Πολλά έργα τέχνης ακόμη και ορισμένα από τα πιο γνωστά έχουν γίνει με τους καλλιτέχνες να μην βρίσκονται για διαφόρους λόγους σε… νηφάλια πνευματική και ψυχική κατάσταση όταν τα δημιουργούσαν.

Μια νέα μελέτη επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ αναφέρει ότι οι πρώτοι καλλιτέχνες της ανθρωπότητας, εκείνοι που ζωγράφιζαν τους τοίχους στα σπήλαια είχαν ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις όταν το έκαναν.

Οι σπηλαιογραφίες που δημιουργήθηκαν από τους μακρινούς μας προγόνους αποτελούν διαρκές πεδίο έρευνας και μελέτης. Νέες τεχνολογίες και μέθοδοι αναλύσεων επιτρέπουν την ανάδειξη μεγάλου εύρους δεδομένων από αυτές τις ζωγραφιές. Για το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν οι δημιουργοί τους, την πολιτιστική κουλτούρα που είχαν αναπτύξει, τεχνολογίες που είχαν αναπτύξει για να ζωγραφίζουν και εσχάτως γίνονται προσπάθειες απόκτησης δειγμάτων DNA από τις ζωγραφιές το οποίο θα ανήκει στους δημιουργούς τους. Η ανάλυση του DNA θα αποκαλύψει πολλά στοιχεία για την ταυτότητα τους.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι καλλιτέχνες δεν ήθελαν να ζωγραφίσουν κοντά στις εισόδους των σπηλαίων όπου υπήρχε το απαραίτητο φως για να το κάνουν αλλά επέλεγαν σημεία στα βάθη τω σπηλαίων, σε στενούς σκοτεινούς διαδρόμους αλλά και σε κάποιους πολύ περιορισμένης έκτασης χώρους στο εσωτερικό των σπηλαίων. Έχουν εντοπιστεί ζωγραφιές σε βάθη εκατοντάδων μέτρων ακόμη και σε απόσταση ενός χλμ. από την είσοδο των σπηλαίων. Αυτή η τακτική αποτελεί ένα διαχρονικό ερωτηματικό για τους ειδικούς.

Το οξυγόνο

Η νέα μελέτη έρχεται να δώσει κάποιες πιθανές απαντήσεις. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι καλλιτέχνες ήθελαν να επισκέπτονται τα βάθη των σπηλαίων επειδή θεωρούσαν ότι με αυτόν τρόπο συνδέονταν περισσότερο με το φυσικό περιβάλλον και έρχονταν σε επαφή με το άγνωστο. Οι ερευνητές εκτιμούν επίσης ότι οι άνθρωποι αυτοί θεωρούσαν ότι πίσω από τους τοίχους των σπηλαίων ειδικά εκείνους στα βάθη υπήρχαν κάποιες οντότητες και ζωγραφίζοντας εκεί επικοινωνούσαν μαζί τους.

Οι ερευνητές θεωρούν δεδομένο ότι εκείνοι που πήγαιναν στα βάθη των σπηλαίων είχαν μαζί τους αναμμένους πυρσούς για να βλέπουν που κινούνται και φυσικά για να ζωγραφίσουν. Όμως στα βάθη των  σπηλαίων, στους στενούς διαδρόμους και στους μικρούς χώρους που επέλεγαν οι καλλιτέχνες να ζωγραφίσουν το οξυγόνο ήταν έτσι και αλλιώς περιορισμένο και η φωτιά θα μείωνε ακόμη περισσότερο τα επίπεδα του.

Αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές θα δημιουργούσε συνθήκες υποξίας με τους καλλιτέχνες να ζωγραφίζουν έχοντας ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις. Αν πράγματι συνέβαινε κάτι τέτοιο ίσως οι καλλιτέχνες χωρίς να γνωρίζουν φυσικά πώς συνέβαινε αυτό βίωναν μια κατάσταση που ήθελαν να την ξαναζήσουν και επέλεγαν την ζωγραφική στα βάθη των σπηλαίων.