Οι μαζικές προσαράξεις ζιφιών σε ακτές της Κέρκυρας έφεραν πολλά εύλογα ερωτήματα, με κυριότερο τον λόγο που βρέθηκαν στις ακτές αυτά τα ζώα.

Η επιστημονική υπεύθυνη του Ερευνητικού Κέντρου Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών ΑΡΙΩΝ, Αιμιλία Δρούγα εξηγεί την επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε στην Κέρκυρα, τα αίτια των προσαράξεων, ενώ αναλύει την υπόθεση του ζιφιού στον Άλιμο που έχασε τη ζωή του και τονίζει στους πολίτες τις ενέργειες που πρέπει να πραγματοποιήσουν εφόσον συναντήσουν ένα τέτοιο περιστατικό.

«Οι διασώσεις στην Κέρκυρα ήταν τρείς. Τα συγκεκριμένα ζώα λόγω των ερευνητικών σκαφών και των πολεμικών πλοίων, ανεβαίνουν στην επιφάνεια για να αναπνεύσουν, διότι αποπροσανατολίζονται από τους δυνατούς ήχους. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δύτες, γνωστή και ως η «νόσος των δυτών. Ουσιαστικά παθαίνουν εμβολισμό του τυμπάνου, οπότε κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στους ζιφιούς. Κατά τη διάρκεια των ήχων αγχώνονται, με αποτέλεσμα να ζαλίζονται και να προσαράζουν» τονίζει η κ. Δρούγα.

Επί πρόσθετα, η ελληνική τάφρος που ξεκινάει περίπου από την Νότια Κέρκυρα και επεκτείνεται ως την Κρήτη χρήζει επιφυλακής σύμφωνα με την συνιδρύτρια του ΑΡΙΩΝ. «Τα ζώα αυτά δεν είναι γνωστά, διότι κολυμπούν στα 4.000 μέτρα κάτω από τη θάλασσα και τρέφονται κατά βάση με καλαμάρια.

«Σε τρεις μέρες βγήκαν σε ακτή της Κέρκυρας τρεις ζιφιοί, ενώ δεν γνωρίζουμε πόσοι χάθηκαν στα βαθιά. Είναι ζώα που δεν εμφανίζονται στην επιφάνεια της θάλασσας και δεν πλησιάζουν τους ανθρώπους».

Ζιφιοί: Δείκτες θαλάσσιας ηχητικής ρύπανσης

«Ένας ήχος στην Κέρκυρα μπορεί ν’ ακουστεί μέχρι την Κρήτη, διότι μιλάμε για χαμηλής συχνότητας ήχο. Προσωπικά τους ονομάζω δείκτες θαλάσσιες ηχητικής ρύπανσης, διότι όπου εντοπίζονται συνήθως υπάρχουν ηχητικές αναταραχές από ανθρώπινες παρεμβάσεις σε θαλάσσια περιοχή» σύμφωνα με την επιστημονική υπεύθυνη του ΑΡΙΩΝ.

Τέτοιου είδους μαζικές προσαράξεις είχαν λάβει χώρα το 1997 και το 1998 στο Ιόνιο και στα Νότια της Κρήτης. «Το 97’ και το 98’ γινόντουσαν συμμαχικές ασκήσεις του ΝΑΤΟ στην περιοχή και είχαν καταγραφεί για πρώτη φόρα στη χώρα, 14 προσαράξεις» υπενθυμίζει η Αιμιλία Δρούγα.

Επιπλέον, οι έρευνες που γίνονται με υδρόφωνα και σόναρ -τα οποία εκπέμπουν δυνατούς ήχους- έχουν ως στόχο να βρουν πού ακριβώς βρίσκονται αξιοποιήσιμα υλικά, όπως είναι το πετρέλαιο ή υδρογονάνθρακες. Όταν βρεθεί κάποιο κοίτασμα, αυξάνουν την ένταση του ήχου με τις εργασίες τους και δημιουργεί πρόβλημα στο ακουστικό σύστημα αυτών των ζώων.

«Δεν μπορούμε να αποδώσουμε 100% αυτές τις προσαράξεις στις ερευνητικές εργασίες, διότι πρέπει να πραγματοποιηθούν εξετάσεις μόνο σε νεκρά ζώα και εφόσον πάρουμε τα «αυτιά» τους, που είναι βαθιά μέσα στον εγκέφαλό τους» συμπληρώνει η συνιδρύτρια του ΑΡΙΩΝ.

Όσον αφορά τον ζιφιό στον Άλιμο, η επιστημονική υπεύθυνη του ΑΡΙΩΝ εξηγεί γιατί δεν είναι ίδια περίπτωση με αυτές στην Κέρκυρα.

«Στον Άλιμο, ο ζιφιός ήταν άρρωστος. Είχε να φάει αρκετό καιρό, το ανοσοποιητικό σύστημά του ήταν επιβαρυμένο και είχε έντονη αρτηρίτιδα. Επομένως, δεν είχε σχέση με το περιστατικό που λαμβάνει χώρα στο Ιόνιο. Ωστόσο, η κατάληξη του ζώου με αυτό τον τρόπο μπορεί να ήρθε από ανθρωπολογικές παρεμβάσεις, από την κλιματική αλλαγή (π.χ. αύξηση θερμοκρασίας) ή καταναλώνοντας ακατάλληλη τροφή, με αποτέλεσμα κάποια παράσιτα να γεννήσουν ασθένειες μέσα στον οργανισμό τους».