Με ένα μοιρολόι αφιερωμένο στη μνήμη του πολυαγαπημένου γιου της στέλνει μηνύματα σε εκείνους που της μαύρισαν για πάντα την ψυχή τον Δεκέμβριο του 2008 η τραγική μητέρα του δολοφονημένου επιχειρηματία Μπάμπη Λαζαρίδη.
Όπως αποκάλυψε σε γνωστή εφημερίδα, η Μαρία Λαζαρίδη, οι στίχοι του σπαρακτικού τραγουδιού είναι βγαλμένοι μέσα από τον πόνο που της προκαλούν η απουσία του μοναχογιού της, δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, αλλά και το «εμπάργκο» που της έχουν επιβάλει η νύφη της Πόπη Μαλλιωτάκη και η τελευταία σύντροφος του Μπάμπη, Αγγελική Ηλιάδη, οι οποίες την έχουν απομακρύνει από τα δύο πολυαγαπημένα της εγγόνια.
Με τρεμάμενη φωνή από την Καβάλα, όπου ζει μόνιμα με τον σύζυγό της Βασίλη, η Μαρία Λαζαρίδη εκφράζει το μεγάλο της παράπονο, φανερά στενοχωρημένη:
«Θέλω να δω τα εγγόνια μου. Θέλω να έρθουν εδώ στην Καβάλα, να τους μιλήσω για τον πατέρα τους. Ο Βασίλης (γιος της Πόπης Μαλλιωτάκη) ως μεγαλύτερος πρόλαβε τα χάδια του, τις αγκαλιές του. Ο Μπαμπίνος, όμως, όχι... Γι' αυτό θεωρώ πως έχω το καθήκον να του μιλήσω εγώ του παιδιού για εκείνον.
Αμφιβάλλω αν η Αγγελική Ηλιάδη τού έχει πει τίποτα. Άλλωστε, έμαθα ότι σε πρόσφατες δηλώσεις της είπε πως ο Σάββας Γκέντσογλου τον αγαπάει σαν παιδί του. Από πότε έγινε δικό του παιδί; Πώς γίνεται αυτό, να μου εξηγήσει. Ως γιαγιά του, θέλω να έρθει να του δείξω τα μέρη όπου μεγάλωσε ο πατέρας του, το σπίτι του, να του πω πόσο μεγάλη καρδιά είχε και πόσα καλά έκανε για όλους μας. Εγώ και ο άνδρας μου είμαστε πλέον γέροι και δεν μπορούμε να ταξιδεύουμε. Εκείνες πρέπει να μας τα φέρουν εδώ, να τα δούμε τα παιδιά. Δεν γίνεται να τα βλέπουμε μέσα από φωτογραφίες ή να ζητιανεύουμε για να τα πάρουμε μια αγκαλιά».
Ξέρει καλά τον πόνο μου
Η χαροκαμένη μάνα αποκαλύπτει πως θα ήθελε να τραγουδήσει το μοιρολόι η Άντζελα Δημητρίου, η οποία αγαπούσε τον Μπάμπη Λαζαρίδη, αλλά και εκείνος τη θαύμαζε πολύ: «Μόνο η Αντζελα Δημητρίου θα μπορούσε να το πει, γιατί εκείνη ξέρει καλά τον πόνο μου. Γνωρίζονταν με τον Μπάμπη και ξέρω καλά πόσο εκτιμούσαν ο ένας τον άλλον.
Είναι μεγάλη και σπουδαία λαϊκή φωνή, γι' αυτό μόνο εκείνη θα ήθελα να τραγουδήσει τους στίχους αυτούς» αναφέρει η Μαρία Λαζαρίδη και σιγοτραγουδά ένα μέρος του μοιρολογιού που είναι βγαλμένο από τα δάκρυα και τον πόνο ψυχής μιας μάνας: «Εσείς βουνά μου πράσινα και πεύκα φουντωμένα, κυπαρισσάκια μου πανύψηλα σε τάφους φυτεμένα, φέρτε μου τον Μπαμπίνο μου ή πάρτε με και μένα» τραγουδάει και λίγο πιο παρακάτω απευθύνεται στους δολοφόνους του παιδιού της.
«Αχ! Θεέ μου, που είσαι από ψηλά και χαμηλά κοιτάζεις, άστραψε και βρόντηξε και ρίξε αστροπελέκια και κάψε τους φονιάδες του, που 'φάγαν τον Μπαμπίνο μου και μαύρισαν κι εμένα. Μαύρη κατάρα να τους κυνηγά σε όλη τη ζωή τους, ρίζα να μη ριζώσουνε, βλαστάρι μη βλαστήσουν. Μαύρη κατάρα στη γενιά και σ' όλη τη ζωή τους», λέει στην Espresso.
