Πρόκειται για τις ατομικές εκθέσεις «Η αυλή των ηρώων» του Κώστα Ρουσσάκη και «212 Μήδεια (Aφηγήσεις από ένα χώρο μετέωρο)» της Στεφανίας Στρούζα σε επιμέλεια αντίστοιχα του Χρήστου Χρυσόπουλου και της Δάφνης Δραγώνα.Κώστας
Ρουσσάκης - «Η αυλή των ηρώων»
Ένας διπλός εγκιβωτισμός. Διατρέχοντας το διάδρομο που οδηγεί στην Υπηρεσιακή Αυλή, στα σπλάχνα του Μεγάρου Μουσικής, ο θεατής ανακαλύπτει την εγκατάσταση τριών συμπαγών γλυπτικών διατάξεων που περιέχουν εντός τους μια ιδιάζουσα στερεοσκοπική θέαση του δημοσίου χώρου του Πεδίου του Άρεως, προσβάσιμη ατομικά -σχεδόν ενδόμυχα- από το βλέμμα καθενός θεατή.
Κεντρικός άξονας είναι το μνημειακό σύνολο της «Λεωφόρου Ηρώων». Η εγκατάσταση του Ρουσσάκη συγκροτεί εντός της Υπηρεσιακής Αυλής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ένα εικαστικό περιβάλλον που μεταβολίζει τον οικείο χώρο του Πεδίου του Άρεως δημιουργώντας ένα νέο, εφήμερο υποκειμενικό τοπόσημο για την ιστορία και τον σύγχρονο βίο της πόλης.
Στεφανία Στρούζα - «212 Μήδεια (Αφηγήσεις από ένα χώρο μετέωρο)»
Με ένα σύνολο έργων που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα -δύο από τα οποία δημιουργήθηκαν ειδικά για την έκθεση-, η καλλιτέχνις αναφέρεται στη μετέωρη συνθήκη στην οποία βρίσκεται ο πλανήτης σήμερα. Εστιάζει σε στιγμές σύγκρουσης, αποτυπώματα καταστροφής καθώς και στο ενδεχόμενο επανόρθωσης και αναδημιουργίας.
H έκθεση παίρνει τον τίτλο της από έναν αστεροειδή με το όνομα «212 Μήδεια» που απασχόλησε τη Στεφανία Στρούζα στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού και ερευνητικού της έργου γύρω από τον μύθο της Μήδειας. Οι αστεροειδείς με την είσοδο τους στην ατμόσφαιρα της Γης μεταμορφώνονται σε διάττοντες αστέρες και σε απειλητικά για τον πλανήτη σώματα σε περίπτωση πρόσκρουσης. H Μήδεια ταυτίζεται με το απρόβλεπτο και το καταστροφικό αλλά και με την εναντίωση στο αυτονόητο και το επιβεβλημένο. Μελετώντας την ιστορία της, η Στρούζα επικεντρώνεται σε μια ανεξερεύνητη πλευρά του χαρακτήρα της που καταδεικνύει τη σχέση της αντι-ηρωίδας με φυσικά φαινόμενα, ζωικά ένστικτα και την ίδια τη Γη ενώ, ταυτόχρονα, παραμένει πάντα ξένη. Η ύπαρξη του αστεροειδούς 212 Μήδεια γίνεται αφορμή για να παράξει η καλλιτέχνις ένα εικαστικό αφήγημα, στο οποίο φανερώνονται οι σύγχρονες συνδηλώσεις του μύθου σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον.
Ο πολιτισμός των Νεάντερταλ έρχεται στο φώς μετά από 40.000 χρόνια
Κεντρική θέση κατέχει το γλυπτό «212 Medea (Perpetual Silence Prevails in the Empty Space of Capital)», που μοιάζει τόσο με αστεροειδή σε τροχιά πρόσκρουσης όσο και με θηλυκό σώμα και αναφέρεται στη σχέση έμφυλης ταυτότητας και κλιματικής κρίσης. Το γλυπτό «212 Medea (If only I had stayed the animal I was)» παραπέμπει στην αναγνώριση άλλων έμβιων κόσμων πέρα από τον άνθρωπο, ενώ τα μικρότερα γλυπτά «SPK-ID 2000212 (Α880 CA)» με τη μορφή θραυσμάτων αναφέρονται στις ροές της ύλης, σε στιγμές έκρηξης και συνεχούς μεταμόρφωσης. Τέλος, το βίντεο «Monologue (Medean Remix)» βασίζεται σε αποσπάσματα από τα έργα των Ευριπίδη, Πιερ Πάολο Παζολίνι και Χάινερ Μύλλερ. Σε αυτό, η Μήδεια θυμίζει τις θεμελιώδεις σχέσεις περιβάλλοντος και πολιτισμού, ανθρώπου και άλλων έμβιων όντων, ενσαρκώνοντας τες.
Ωράριο λειτουργίας εκθέσεων: Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή (12:00 - 20:00), Πέμπτη (12:00 - 22:00), Δευτέρα κλειστά.
