Με τις πρώτες επίσημες αναφορές να κάνουν λόγο για την ύπαρξη του χωριού από τον 12ο αιώνα, τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι η γη γύρω από το χωριό Έσκο, στους πρόποδες των Πυρηναίων, στην επαρχία της Σαραγόσα στη βορειοανατολική Ισπανία, κατοικήθηκε λίγο πολύ συνεχώς από την εποχή του Χαλκού.
Μάρτυρας της ανόδου και της πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, της κατάκτησης από τους Βανδάλους και τους Μαυριτανούς, της ενοποίησης της Ισπανίας και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Esco, τελικά, εγκαταλείφθηκε λόγω μιας πράξης πολιτικών μηχανικών.
Χτισμένο το 1959, λοιπόν, το φράγμα Yesa κατασκευάστηκε για να δημιουργήσει τροφοδοσία άρδευσης και πόσιμου νερού για τη γύρω περιοχή. Το φράγμα πλημμύρισε τα χωράφια του Esco (καθώς και τις κοντινές πόλεις Ruesta και Tiermas), αφήνοντας τους κατοίκους με κακές προοπτικές για το μέλλον, με αποτέλεσμα το χωριό να εγκαταλειφθεί το 1960.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τους Ruesta και Tiermas, το Esco δεν εγκαταλείφθηκε πλήρως μέχρι το 2012, όταν και έγιναν αναφορές για τέσσερις κατοίκους που διέμεναν ακόμη σε αυτό, οι οποίοι διατηρούσαν πάνω από την πόλη τα βοσκοτόπια τους.
Το μοναδικό κτίσμα του χωριού που μένει αγέρωχο στο πέρασμα του χρόνου είναι η εκκλησία του San Miguel, σε ρωμαϊκό- πρώιμο γοτθικό ρυθμό, που χρονολογείται πιθανότατα από τον 12ο έως τον 13ο αιώνα.
