Του Μάνου Χατζηγιάννη
“Πρέπει να ψηφίζουμε. Γιατί οι κακοί πολιτικοί εκλέγονται από τους καλούς πολίτες…που δεν πάνε να ψηφίσουν” έλεγε o Αμερικανός αρθρογράφος George Nathan.
Λιγότερο από 48 ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες τα φαινόμενα δείχνουν πως ο νικητής της τελευταίας αναμέτρησης θα κερδίσει και πάλι και μάλιστα με γκολ από τα αποδυτήρια!
Κι όταν λέμε νικητής αναφερόμαστε στην μεγάλη αποχή.
Τα στοιχεία είναι ανησυχητικά καθώς η σχετική με τις εκλογές σελίδα του ΥΠΕΣ «Μάθε που ψηφίζεις» μέχρι ώρας δεν έχει ιδιαίτερα υψηλή επισκεψιμότητα, ενώ ούτε το τηλεφωνικό κέντρο του υπουργείου για πληροφορίες δεν χτυπάει ακατάπαυστα όπως θα αναμενόταν για δυο μέρες πριν από εκλογική αναμέτρηση.
Αν επαληθευθούν οι ενδείξεις και ο Έλληνας επιλέξει ομπρέλα θαλάσσης αντί για παραβάν ποιος θα είναι ο χαμένος;
Αξίζει να αναφερθεί πως την αποχή την ζητάει ο “Ρουβίκωνας” που έχει γεμίσει τις μεγαλουπόλεις με συνθήματα, φειγ βολαν ,αφίσες και άλλα υλικό προκειμένου να αποτρέψει τον Έλληνα από το να πάει στην κάλπη και κάθε νοήμων νους αντιλαμβάνεται γιατί. (Διαβάστε παλιότερο ρεπορτάζ
Η αποχή για κάποιους θεωρείται ένδειξη διαμαρτυρίας.. Υπάρχουν πολλοί, , οι οποίοι πραγματικά θέλουν να απέχουν από τον θεσμό γιατί έχουν αηδιάσει και επιθυμούν να στείλουν μήνυμα με της απουσία τους από την κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας . Για άλλους πάλι η αποχή είναι πολιτική άποψη. Από τα συχνότερα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι απέχοντες για να δικαιολογήσουν τη στάση τους είναι ότι το πολιτικό σύστημα είναι “σάπιο”, ότι “όλοι είναι ίδιοι” και ότι δεν τους εκφράζει κανείς. Είναι όμως αυτό αρκετό;
Το ποσοστό της αποχής, όπως και τα λευκά και τα άκυρα, όσο υψηλά και να είναι θα ξεχαστούν αμέσως μετά τις εκλογές και όλοι θα μιλούν για πράσινες και γαλάζιες νίκες.
Η αποχή ενδεχομένως να είχε νόημα μόνο αν ήταν καθολική. Από τη στιγμή που δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο είναι καταδικασμένη να αποτύχει ως κίνηση διαμαρτυρίας. Έχουν τα μίντια τον τρόπο να την απαξιώσουν. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε τόσες και τόσες εκλογικές αναμετρήσεις, με τα υψηλά ποσοστά αποχής που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μήνυμα στην εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, αλλά αποσιωπήθηκαν εντέχνως από τα Μ.Μ.Ε;
Η αποχή δυστυχώς εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα στη χώρα μας μόνο ως συνενοχή μπορεί να ερμηνευτεί.
Η αποχή δεν είναι στάση. Δεν είναι αντίσταση. Είναι μόνο απόσταση από την πραγματικότητα. Το μεγάλο ποσοστό εκλογικής αποχής βοηθά πάντα τους εξουσιαστές στα σχέδιά τους και το μόνο που καταφέρνει είναι να διαιωνίζει το πρόβλημα. Με την αποχή οι κραυγές και η οργή του λαού έξω από τη Βουλή θα μετατραπούν αυτομάτως σε αντιδράσεις γραφικών. Θα γελούν οι εξουσιαστές κάθε φορά που θα ακούν τις αποδοκιμασίες μιας και θα γνωρίζουν καλά πως αυτές δεν θα φτάσουν μέχρι την κάλπη.
Σε μια εποχή που έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα, σε μια εποχή που χάνουμε –δυστυχώς αδιαμαρτύρητα-το ένα μετά το άλλο τα δικαιώματά μας τι μας μένει; Ένα δικαίωμα μας έχει μείνει , αυτό της ψήφου. Θα τους το χαρίσουμε;
Η εκλογική διαδικασία είναι το σημαντικότερο καθήκον οποιουδήποτε πολίτη επιθυμεί να ονομάζεται «πολιτικά και κοινωνικά ενεργός».Για μια μέρα ας θυμηθεί τούτος ο λαός τη δύναμη του και ας στείλει ηχηρό μήνυμα στην κάλπη και ας μην αφήσει κάποιους άλλους να αποφασίσουν για αυτόν. Η συμμετοχή στις εκλογές είναι ευθύνη. Η αποχή όσο και εάν έχει αηδιάσει με τον πολιτικό κόσμο κάθε πολίτης δυστυχώς είναι δείγμα ανευθυνότητας. Ας δείξουμε λοιπόν όλοι μας υπεύθυνη στάση κι ας μετατρέψουμε λοιπόν αυτές τις εκλογές από εκλογές της αποχής σε εκλογές της διεκδίκησης.
