Σε απίστευτα επιχειρήματα, που το μόνο που προκαλούν είναι οργή, καταφεύγει η κυβέρνηση και ειδικά ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος προκειμένου να δικαιολογήσει τη συμφωνία λαιμητόμο που έφερε στην ελληνική Βουλή για ψήφιση με επιπλέον μέτρα 4,9 δις ευρώ. Η επιτομή της ανοησίας (;) ή κάτι χειρότερο, ήταν πώς ο κ. Τσακαλώτος μιλώντας για τα αντίμετρα έφτασε να πει πώς αυτά ανέρχονται στα 7,6 δις ευρώ και ο Πανελευσηνιακός κέρδισε την Μπαρτσελόνα με 7-5.
Τι να πει κανείς μετά απ’ αυτό; Ότι η συμφωνία έχει έρθει υπαγορευμένη από τους δανειστές και ουδείς ξέρει μέχρι την τελευταία στιγμή τι θα ψηφίσει; Πώς οι βουλευτές διαβάζουν το κείμενο της τελικής συμφωνίας στα αγγλικά και έχουν ως μπούσουλα το μεταφρασμένο δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt για να βγάλουν άκρη με τα μέτρα; Ή μήπως πώς ενώ υποτίθεται πώς πάμε για συνολική συμφωνία μέχρι τις 22 Μαΐου το θέμα του χρέους δεν έχει ξεκαθαρίσει.
Μέχρι στιγμής μόνο προθέσεις εκφράζονται για το θέμα του χρέους αλλά οι όποιες συζητήσεις είναι θολές με το ΔΝΤ και το Βερολίνο να «κονταροχτυπιούνται» για ακόμη μία φορά. Είναι η πάγια τακτική. Όταν οι δανειστές θέλουν να ρίξουν την μπάλα στην εξέδρα αρχίζουν τις δήθεν κόντρες και μεταθέτουν χρονικά το ζήτημα ενώ την ίδια στιγμή απαιτούν από την κυβέρνηση να εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις, όπως έχουν βαπτίσει στα χρόνια του μνημονίου τα μέτρα.
Μέτρα των οποίων ο λογαριασμός ανεβαίνει συνεχώς και είναι βέβαιο πώς ορισμένα θα έρθουν στο φως της δημοσιότητας αφού πρώρα ψηφιστούν από τη Βουλή την Πέμπτη. Αλλά και αυτά που γνωρίζουμε καταδεικνύουν το μέγεθος της ήττας της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις, αλλά κυρίως τα δεινά που θα περάσουν οι Έλληνες τα επόμενα χρόνια.
Μιλάμε για ασφυκτικά πλεονάσματα του 4% από το 2018 ως το 2021 αλλά και απροσδιόριστα αντίμετρα. Ο κ. Τσακαλώτος δήλωσε στη Βουλή ότι «στις παρεμβάσεις του Μεσοπρόθεσμου 2018-2021 τα αρνητικά μέτρα ανέρχονται σε 4,9 δισ. ευρώ και τα θετικά σε 7,6 δισ. ευρώ». Από που προκύπτει αυτό κανείς δεν γνωρίζει. Τα αντίμετρα, τα οποία αναφέρονται στη σελίδα 200 του πολυνομοσχεδίου είναι όχι πολύ χαμηλότερα όπως ξέραμε μέχρι σήμερα, αλλά παρουσιάζονται γενικώς και αορίστως ως «διαρθρωτικές φορολογικές παρεμβάσεις».
Όπως είπε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής Δράμας Χρήστος Καραγιαννίδης για το θέμα των αντιμέτρων είπε πώς «δεν υπάρχει με ακρίβεια ότι για κάθε μέτρο που χάνεται θα υπάρχει και ένα ευρώ που αναπληρώνεται».
Το πως θα ενεργοποιούνται τα αντίμετρα, αποτελεί ένα ακόμη μεγάλο ερώτημα. Ο κ. Τσακαλώτος υποστήριξε πάντως ότι αρκεί η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% για να διευκρινίσει στη συνέχεια τα εξής: «Για να πάρουμε τα αντίμετρα πρέπει να είμαστε εντός στόχων. Προφανώς αν κόψουμε 1% συντάξεις το 2019 και στο τέλος έχουμε πλεόνασμα 3,5% δεν θα πάρουμε αντίμετρα».
Θόλο σημείο παραμένει και ο τελικός λογαριασμός των μέτρων. Ο λόγος της ασάφειας είναι ότι μέτρα άνω των 500 εκατ. ευρώ μέτρων περιλαμβάνονται στην έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για το 2018 η οποία συνοδεύει το πολυνομοσχέδιο. Ανάμεσα τους βρίσκονται η κατάργηση της έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες καθώς και της «μείωσης κατά 1,5% του φόρου εισοδήματος που παρακρατείται στα εισοδήματα από μισθωτή εργασία, συντάξεις κλπ.».
Στα μέτρα του 2018 υπάρχει επίσης η φορολόγηση της βραχυπρόθεσμης ενοικίασης ακινήτων, ο ορισμός ανώτατου ορίου δαπάνης για το επίδομα πετρελαίου θέρμανσης και η επέκταση της συνεισφοράς της εφοπλιστικής κοινότητας.
Από την άλλη πλευρά, το μόνο μέτρο για το 2018 που περιλαμβάνεται στο Μεσοπρόθεσμο είναι η «αλλαγή της βάσης υπολογισμού των εισφορών στους ελεύθερους επαγγελματίες από 1.1.2018 με συμπερίληψη των καταβληθέντων ασφαλιστικών εισφορών στο ετήσιο φορολογικό αποτέλεσμα» με κόστος 59 εκατ. ευρώ.
Επομένως υπάρχουν δύο διαφορετικές «δεξαμενές» μέτρων σχεδόν 4,9 δισ. ευρώ την τριετία 2019-2021 (αν αφαιρέσουμε τα 59 εκατ. ευρώ), και άνω των 500 εκατ. ευρώ το 2018 με άγνωστο βαθμό αλληλεπικάλυψης.
Και στην ιδανική περίπτωση που όλα θα πηγαίνουν «κατ’ευχήν» -όπως προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο- ως το 2021 ή 2023, το κράτος ετοιμάζεται να «καταπιεί» την Ανάπτυξη που προβλέπει η κυβέρνηση πως θα υπάρξει!
Στο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2018-2021 (που είναι και η βάση στην οποία στηρίζονται τα σενάρια που προβλέπει το πολυνομοσχέδιο) μέγα μέρος της μελλοντικής αύξησης στο ΑΕΠ, προβλέπεται πως προορίζεται να καταλήγει στα κρατικά ταμεία και μόνον.
Για το 2018, για παράδειγμα, το Μεσοπρόθεσμο προβλέπει ότι θα αυξηθεί το ονομαστικό ΑΕΠ της χώρας κατά 5,541 δισ. ευρώ (με ρυθμό ανάπτυξης 2,4%). Την ίδια στιγμή, για την ίδια χρονιά, υπολογίζει να πετύχει αύξηση στο πρωτογενές πλεόνασμα 3,4 δισ. ευρώ (στα 6,571 δισ. από 3,171 δισ. το 2017). Και αν δηλαδή πέσει μέσα στην πρόβλεψη για Ανάπτυξη, τα δύο τρίτα της (το 62% των 5,541 δισ. ευρώ) θα τα έχει δεσμεύσει το ελληνικό δημόσιο.
Όσο όμως η Οικονομία δεν μπορεί να «σηκώσει κεφάλι», δεν έρχονται «φρέσκο χρήμα» και Ανάπτυξη, τότε το μόνο που θα συνεχίσει να συμβαίνει είναι απλώς να αλλάζουν «τσέπη» τα λεφτά που ήδη υπάρχουν (από τους πολίτες και την αγορά προς το κράτος), αλλά και αυτά διαρκώς θα λιγοστεύουν (ύφεση). Πρόσφατη έκθεση του ΣΕΒ κατέδειξε ότι τα νοικοκυριά ξόδεψαν 10 δισ. ευρώ παραπάνω από το διαθέσιμο εισόδημά τους για να ζήσουν και να πληρώνουν φόρους, προφανώς ξοδεύοντας τις αποταμιεύσεις τους, για όσο καιρό τουλάχιστον αυτές ακόμη υπάρχουν.
