Γενεές δεκατέσσερις περνά τον Αλέξη Τσίπρα άρθρο γνώμης του Bloomberg, που χαρακτηρίζει τον Έλληνα πρωθυπουργό «υπέρμαχο του λαϊκισμού», ο οποίος στήριξε στην εξαπάτηση την ανάρρησή του στην εξουσία.
«Οι ευρωεκλογές υποτίθεται ότι θα σηματοδοτούσαν το ζενίθ του λαϊκισμού στην Ευρώπη, αλλά ίσως άνοιξαν το δρόμο για το πολιτικό τέλος ενός από τους πρώτους υπέρμαχούς του, του Αλέξη Τσίπρα», σημειώνει ο αρθρογράφος Φερντινάντο Τζουλιάνο. «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, που άφησε άναυδη την Γηραιά Ήπειρο με τη διπλή νίκη του σε αλλεπάλληλες γενικές εκλογές το 2015 ανακοίνωσε πρόωρες εκλογές, πιθανώς στις αρχές Ιουλίου, μετά τη βαριά ήττα που υπέστη το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, που κυριάρχησε την ελληνική πολιτική σκηνή την τελευταία τετραετία (…) Ο Τσίπρας ίσως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι ο καλύτερος τρόπος να περιορίσει μια αναπόφευκτη ήττα».
Το άρθρο στο Bloomberg αναφέρει ότι η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών και η επίδοση της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές ενθουσίασε τους επενδυτές, κάτι που αποτυπώθηκε και στην αποκλιμάκωση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων και στο ράλι του χρηματιστηρίου στην Αθήνα, παρά τις τεράστιες οικονομικές και δημοσιονομικές προκλήσεις που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει η χώρα. Χαρακτηρίζει «μετρημένη» την πολιτική πλατφόρμα του Κυριάκου Μητσοτάκη «αν και δεν είναι σαφές κατά πόσον η Νέα Δημοκρατία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις Τσίπρα για τα πρωτογενή πλεονάσματα», σημειώνοντας ότι «το μάθημα της περασμένης δεκαετίας είναι ξεκάθαρο: αν η Ελλάδα μπορέσει να μεταρρυθμίσει την οικονομία της και να πετύχει σημαντικά υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης δεν θα υπάρχει ανάγκη για υπερβολική λιτότητα».
«Η άνοδος του Τσίπρα στην εξουσία οικοδομήθηκε στην εξαπάτηση»
Και συνεχίζει: «Δεν είναι μόνον οι επενδυτές που πρέπει να πανηγυρίζουν. Ο Tσίπρας δέχθηκε συγχαρητήρια για την απόφασή του να υπαναχωρήσει από το χείλος της αποχώρησης από το ευρώ και την εξασφάλιση δεύτερης λαϊκής εντολής μετά την υπογραφή ενός νέου πακέτου διάσωσης με τους διεθνείς εταίρους της Ελλάδας. Έδειξε γενναιότητα τερματίζοντας μια κόντρα δεκαετιών με την πρόσφατα μετονομασθείσα Βόρεια Μακεδονία. Αυτή η απόφαση πιθανότατα του στοίχισε πολιτικά, αλλά κέρδισε επαίνους παγκοσμίως. Αλλά είναι αδύνατο να ξεχάσει κανείς ότι η άνοδος του Τσίπρα στην εξουσία οικοδομήθηκε πάνω στην εξαπάτηση. Στην πρώτη νίκη του στις αρχές του 2015 στις εκλογές είχε υποσχεθεί ότι θα κρατήσει την Ελλάδα στη νομισματική ένωση αναγκάζοντας τους εταίρους στην ευρωζώνη να αποδεχθούν πολύ καλύτερους όρους για ένα νέο σχέδιο διάσωσης. Αντίθετα βύθισε τη χώρα σε μια νέα ύφεση, αναγκάζοντας τους Έλληνες πολίτες και τις επιχειρήσεις να ζουν με τα capital control. Μετά υπαναχώρησε από την αρχική συγκρουσιακή του στάση στέλνοντας τους πιο ακραίους συμμάχους του, περιλαμβανομένου του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, να υπογράψουν μια συμφωνία, όπου δεν απέσπασε παραχωρήσεις.
To γεγονός ότι οι ψηφοφόροι αποφάσισαν να τιμωρήσουν τον Τσίπρα για όλες τις κωλοτούμπες του είναι καλοδεχούμενο. Η σκοτεινή πλευρά των λαϊκιστών της Ευρώπης δεν είναι η κριτική τους για την κακή λειτουργία της ΕΕ, που είναι πασιφανής, αλλά η αδίστακτη ανεντιμότητά τους για το τι μπορεί να επιτευχθεί σε διαπραγματεύσεις με άλλα κράτη μέλη. Κι αυτό φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ στο ίδιο στρατόπεδο με τους υπέρμαχους του Brexit στη Βρετανία και τη Λέγκα και το Κίνημα Πέντε Αστέρων στην Ιταλία (…)
Οι ψηφοφόροι μπορεί να κουράστηκαν με τα κόμματα εξουσίας, αλλά δεν είναι τυφλοί στις αποτυχίες των νεοφερμένων. Ο Τσίπρας ήταν ένας πρωτοπόρος μεταξύ των λαϊκιστών και είναι ένας από τους πρώτους που κινδυνεύουν να τους δώσουν τα παπούτσια στο χέρι»…