Στο ερώτημα γιατί τα κορδόνια λύνονται από μόνα τους, ακόμη και αν κάποιες φορές είναι καλά δεμένα, πιστεύουν ότι απάντησαν Αμερικανοί επιστήμονες.
Βάσει της πρωτότυπης μελέτης, δύο είναι οι δυνάμεις που «συνωμοτούν» για να λύνονται τα κορδόνια.
Από τη μία, είναι η δύναμη του ποδιού που πιέζει το έδαφος και σταδιακά χαλαρώνει τον κόμπο και, από την άλλη, μια δεύτερη δύναμη η οποία προκαλείται από την κίνηση του ποδιού μπρος – πίσω και η οποία δρα στις άκρες των κορδονιών.
Κατά τους επιστήμονες, οι δύο δυνάμεις από κοινού, σαν ένα αόρατο χέρι, μπορούν να λύσουν τους κόμπους ακόμη και μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.
Οι ερευνητές της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια – Μπέρκλεϊ, με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Ντέϊλι-Ντάϊαμοντ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Proceedings of the Royal Society A» της Βασιλικής Εταιρείας επιστημών της Βρετανίας, χρησιμοποίησαν κάμερα που καταγράφει πλάνα σε αργή κίνηση, για να μελετήσουν μια σειρά από πειράματα με κόμπους κορδονιών.
Αυτό που διαπίστωσαν είναι ότι, όταν κανείς περπατά γρήγορα ή τρέχει, το πόδι του χτυπά το έδαφος με δύναμη επταπλάσια της βαρύτητας. Αντιδρώντας σε αυτή τη δύναμη, ο κόμπος των κορδονιών αρχικά τεντώνεται και μετά χαλαρώνει.
Αφού ο κόμπος έχει χαλαρώσει, το πόδι -με την κίνησή του-ασκεί μια δεύτερη δύναμη αδράνειας στις ελεύθερες άκρες των κορδονιών, κάτι που οδηγεί στο λύσιμό τους.
Πηγή: ΑΜΠΕ
