Σε «οδικό χάρτη» για το επόμενο μνημόνιο εξελίσσεται η δεύτερη αξιολόγηση του προγράμματος χάρη στις τεράστιες καθυστερήσεις και τις παλινωδίες της κυβέρνησης και (δευτερευόντως πια) χάρη στην κόντρα ΕΕ και ΔΝΤ για τα πλεονάσματα και το χρέος, καθώς φαίνεται ότι αυτοί τα έχουν βρει.

Το ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι αν αυτός ο «χάρτης», ο οποίος δεν έχει συμπληρωθεί ακόμη, οδηγεί στο λεγόμενο «Mνημονιο 3 Plus» πριν τις λήξεις των ομολόγων του Ιουλίου ή σε ένα «κανονικό» 4ο Μνημόνιο αν η κυβέρνηση επιλέξει την (πολύ επικίνδυνη) τακτική να παίξει με τη φωτιά τον Ιούλιο, αναμένοντας τις γερμανικές εκλογές του Σεπτεμβρίου και μια νίκη του Μάρτιν Σουλτς έναντι της Άνγκελα Μέρκελ.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Αν το Μαξίμου λάβει την πολιτική απόφαση να συμφωνήσει με τους Θεσμούς για την τεχνική ολοκλήρωση της αξιολόγησης (Staff Level Agreement) το αργότερο πριν από το Eurogroup της 22ας Μαΐου τότε το μοναδικό σενάριο είναι το «Mνημόνιο 3 Plus». Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα συνεχίσει στο υπάρχον πρόγραμμα το οποίο θα «εμπλουτισθεί» με την παρουσία του ΔΝΤ όπως προβλεπόταν ότι θα συμβεί από την αρχική υπογραφή του από τον πρωθυπουργό στις 13 Ιουλίου του 2015.

ΕΕ και ΔΝΤ τα έχουν λίγο πολύ βρει άρα μένει να φανεί αν ο Αλέξης Τσίπρας θα επιλέξει να «πατήσει το κουμπί» για να ξετυλιχτεί η προγραμματισμένη αλληλουχία των εξελίξεων: Μέτρα από την Ελλάδα για το 2019 με αντάλλαγμα νέα υπόσχεση των Ευρωπαίων για το χρέος (ισχύος μετά το 2018), είσοδο του ΔΝΤ στο υπάρχον πρόγραμμα (με χρηματοδότηση το πολύ 6 δισ. δολάρια), είσοδο της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και πολύ πιθανόν τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων κάτω από το 3,5% του ΑΕΠ από το 2021.

Το παραπάνω πακέτο, το Mνημόνιο Plus, είναι έτοιμο και μας… περιμένει όπως βεβαιώνουν σε ιδιωτικές συνομιλίες ολοένα και περισσότεροι κορυφαίοι παράγοντες από την πλευρά των Θεσμών. Θα το πάρει η Ελλάδα; «Μπορεί και όχι» απαντά μέρος -ευτυχώς η μειοψηφία- των αναλυτών οι οποίοι δεν αποκλείουν την επανάληψη ενός σκηνικού «αλά 2015».

Δηλαδή την παράταση -λόγω πολιτικής αδυναμίας της κυβέρνησης να ψηφίσει τα μέτρα- των τεχνικών συζητήσεων ως το τέλος Ιουνίου, την εξασφάλιση μιας δόσης με την ψήφιση κάποιων μέτρων τον Ιούλιο και την εκταμίευση ενός ποσού μόνο από τους Ευρωπαίους ίσα ίσα για να πληρωθούν τα ομόλογα 6,3 δισ. ευρώ που λήγουν το συγκεκριμένο μήνα (κυρίως προς την ΕΚΤ). Όλα αυτά βεβαίως αν οι Ευρωπαίοι αποφασίσουν ξανά να σώσουν την Ελλάδα, αναγκάζοντάς την όμως πρώτα να βάλει την υπογραφή της στο «Μνημόνιο 4».

Το πιθανότερο είναι ότι το ΔΝΤ θα είναι ήδη εκτός αλλά το νέο αυτό πρόγραμμα (αν τελικά υπάρξει) θα είναι πολύ χειρότερο από το «Μνημόνιο 3 Plus» με τη συμμετοχή του Ταμείου, όπως έχουν αφήσει σαφώς να εννοηθεί τόσο ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε όσο και ο πρόεδρος του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ. Στην περίπτωση αυτή, βεβαίως, οι συνέπειες για την οικονομία και τις τράπεζες είναι αδύνατο να προβλεφθούν από τώρα…