Η ηθοποιός Λουκία Πιστιόλα, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής της συνέντευξης το πρωί του Σαββάτου, μίλησε για τη «σκληρότητα» του επαγγέλματος, ενώ συγκλόνισε με την εξομολόγηση που έκανε για τον πατέρα της.
«Η δουλειά μας είναι μια πάρα πολύ σκληρή δουλειά. Δηλαδή, πεθαίνει ο γονιός μας κι εμείς πρέπει να βρισκόμαστε στο θέατρο. Εγώ ευχόμουν ο πατέρας μου να πεθάνει δευτερότριτο για να μη δουλεύω και να είμαι στην κηδεία του. Προχθές συνάντησα στην παράσταση της κυρίας Ντενίση μια συνάδελφο ηθοποιό, την οποία σέβομαι και θαυμάζω πάρα πολύ, η οποία είχε χάσει τον άντρα της τέσσερις μέρες κι έπαιζε», είπε αρχικά η Λουκία Πιστιόλα.
Η Λουκία Πιστιόλα πρόσθεσε επίσης: «Από μία τέτοια πολύ σοβαρή ιστορία που δικό μου πρόσωπο κινδύνευε κι εγώ έπρεπε να κάνω αντικατάσταση στο θέατρο για μια εβδομάδα και έπρεπε να το κάνω. Έχω υποχρέωση και στο κοινό και στους συναδέλφους μου που θα χάσουν τα μεροκάματά τους.
Αποφάσισα μετά από μια τέτοια πολύ σοβαρή ιστορία να μη δουλέψω για 3-4 χρόνια στο θέατρο. Και θέλησα να κάνω κάτι που θα διεύρυνε τους δικούς μου ορίζοντες τους θεατρικούς, όχι από φιλανθρωπία. Και πήγα στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού, έναν πολύ δύσκολο χώρο, όπου έκανα δύο χρόνια να ανεβάσω παράσταση μαζί τους. Έπρεπε να τους πλησιάσω, να τους γνωρίσω, να με εμπιστευτούν και να “ανοίξουν”. Κι εκεί βρήκα τον παράδεισό μου», είπε επίσης η Λουκία Πιστιόλα.
