαιστής πήρε μέρος στην ταινία «Cyborg» με πρωταγωνιστή τον Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ. Στα επόμενα δύο χρόνια συμμετείχε στις ταινίες «Shooters» και «Weekend at Bernie’s» με τη δεύτερη να «σπάει» τα ταμεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάνοντας τον ηθοποιό, γνωστό στο Χόλυγουντ.
Σκηνή από την ταινία «Maximum Risk». Δεξιά ο Στέφανος Μιλτσακάκης / Youtube
Όταν δεν συμμετείχε σε κάποια ταινία, ο Στέφανος Μιλτσακάκης αγωνιζόταν στα «κλουβιά» καθώς είχε εκπαιδευτεί και σε άλλες τέχνες όπως το Brazilian Jiu Jitsu και ΜΜΑ (Mixed Marshal Arts/Pankration).
«Το να δίνω μάχες είναι κομμάτι της ζωής μου. Από μικρός παλεύω για να επιβιώσω σε έναν κόσμο που είναι γεμάτος βία. Αν φοβάμαι όταν αγωνίζομαι στα κλουβιά; Ναι φοβάμαι. Αυτό που εννοώ εγώ όμως φόβο, είναι διαφορετικό από αυτό που εννοεί ο καθένας. Για μένα ο φόβος είναι σαν ένα σύστημα συναγερμού, που με προετοιμάζει για τη μάχη, είναι μια δυνατή ενέργεια που μου δίνει ζωή»
Στις ταινίες με τον τον Βαν Νταμ, είχε πάντα τον ρόλο του κακού Ρώσου.
Με τον Γάλλο σταρ του Χόλυγουντ, ο Μιλτσακάκης έπαιξε σε πέντε ταινίες έχοντας πάντα τον συγκεκριμένο ρόλο. Εκτός από το «Cyborg», εμφανίστηκε στις ταινίες, The Quest, Bloodsport, Derailed, Lionheart και στο Maximum Risk.
Σταδιακά δεν ήταν ικανοποιημένος με το ρόλο του πολεμιστή που δεν είχε διαλόγους και υποκριτικές απαιτήσεις.
Το αίτημά του δεν έγινε δεκτό και ο Μιλτσακάκης αρνήθηκε να συμμετέχει σε παρόμοιες ταινίες. Αποσύρθηκε και αφοσιώθηκε στις πολεμικές τέχνες. «Φαντάζομαι ότι μου έδιναν να παίξω αυτόν το ρόλο, επειδή φαίνομαι σαν…κακός. Συνειδητοποίησα ότι οι ρόλοι που ήθελα να παίξω δεν υπήρχαν. Αυτοί που υποδυόμουν δεν μου δημιουργούσαν συναισθήματα, δεν είχαν βάθος. Γι’ αυτό αποφάσισα να σταματήσω».
Ο Στέφανος Μιλτσακάκης επέστρεψε στο «Παγκράτιον» όπου αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής, ενώ επανεμφανίστηκε και στα «κλουβιά», στους σκληρούς αγώνες χωρίς κανόνες.
Τα τελευταία χρόνια διατηρούσε ένα μεγάλο γυμναστήριο στην Καλιφόρνια, το οποίο επισκέπτονταν εκτός των άλλων και πολλές διασημότητες του κινηματογράφου.
Πέθανε τον Ιανουάριο του 2019 σε ηλικία 60 ετών, ενώ επιθυμία του ήταν να αναπαυτεί στην Ελλάδα δίπλα στον τάφο του πατέρα του, όπως και έγινε.