Η εφημερίδα δίνει τα μαθήματα στον Αλέξη Τσίπρα μέσω του αρθογράφου της Θανάση Καρτερού. Ο αρθρογράφος μάλιστα καλεί τον πρωθυπουργό να βγει από το Μαξίμου και να κατέβει στην κοινωνία προκειμένου να διαπιστώσει τον σφυγμό της κοινωνίας.
Όπως γράφει στο άρθρο: «Εν γνώσει των κινδύνων, λοιπόν, παίρνω θέση στην ουρά. Αν ήμουνα πρωθυπουργός… Καλά, μην το παίρνετε τοις μετρητοίς. Δεν πρόκειται. Αλλά αν; Λοιπόν, το πρώτο που θα έκανα θα ήταν να βγαίνω πιο συχνά από το Μαξίμου».
Το δεύτερο μάθημα προς τον πρωθυπουργό είναι ότι θα έβγαινε από το γραφείο μαζί με τον υπουργό και χωρίς τις κάμερες. «Θα έπαιρνα βέβαια παρέα τον αρμόδιο υπουργό. Αλλά όχι κάμερες. Να ακούσουμε, να μας κατσαδιάσουν, να καταλάβουμε όσο καλύτερα γίνεται τι κρύβουν σταθμιστικά και αντισταθμιστικά. Καλά μωρέ, αυτά ποιος δεν τα ξέρει, θα πεις. Καλάθια, απαντώ. Άλλο είναι να ξέρεις τη δυστυχία κι άλλο να στέκεσαι απέναντί της, πρόσωπο με πρόσωπο. Άλλο να ξέρεις την επίδραση πολιτικών και μέτρων κι άλλο να σου χαράζει τα μάγουλα η ανάσα τους. Άλλο να έρχονται διεκδικώντας οι συνταξιούχοι στο γραφείο σου κι άλλο να πιεις έναν καφέ στο δυαράκι ενός από αυτούς» σημειώνει.
Λέει ακόμη ότι: «Θα είχα υπουργούς και συνοδοιπόρους φακελωμένους στο excel. Τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι. Τι έκανες το τελευταίο τρίμηνο, την τελευταία εβδομάδα, χθες, για να διευκολύνεις τη ζωή των ανθρώπων. Μια σφαλιάρα στη γραφειοκρατία, ένα σπρώξιμο στη χελώνα της Δικαιοσύνης, λίγο φως στις φυλακές, λίγο περισσότερη δημοκρατία στην αστυνομία, λίγα κρεβάτια στις εντατικές, λίγα θρανία στα σχολεία. Τέτοια. «Λίγα» και μετρήσιμα. Εκτός Μνημονίου. Διότι καλό είναι το αριστερό αποτύπωμα. Αλλά κανένα αποτύπωμα δεν υπάρχει χωρίς «λίγες», καθημερινές, δαχτυλιές.
Συνεπώς, μέσα στον κόσμο της δουλειάς και της αγωνίας, και πάντα με το excel ανά χείρας, σύντροφε Τσίπρα…»
